فدیه: تفاوت میان نسخه‌ها
←فدیه در قرآن و حدیث
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
==فدیه در قرآن و حدیث== | ==فدیه در قرآن و حدیث== | ||
فدیه در قرآن به معنای فقهی آن در [[آیه طلاق|آیه ۲۲۹ سوره بقره]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۶۶-۱۷۱.</ref> درباره طلاق خلع و [[آیه ۱۸۴ سوره بقره]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۶۲۴-۶۲۶.</ref> درباره [[روزه]] و [[آیه ۱۹۶ سوره بقره]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۴۱-۵۱.</ref> درباره حج و [[آیه ۴ سوره محمد]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۱، ص۳۹۷-۴۰۰.</ref> درباره فدیه گرفتن از اسیران جنگی ذکر شده است. در [[آیه ۱۰۷ سوره صافات]] ابراهیم به دستور | فدیه در قرآن به معنای فقهی آن در [[آیه طلاق|آیه ۲۲۹ سوره بقره]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۶۶-۱۷۱.</ref> درباره طلاق خلع و [[آیه ۱۸۴ سوره بقره]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۶۲۴-۶۲۶.</ref> درباره [[روزه]] و [[آیه ۱۹۶ سوره بقره]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۴۱-۵۱.</ref> درباره حج و [[آیه ۴ سوره محمد]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۱، ص۳۹۷-۴۰۰.</ref> درباره فدیه گرفتن از اسیران جنگی ذکر شده است. در [[آیه ۱۰۷ سوره صافات]] خدا به [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم(ع)]] به دستور می‌دهد گوسفندی را در عوض فرزندش [[اسماعیل (پیامبر)|اسماعیل(ع)]] قربانی کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۹، ص۱۱۶.</ref> از این آیه استفاده شده که برای نجات از قتل، فدیه معیّن در مال نقدی نیست.<ref>صدر، ماوراء الفقه، ۱۴۲۰ق، ج۹، ص۱۱۹.</ref> | ||
به گفته [[ناصر مکارم شیرازی]] مفسر شیعه واژه فدیه که در آیاتی مانند [[آیه ۵۴ سوره یونس]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۳۱۵.</ref>، [[آیه ۱۵ سوره حدید]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۳، ص۳۳۴.</ref>، [[آیه ۴۷ سوره زمر]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۹، ص۴۸۸-۴۸۹.</ref>، [[آیه ۱۱ سوره معارج]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۲۲.</ref> و [[آیه ۱۸ سوره رعد]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۰، ص۱۷۷-۱۸۰.</ref> آمده است بیان‌کننده این است که گنهکاران در روز [[قیامت]] با مشاهده [[عذاب الهی]] حاضر به پرداخت فدیه در مقابل نجات از آن هستند که درخواست آنها پذیرفته نمی‌شود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۳، ص۳۳۵.</ref> | به گفته [[ناصر مکارم شیرازی]] مفسر شیعه واژه فدیه که در آیاتی مانند [[آیه ۵۴ سوره یونس]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۳۱۵.</ref>، [[آیه ۱۵ سوره حدید]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۳، ص۳۳۴.</ref>، [[آیه ۴۷ سوره زمر]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۹، ص۴۸۸-۴۸۹.</ref>، [[آیه ۱۱ سوره معارج]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۲۲.</ref> و [[آیه ۱۸ سوره رعد]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۰، ص۱۷۷-۱۸۰.</ref> آمده است بیان‌کننده این است که گنهکاران در روز [[قیامت]] با مشاهده [[عذاب الهی]] حاضر به پرداخت فدیه در مقابل نجات از آن هستند که درخواست آنها پذیرفته نمی‌شود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۳، ص۳۳۵.</ref> | ||