سوره شعراء: تفاوت میان نسخه‌ها

==معرفی==

نام‌گذاری این سوره به نام شُعَراء به دلیل سخن گفتن از شاعران در آیات پایانی (۲۲۴ تا۲۲۷) این سوره است. {{یاد| وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ...  وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ}}نام دیگر این سوره '''طسم''' (خوانده می‌شود طا سین میم) است؛ چراکه با همین [[حروف مقطعه|حروف مُقطَّعه]] شروع می‌شود.<ref>خرمشاهی، «سوره شعراء»، ص۱۲۴۴.</ref> نام دیگر این سوره جامعه است؛ زیرا علاوه بر مسائل گوناگون، داستان چندین پیامبر و اقوام گذشته را در خود جمع کرده است.<ref>صفوی، «سوره شعراء»، ص۷۴۴.</ref>

سوره شعراء ۲۲۷ آیه، ۱۲۲۳ کلمه و ۵۶۳۰ حرف دارد و از نظر حجم، از [[سوره‌های مثانی|سوره‌های مَثانی]] و متوسط است که نیم [[جزء (قرآن)|جزء]] قرآن را در بر گرفته است.<ref>خرمشاهی، «سوره شعراء»، ص۱۲۴۴.</ref> سوره شعراء دوازدهمین سوره از [[سوره‌های مقطعات]] (سوره‌هایی که با حروف مقطعه آغاز می‌شوند) است<ref>صفوی، «سوره شعراء»، ص ۷۴۴.</ref> و به این دلیل که با «طسم» شروع می‌شود، آن را جزو [[طواسین|سوره‌های طَواسین]] دانسته‌اند.<ref>راميار، تاريخ قرآن، ۱۳۸۷ش، ص۵۹۷.</ref>