کمیت بن زید اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها
←قصیدۀ لامیه
| خط ۱۴۰: | خط ۱۴۰: | ||
«هان آیا هیچ کوردلی، نگران اندیشه خویش هست؟ و هیچ روی از حق تافته‌ای پس از تبهکاری به سوی حق باز می‌گردد» | «هان آیا هیچ کوردلی، نگران اندیشه خویش هست؟ و هیچ روی از حق تافته‌ای پس از تبهکاری به سوی حق باز می‌گردد» | ||
«[[ابوالفرج اصفهانی|ابوالفرج]]» در صفحۀ ۱۲۶ جلد ۲ «[[الاغانی (کتاب)|اغانی]]» به اسناد خود از «[[ابوبکر خضرمی]]» روایت کرده است که گفت: در ایام تشریق در «[[منا|مِنی]]» از [[امام باقر (ع)|ابی جعفر محمّد بن علی (ع)]] برای کمیت اجازه شرفیابی خواستم و حضرت اجازه داد؛ کمیت به او گفت: قربانت گردم، در ستایش شما شعری سروده‌ام که دوست دارم برایتان بخوانم. فرمود: در این روزهای مشخّص شده و شماره شده، به یاد خدا باش. کمیت استدعای خویش را از سر گرفت. ابو جعفر فرمود: بخوان! کمیت قصیده را خواند و به اینجا رسید که: | «[[ابوالفرج اصفهانی|ابوالفرج]]» <ref>اصفهانی، الآغانی، ۱۴۱۷ق، ۱۹۹۴م، ج۱۷، ص ۱۵.</ref>در صفحۀ ۱۲۶ جلد ۲ «[[الاغانی (کتاب)|اغانی]]» به اسناد خود از «[[ابوبکر خضرمی]]» روایت کرده است که گفت: در ایام تشریق در «[[منا|مِنی]]» از [[امام باقر (ع)|ابی جعفر محمّد بن علی (ع)]] برای کمیت اجازه شرفیابی خواستم و حضرت اجازه داد؛ کمیت به او گفت: قربانت گردم، در ستایش شما شعری سروده‌ام که دوست دارم برایتان بخوانم. فرمود: در این روزهای مشخّص شده و شماره شده، به یاد خدا باش. کمیت استدعای خویش را از سر گرفت. ابو جعفر فرمود: بخوان! کمیت قصیده را خواند و به اینجا رسید که: | ||
{{شعر | {{شعر | ||
| جداکننده = \\ | | جداکننده = \\ | ||