عمرو بن عبدود: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]، ابتدا عمرو بن عبدوُد را دعوت کرد تا به [[توحید|یگانگی خدا]] و [[نبوت|رسالت]] شهادت دهد و پس از آنکه او نپذیرفت، از او خواست که از همان راهی که آمده بازگردد و وقتی قبول نکرد، به او گفت از اسب فرود آید و مبارزه کند و او پذیرفت و حتی براساس نقل ابن‌ابی‌الحدید اسب خویش را پی کرد<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج‌البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۹، ص۶۴.</ref> و یا این که زخمی به صورت اسبش زد و اسب گریخت.<ref>شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۰۰و۱۰۱.</ref> بنابر نقل [[جابر بن عبدالله انصاری]] که همراه [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] بوده است، جنگ بین علی بن ابی‌طالب و عمرو بن عبدود بالا گرفت، تا آنکه صدای [[تکبیر]] علی(ع) بلند شد و [[مسلمان|مسلمانان]] دریافتند عمرو بن عبدود کشته شده است.<ref>شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۰۲.</ref> جابر بن عبدالله که شاهد این صحنه بوده فرار دیگر مشرکان پس از کشته شدن عمرو  به کشته شدن [[جالوت]] توسط [[داوود (پیامبر)|داود]] و شکست سپاه جالوت  تشبیه کرده است.<ref>شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۰۲.</ref> {{یاد|فَهَزَمُوهُمْ بِاِذْنِ أللّهِ وَقَتَلَ دَاوُدُ جَالُوتَ [[سوره بقره]] آیه ۲۵۱ }}بر اساس منابع تاریخی، علاوه بر عمرو بن عبدود، پسرش حِسْل نیز به دست امام علی(ع) کشته شد.<ref> ابن کثیر، البدایه والنهایه،۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۱۶؛ عاملی، الصحیح من سیرة النبی الأعظم، ۱۴۲۶ق، ج۱۱، ص۱۶۰.</ref> در برخی گزارش‌ها آمده که امام علی(ع) پس از کشتن عمرو بن عبدود سر او را برابر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] گذاشت در این هنگام [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] برخاستند و صورت علی (ع) را بوسیدند و پیامبر(ص) که خوشحالی در سیمایش آشکار بود فرمود: این پیروزی (واقعی) است یا فرمود: این نخستین پیروزی است و شوکت و هیبت [[شرک|مشرکان]] از میان رفت و از امروز به بعد آنان دیگر با ما نمی‌جنگند و این ما هستیم که با آنان می‌جنگیم.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج‌البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۹، ص۶۲.</ref>

در منابع روایی، از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] نقل شده است که ضربه علی(ع) بر عمرو بن عبدود در [[غزوه خندق|جنگ خندق]]، بافضیلت‌ تر از عبادت [[جن]] و اِنس است.<ref>علامه حلی، نهج الحق، ۱۹۸۲م، ص۲۳۴.</ref>در برخی روایات در منابع اهل‌سنت از پیامبر (ص) است که پس از ضربتی که امام علی(ع) به عمرو زد به او فرمود: ای علی مژده باد بر تو که ضربت امروز تو بر اعمال امت من برتری و رجحان دارد.<ref>قندوزی، ينابيع المودة، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۲۸۴.</ref> و در دیگر روایت حاکم نیشابوری، در [[المستدرک علی الصحیحین (کتاب) |المستدرك علي الصحيحين]]، از پیامبر (ص) نقل کرده است که ضربت علی(ع) با فضیلت تر از اعمال امت من تا روز قیامت است.<ref>حاکم نیشابوری، المستدرك، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۳۴.</ref>امام علی(ع) پس از کشتن عمرو بن عبدود  از لوازم شخصی او چیزی را برنداشت وقتی از او پرسیدند که چرا چنین نکردی و زره او را که نمونه در عرب نداشت برنداشتی فرمود: منم شرم کردم  که زشتی ها بدن پسر عمویم را نمایان سازم.« إنّي استحيتُ أن أكشِفَ عن سوأة ابن عمّي » <ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۰۴.</ref> {{یاد| بر اساس فقه اسلامی هر کسی در جنگ با شرایطی می‌تواند لوازم رزم طرف مقابل را که کشته است به عنوان غنیمت بردارد مانند زره و شمشیر و... عنوان این قانون فقهی چنین است: (من قتل قتیلاً فله سَلَبه) موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي، فرهنگ فقه فارسي، ج۴، ص۵۲۰. }}خواهر «عمرو» نیز پس از آگاه شدن از این ماجرا گفت: هرگز تأسف نمی‌خورم که برادرم کشته شد، زیرا به دست فردی کریم کشته شده است و اگر غیر از آن بود تا جان داشتم اشک می‌ریختم. <ref>سبحانی، فروغ ابدیت، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۶۲۸.</ref>