پرش به محتوا

سید صدرالدین صدر: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۹۳: خط ۹۳:
پس از وفات [[عبدالکریم حائری یزدی]]، [[مرجع تقلید|مرجعیت]] و زعامت حوزه به آیات عظام حجت، خوانساری و صدر رسید و این سه معروف به [[مراجع ثلاث]] شدند. این مدیریت ده سال طول کشید.<ref>امین٬ طبقات أعلام الشيعة، ۱۴۳۰ق٬ ج‏۱۵، ص۱۱۶۷</ref>  
پس از وفات [[عبدالکریم حائری یزدی]]، [[مرجع تقلید|مرجعیت]] و زعامت حوزه به آیات عظام حجت، خوانساری و صدر رسید و این سه معروف به [[مراجع ثلاث]] شدند. این مدیریت ده سال طول کشید.<ref>امین٬ طبقات أعلام الشيعة، ۱۴۳۰ق٬ ج‏۱۵، ص۱۱۶۷</ref>  


هنگامی که آیت الله [[سید حسین طباطبایی بروجردی |سید حسین بروجردی]] برای معالجه به [[تهران]] آمد، صدر، از وی خواست به قم بیاید. پس از ورود او جایگاه [[نماز جماعت]] خود در [[حرم حضرت معصومه]] را به آیت الله بروجردی واگذار کرد؛ از ریاست حوزه فاصله گرفت و به پشتیبانی گسترده از آیت الله بروجردی بسنده کرد. او در تبیین فلسفه این کار، این آیه [[قرآن]] را ذکر می‌کرد: {{متن قرآن|تِلْک الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لَا یرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَلَا فَسَادًا ۚ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ ﴿۸۳﴾|ترجمه=آن سرای آخرت را برای کسانی قرار می‌دهیم که در زمین خواستار برتری و فساد نیستند، و فرجام [خوش‌] از آنِ پرهیزگاران است.|سوره=[[سوره قصص|قصص]]|آیه=۸۳}}<ref>امین، سید حسن، مستدرکات اعیان الشیعه، ص۵۰؛ هزار، علیرضا، دانشوران قم، ص۱۴۹.</ref>
هنگامی که آیت الله [[سید حسین طباطبایی بروجردی |سید حسین بروجردی]] برای معالجه به [[تهران]] آمد، صدر، از وی خواست به قم بیاید. پس از ورود او جایگاه [[نماز جماعت]] خود در [[حرم حضرت معصومه]] را به آیت الله بروجردی واگذار کرد؛ از ریاست حوزه فاصله گرفت و به پشتیبانی گسترده از آیت الله بروجردی بسنده کرد. او در تبیین فلسفه این کار، این آیه [[قرآن]] را ذکر می‌کرد: {{قرآن جدید|قصص|۸۳}} {{قرآن جدید|قصص|۸۳|نوع=فولادوند|منبع=نه}} <ref>امین، سید حسن، مستدرکات اعیان الشیعه، ص۵۰؛ هزار، علیرضا، دانشوران قم، ص۱۴۹.</ref>


[[آیت الله سید حسین قمی]]٬  که به صدر [[اجازه اجتهاد]] داده بود٬ در احتیاطات مقلدینش را به او ارجاع می داد.<ref>امین٬ طبقات أعلام الشيعة، ۱۴۳۰ق٬ ج‏۱۵، ص۹۴۵</ref>
[[آیت الله سید حسین قمی]]٬  که به صدر [[اجازه اجتهاد]] داده بود٬ در احتیاطات مقلدینش را به او ارجاع می داد.<ref>امین٬ طبقات أعلام الشيعة، ۱۴۳۰ق٬ ج‏۱۵، ص۹۴۵</ref>