confirmed، templateeditor
۱۱٬۰۹۲
ویرایش
(←منابع) |
جز (ویکی سازی) |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
'''هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّة''' به معنای «محال است تَن به ذلّت دهیم» جملهای معروف از [[امام حسین(ع)]] که در [[روز عاشورا]] گفته شده است. | '''هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّة''' به معنای «محال است تَن به ذلّت دهیم» جملهای معروف از [[امام حسین(ع)]] که در [[روز عاشورا]] گفته شده است. | ||
براساس منابع تاریخی، در [[واقعه کربلا]]، [[عبیدالله بن زیاد]] به سپاهیانش دستور داد؛ امام حسین(ع) یا تسلیم گردد و یا به جنگ تَن دهد. امام حسین(ع) روز عاشورا در [[خطبه|خطبهای]] در مقابل [[لشکر عمر بن سعد|لشکریان عمر سعد]] چنین گفت: «این خوانده شده{{یاد|دَعیّ در لغت هم به معنی فرزند خواند ه است وهم آن که در نسبت خود متهم باشد. لغت نامه دهخدا، ذیل دعی }} ([[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله]]) فرزند خوانده شده ([[زیاد بن ابیه]]) مرا بین دو امر نگاه داشته: شمشیر کشیدن، و یا ذلّت و خواری {{یاد| یعنی انتظار دارد که با آنان بجنگیم یا تسلیم آنها شویم}} «هیهات منّا الذلّة؛ محال است تَن به ذلّت دهیم.».<ref name=":0">مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ص۱۶۶.</ref> | براساس منابع تاریخی، در [[واقعه کربلا]]، [[عبیدالله بن زیاد]] به سپاهیانش دستور داد؛ امام حسین(ع) یا تسلیم گردد و یا به جنگ تَن دهد. امام حسین(ع) [[روز عاشورا]] در [[خطبه|خطبهای]] در مقابل [[لشکر عمر بن سعد|لشکریان عمر سعد]] چنین گفت: «این خوانده شده{{یاد|دَعیّ در لغت هم به معنی فرزند خواند ه است وهم آن که در نسبت خود متهم باشد. لغت نامه دهخدا، ذیل دعی }} ([[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله]]) فرزند خوانده شده ([[زیاد بن ابیه]]) مرا بین دو امر نگاه داشته: شمشیر کشیدن، و یا ذلّت و خواری {{یاد| یعنی انتظار دارد که با آنان بجنگیم یا تسلیم آنها شویم}} «هیهات منّا الذلّة؛ محال است تَن به ذلّت دهیم.».<ref name=":0">مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ص۱۶۶.</ref> | ||
امام حسین(ع) اعلام میکند که چون [[خدا]]، [[پیامبر(ص)|پیامبر]]، مؤمنان و عقلهای پاک، تسلیمشدن را از او نمیپذیرند مردن را بر ذلت(فرمانبرداری از ظالمان)، مقدم میکند.<ref name=":0">مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ص۱۶۶.</ref> | امام حسین(ع) اعلام میکند که چون [[خدا]]، [[پیامبر(ص)|پیامبر]]، مؤمنان و عقلهای پاک، تسلیمشدن را از او نمیپذیرند مردن را بر ذلت(فرمانبرداری از ظالمان)، مقدم میکند.<ref name=":0">مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ص۱۶۶.</ref> |