الاحتجاج علی اهل اللجاج (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

طبرسی کتابش را با نقل آیاتی چند از قرآن کریم درباره احتجاج و جدال احسن و فضیلت این کار آغاز کرده است. مانند: آیه ۱۲۵ سوره نحل وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ و با آنان به [شيوه‌اى‌] كه نيكوتر است مجادله نماى. و آیه ۲۹ سوره عنکبوت وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ و با اهل كتاب، جز به [شيوه‌اى‌] كه بهتر است، مجادله مكنيد. هم چنین در همین قسمت روایتی از پیامبر(ص) نقل کرده که فرمود: نَحْنُ الْمُجَادِلُونَ فِي دِينِ اللهِ عَلَى لِسَانِ سَبْعِينَ نَبِيّاً. ما در راه (تبلیغ) دین خدا از زبان هفتاد پیامبر مجادله می‌کنیم. <ref>طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۲۴-۱۵.</ref> آخرین مطلب کتاب احتجاج نقل مناظره‌ای رمز گونه میان [[سید مرتضی]] و ابوالعلاء معری است. <ref>طبرسی، احتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۵۰۲.</ref>طبرسی در پایان این مناظره نقل کرده که چون ابوالعلا معری از عراق بیرون می‌رفت از وی درباره سید مرتضی پرسیدند و او این دوبیت شعر را در وصفش سرود:{{شعر}}{{ب| يا سائلي عنه لما جئتُ أسأله‌|

 

أَلا هو الرُّجل العاري من العار}}

 

{{ب|لو جئتَه لرأيتَ الناس في رجل‌|

 

و الدَّهر في ساعةٍ  والأرضَ في دار}}{{پایان شعر}} <ref>طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۵۰۶.</ref>«اى پرسش کننده از احوالات و كیفیّات سیّد مرتضى آگاه باش که من چون به خدمتش رسيدم که از او سؤال‌هائى بنمایم او را دريافتم مردى که از انواع عار و ننگ و قذارت مُبَرّى و پاكیزه بود. اگر تو به نزد او بروى هر آینه خواهى دید که تمام افراد بشر در یک مرد گرد آمده و تمام روزگار در یک ساعت و تمام بساط زمین دریک خانه جمع شده است.» <ref>حسینی طهرانی، مهرتابان، ص ۱۲-۱۴.