ابنمیثم بحرانی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
اگرچه در منابع، اشارهای به محل تحصیل او نشده، ولی احتمالاً در [[عراق]] و در مراکز تجمع شیعیان مانند [[حله]] به تحصیل علم پرداخت. اما پس از آن به [[بحرین]] بازگشت و گوشه عزلت گزید.<br> | اگرچه در منابع، اشارهای به محل تحصیل او نشده، ولی احتمالاً در [[عراق]] و در مراکز تجمع شیعیان مانند [[حله]] به تحصیل علم پرداخت. اما پس از آن به [[بحرین]] بازگشت و گوشه عزلت گزید.<br> | ||
تاریخ درگذشت ابن میثم اگرچه در بیشتر منابع، ۶۷۹ق / ۱۲۸۰م ذکر شده، ولی با توجه به این نکته که وی در ۶۸۱ق تألیف الشرح الصغیر لنهج البلاغة را به پایان رساند<ref> | تاریخ درگذشت ابن میثم اگرچه در بیشتر منابع، ۶۷۹ق / ۱۲۸۰م ذکر شده، ولی با توجه به این نکته که وی در ۶۸۱ق تألیف الشرح الصغیر لنهج البلاغة را به پایان رساند<ref>آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعه، قرن ۷، ص۱۸۸.</ref> میبایست پس از آن تاریخ درگذشته باشد؛ [[اعجاز حسین|کنتوری]] نیز در یک جا ۶۹۹ق /۱۳۰۰م را تاریخ درگذشت او دانسته است.<ref>کنتوری، کشف الحجب و الاستار، ص۲۹۱.</ref> | ||
قبر او را در الدونج یا هلتا در ماحوز [[بحرین]] دانستهاند. [[میرزا حسین نوری]] <ref>ج۳، ص۴۶۱</ref> یادآور شده که براساس قراین و شواهد، قبر او میبایست در [[هلتا]] باشد، و برخی نیز اشاره کردهاند که قبر واقع در الدونج، از آنِ نیای او میثم بن معلی است نه کمال الدین ابن میثم.<ref>نامه دانشوران، ج۳، .ص۲۸۷</ref> | قبر او را در الدونج یا هلتا در ماحوز [[بحرین]] دانستهاند. [[میرزا حسین نوری]] <ref>ج۳، ص۴۶۱</ref> یادآور شده که براساس قراین و شواهد، قبر او میبایست در [[هلتا]] باشد، و برخی نیز اشاره کردهاند که قبر واقع در الدونج، از آنِ نیای او میثم بن معلی است نه کمال الدین ابن میثم.<ref>نامه دانشوران، ج۳، .ص۲۸۷</ref> | ||
خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
*[[مصباح السالکین]] یا شرح بزرگ نهج البلاغه که در ۱۲۷۶ق به اهتمام آخوند ملامحمدباقر در [[تهران]] چاپ سنگی شد و بار دیگر در ۱۴۰۴ق در تهران به کوشش جمعی از محققان به نام شرح نهج البلاغه به چاپ رسید. ابنمیثم خود در مقدمه آورده که این شرح را به تشویق و برای عطاءالملک جوینی نوشته است.<ref>شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۴.</ref> | *[[مصباح السالکین]] یا شرح بزرگ نهج البلاغه که در ۱۲۷۶ق به اهتمام آخوند ملامحمدباقر در [[تهران]] چاپ سنگی شد و بار دیگر در ۱۴۰۴ق در تهران به کوشش جمعی از محققان به نام شرح نهج البلاغه به چاپ رسید. ابنمیثم خود در مقدمه آورده که این شرح را به تشویق و برای عطاءالملک جوینی نوشته است.<ref>شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۴.</ref> | ||
*[[اختیار مصباح السالکین]]، خلاصه شرح بزرگ نهج البلاغه. | *[[اختیار مصباح السالکین]]، خلاصه شرح بزرگ نهج البلاغه. | ||
*[[شرح المائة کلمة لنهج البلاغة]]<ref>استرآبادی، منهج المقال، ص۵۱۱.</ref> که [[اعجاز حسین کنتوری|کَنتوری]] نام اصلی آن را [[منهاج العارفین]] ذکر کرده<ref>کنتوری، کشف الحجب و الاستار عن اسماء الکتب و الاسفار، ص۳۴۹</ref> و [[آقابزرگ]] از نسخههای آن در کتابهای اهدایی مشکوة و [[کتابخانه کاشف الغطا]] یاد کرده است.<ref>آقا | *[[شرح المائة کلمة لنهج البلاغة]]<ref>استرآبادی، منهج المقال، ص۵۱۱.</ref> که [[اعجاز حسین کنتوری|کَنتوری]] نام اصلی آن را [[منهاج العارفین]] ذکر کرده<ref>کنتوری، کشف الحجب و الاستار عن اسماء الکتب و الاسفار، ص۳۴۹</ref> و [[آقابزرگ]] از نسخههای آن در کتابهای اهدایی مشکوة و [[کتابخانه کاشف الغطا]] یاد کرده است.<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۲۳، ص۱۶۸.</ref> این کتاب در ۱۳۹۰ق به کوشش [[محدث ارموی]] در [[قم]] چاپ و منتشر شده است. | ||
*[[قواعد المرام فی علم الکلام]] که آن را به اشاره عزالدین ابوالمظفر [[عبدالعزیز بن جعفر نیشابوری]] نوشت. این کتاب به کوشش سید احمد حسینی در قم (۱۳۹۸ق) چاپ شده است. نام دیگر آن القواعد الالهیه فی الکلام و الحکمة است.<ref> | *[[قواعد المرام فی علم الکلام]] که آن را به اشاره عزالدین ابوالمظفر [[عبدالعزیز بن جعفر نیشابوری]] نوشت. این کتاب به کوشش سید احمد حسینی در قم (۱۳۹۸ق) چاپ شده است. نام دیگر آن القواعد الالهیه فی الکلام و الحکمة است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ج۱۷، ص۱۷۹.</ref> | ||
*[[النجاة فی القیامة]]، رسالهای در باب [[امامت]]. | *[[النجاة فی القیامة]]، رسالهای در باب [[امامت]]. | ||