|
|
خط ۴۳: |
خط ۴۳: |
|
| |
|
| خواجو در سال ۶۸۹ق در [[کرمان]] به دنیا آمد.<ref>سبحانی، تاریخ ادبیات ایران، ۱۳۹۵ش، ص۳۲۲؛ صفا، تاریخ ادبیات ایران، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۱۸۲.</ref> سفرهای طولانی و متعدد در زندگی او گزارش شده است.<ref>شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۳۸۷ش، ص۵۹۹.</ref> او اواخر عمر به [[شیراز]] رفت<ref>شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۳۸۷ش، ص۵۹۹.</ref> و همانجا در سال ۷۵۳ق (یا ۷۵۰ق) درگذشت و آرامگاهش نیز همانجا بیرون از دروازه اللهاکبر شیراز است.<ref>سبحانی، تاریخ ادبیات ایران، ۱۳۹۵ش، ص۳۲۶.</ref> | | خواجو در سال ۶۸۹ق در [[کرمان]] به دنیا آمد.<ref>سبحانی، تاریخ ادبیات ایران، ۱۳۹۵ش، ص۳۲۲؛ صفا، تاریخ ادبیات ایران، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۱۸۲.</ref> سفرهای طولانی و متعدد در زندگی او گزارش شده است.<ref>شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۳۸۷ش، ص۵۹۹.</ref> او اواخر عمر به [[شیراز]] رفت<ref>شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۳۸۷ش، ص۵۹۹.</ref> و همانجا در سال ۷۵۳ق (یا ۷۵۰ق) درگذشت و آرامگاهش نیز همانجا بیرون از دروازه اللهاکبر شیراز است.<ref>سبحانی، تاریخ ادبیات ایران، ۱۳۹۵ش، ص۳۲۶.</ref> |
| {{جعبه نقل قول|{{شعر۲|به کربلا شد کرب و بلا به جان بخرید{{سخ}} گشود بال و از این تیره خاکدان بپرید.<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، ۱۳۶۹ش، ص۱۰۱ و ۱۳۳ و ۶۱۶.</ref>}}|رنگ پسزمینه=#d3f2f2|منبع=|عنوان=<small>شعری از خواجوی کرمانی در رثای امام حسین(ع)</small>}} | | {{جعبه نقل قول|{{شعر جدید |
| | | جداکننده = \\ |
| | | متن = |
| | به کربلا شد کرب و بلا به جان بخرید{{سخ}} گشود بال و از این تیره خاکدان بپرید.<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، ۱۳۶۹ش، ص۱۰۱ و ۱۳۳ و ۶۱۶.</ref>}}|رنگ پسزمینه=#d3f2f2|منبع=|عنوان=<small>شعری از خواجوی کرمانی در رثای امام حسین(ع)</small>}} |
| ==اشعاری در مدح پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)== | | ==اشعاری در مدح پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)== |
| {{جعبه نقل قول|{{شعر۲|شاه مردان چون خلیل الله به صورت بتشکن{{سخ}} شیر یزدان از رسول الله به معنی یادگار{{سخ}}مهر او از آسمان لافتی الا علی{{سخ}}تیغ او از گوهر لا سیف الا ذوالفقار<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، ۱۳۶۹ش، ص۱۳۳.</ref>}}|رنگ پسزمینه=#d3f2f2|منبع=|عنوان=<small>شعری از خواجوی کرمانی در مدح امام علی(ع)</small>}} | | {{جعبه نقل قول|{{شعر جدید |
| | | جداکننده = \\ |
| | | متن = |
| | شاه مردان چون خلیل الله به صورت بتشکن{{سخ}} شیر یزدان از رسول الله به معنی یادگار{{سخ}}مهر او از آسمان لافتی الا علی{{سخ}}تیغ او از گوهر لا سیف الا ذوالفقار<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، ۱۳۶۹ش، ص۱۳۳.</ref>}}|رنگ پسزمینه=#d3f2f2|منبع=|عنوان=<small>شعری از خواجوی کرمانی در مدح امام علی(ع)</small>}} |
| خواجو اشعار فراوانی در ستایش از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] در قالبهای مختلف<ref>مجاهدی، سیری در قلمرو شعر نبوی، ۱۳۸۷ش، ص۲۹۲.</ref>و [[اهلبیت(ع)]] دارد.<ref>مروجی، «خواجوی کرمانی»، ذیل مدخل؛ سبحانی، تاریخ ادبیات ایران، ۱۳۹۵ش، ص۳۲۳؛ خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، مقدمه محقق، ۱۳۶۹ش، ص۴۴.</ref> او خود را ستایشگر اهلبیت(ع) نامیده است.<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، ۱۳۶۹ش، ص۵۸۵.</ref> در دیوان وی مدح [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]،<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، ۱۳۶۹ش، ص۱ و ۱۲۶.</ref> [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]]،<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، ۱۳۶۹ش، ص۱۰۱ و ۱۳۳ و ۵۸۴.</ref> [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|حضرت مهدی(عج)]]،<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، ۱۳۶۹ش، ص۶۱۸.</ref> [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت زهرا(س)]]، [[حسنین|حسنین(ع)]]، [[امام سجاد علیهالسلام|امام سجاد(ع)]] و تمام دوازده امام<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، ۱۳۶۹ش، ص۶۱۴ و ۵۷۱.</ref> دیده میشود.<ref>امیری خراسانی، «سیمای امام علی(ع) در شعر خواجوی کرمانی»، ص۲۲۲ تا ۲۲۶.</ref> در این بین، ذکر منقبت حضرت علی(ع) از جایگاه ویژهای برخوردار است.<ref>امیری خراسانی، «سیمای امام علی(ع) در شعر خواجوی کرمانی»، ص۲۱۱.</ref> گفتهاند عشق حقیقی شاعر نسبت به امام علی(ع) باعث شده تا مدایح بسیار زیبایی در وصف او بسراید.<ref>امیری خراسانی، «سیمای امام علی(ع) در شعر خواجوی کرمانی»، ص۲۱۲.</ref> او در پایان ترکیببندی که در منقبت دوازده امام سروده، [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام دوازدهم]] را زندهکننده اسلام خوانده و از انتظار ظهور او سخن گفته است.<ref>مروجی، «خواجوی کرمانی»، ذیل مدخل.</ref> وی به صراحت به حضرت مهدی(عج) اعتقاد نشان داده و منتظر [[ظهور امام زمان|ظهور]] وی بوده است.<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، مقدمه محقق، ۱۳۶۹ش.ص۴۴.</ref> | | خواجو اشعار فراوانی در ستایش از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] در قالبهای مختلف<ref>مجاهدی، سیری در قلمرو شعر نبوی، ۱۳۸۷ش، ص۲۹۲.</ref>و [[اهلبیت(ع)]] دارد.<ref>مروجی، «خواجوی کرمانی»، ذیل مدخل؛ سبحانی، تاریخ ادبیات ایران، ۱۳۹۵ش، ص۳۲۳؛ خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، مقدمه محقق، ۱۳۶۹ش، ص۴۴.</ref> او خود را ستایشگر اهلبیت(ع) نامیده است.<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، ۱۳۶۹ش، ص۵۸۵.</ref> در دیوان وی مدح [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]،<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، ۱۳۶۹ش، ص۱ و ۱۲۶.</ref> [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]]،<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، ۱۳۶۹ش، ص۱۰۱ و ۱۳۳ و ۵۸۴.</ref> [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|حضرت مهدی(عج)]]،<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، ۱۳۶۹ش، ص۶۱۸.</ref> [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت زهرا(س)]]، [[حسنین|حسنین(ع)]]، [[امام سجاد علیهالسلام|امام سجاد(ع)]] و تمام دوازده امام<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، ۱۳۶۹ش، ص۶۱۴ و ۵۷۱.</ref> دیده میشود.<ref>امیری خراسانی، «سیمای امام علی(ع) در شعر خواجوی کرمانی»، ص۲۲۲ تا ۲۲۶.</ref> در این بین، ذکر منقبت حضرت علی(ع) از جایگاه ویژهای برخوردار است.<ref>امیری خراسانی، «سیمای امام علی(ع) در شعر خواجوی کرمانی»، ص۲۱۱.</ref> گفتهاند عشق حقیقی شاعر نسبت به امام علی(ع) باعث شده تا مدایح بسیار زیبایی در وصف او بسراید.<ref>امیری خراسانی، «سیمای امام علی(ع) در شعر خواجوی کرمانی»، ص۲۱۲.</ref> او در پایان ترکیببندی که در منقبت دوازده امام سروده، [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام دوازدهم]] را زندهکننده اسلام خوانده و از انتظار ظهور او سخن گفته است.<ref>مروجی، «خواجوی کرمانی»، ذیل مدخل.</ref> وی به صراحت به حضرت مهدی(عج) اعتقاد نشان داده و منتظر [[ظهور امام زمان|ظهور]] وی بوده است.<ref>خواجوی کرمانی، دیوان اشعار خواجو کرمانی، مقدمه محقق، ۱۳۶۹ش.ص۴۴.</ref> |
| ===در منقبت امام حسین(ع)=== | | ===در منقبت امام حسین(ع)=== |