اسود عنسی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
|مرتبط = | |مرتبط = | ||
}} | }} | ||
'''اَسوَد عَنْسی''' از مدعیان دروغین پیامبری، در زمان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] بود<ref>ابناثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۷۱.</ref> و در همان زمان پیامبر یا در آغاز خلافت ابوبکر به دست فیروز دیلمی فرمانده نیروی مسلمانان در یمن کشته شد.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۵۶م، ج۱، ص۱۲۵.</ref> [[ارتداد]] اسود عنسی اولین ارتداد در | '''اَسوَد عَنْسی''' از مدعیان دروغین پیامبری، در زمان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] بود<ref>ابناثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۷۱.</ref> و در همان زمان پیامبر یا در آغاز خلافت ابوبکر به دست فیروز دیلمی فرمانده نیروی مسلمانان در یمن کشته شد.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۵۶م، ج۱، ص۱۲۵.</ref> [[ارتداد]] اسود عنسی اولین ارتداد در زمان پیامبر(ص) قلمداد شده است.<ref>ابناثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۳۳۷.</ref> | ||
ادعای پیامبری اسود عنسی و شورش وی در [[سال ۱۰ هجری قمری|سال دهم هجری]] از محل تولدش غار خبان در نزدیکی نجران آغاز شد<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۲۶۷؛ المؤتلف و المختلف، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۴۳۳؛ ابناثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۱۹، ص۵۰.</ref> و تا زمان مرگش سه ماه به طول انجامید.<ref>ابناثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۱۹، ص۵۹.</ref> ماوَردی و [[محمد بن جریر بن رستم طبری|طَبری]] از مفسران اهلسنت معتقدند که [[آیه ۹۳ سوره انعام]] درباره [[مسیلمه کذاب|مُسَیًلَمه کذّاب]] و اسود عنسی نازل شده است.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۷، ص۱۸۱-۱۸۲؛ ماوردی، تفسیر ماوردی، بیروت، ج۲، ص۱۴۳-۱۴۴.</ref> | ادعای پیامبری اسود عنسی و شورش وی در [[سال ۱۰ هجری قمری|سال دهم هجری]] از محل تولدش غار خبان در نزدیکی نجران آغاز شد<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۲۶۷؛ المؤتلف و المختلف، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۴۳۳؛ ابناثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۱۹، ص۵۰.</ref> و تا زمان مرگش سه ماه به طول انجامید.<ref>ابناثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۱۹، ص۵۹.</ref> ماوَردی و [[محمد بن جریر بن رستم طبری|طَبری]] از مفسران اهلسنت معتقدند که [[آیه ۹۳ سوره انعام]] درباره [[مسیلمه کذاب|مُسَیًلَمه کذّاب]] و اسود عنسی نازل شده است.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۷، ص۱۸۱-۱۸۲؛ ماوردی، تفسیر ماوردی، بیروت، ج۲، ص۱۴۳-۱۴۴.</ref> |