|
|
| خط ۵۸: |
خط ۵۸: |
|
| |
|
| بر اساس روایات شیعه، مردگان به زائران قبور خویش انس می‌گیرند و از دوری آنها دلتنگ می‌شوند. در برخی دیگر از روایات آمده است که مردگان هم به زیارت زندگان خویش می‌آیند و اگر زندگان رفتاری نیکو داشته باشند، خرسند می‌شوند و اگر بدکاری پیشه کنند، اندوهناک شده و حسرت می‌خورند.<ref>خانی، مفهوم زیارت و جایگاه آن در فرهنگ اسلامی، ۱۳۹۲ش.</ref> با توجه به اسناد بازمانده از قرن چهارم هجری قمری، می‌توان دریافت که با گذشت زمان، نه‌تنها زیارت قبور ترک نشده، بلکه افزایش یافته و به رفتاری رایج تبدیل شده است.<ref>خانی، مفهوم زیارت و جایگاه آن در فرهنگ اسلامی، ۱۳۹۲ش.</ref> | | بر اساس روایات شیعه، مردگان به زائران قبور خویش انس می‌گیرند و از دوری آنها دلتنگ می‌شوند. در برخی دیگر از روایات آمده است که مردگان هم به زیارت زندگان خویش می‌آیند و اگر زندگان رفتاری نیکو داشته باشند، خرسند می‌شوند و اگر بدکاری پیشه کنند، اندوهناک شده و حسرت می‌خورند.<ref>خانی، مفهوم زیارت و جایگاه آن در فرهنگ اسلامی، ۱۳۹۲ش.</ref> با توجه به اسناد بازمانده از قرن چهارم هجری قمری، می‌توان دریافت که با گذشت زمان، نه‌تنها زیارت قبور ترک نشده، بلکه افزایش یافته و به رفتاری رایج تبدیل شده است.<ref>خانی، مفهوم زیارت و جایگاه آن در فرهنگ اسلامی، ۱۳۹۲ش.</ref> |
|
| |
| ===عارفان و صوفیان===
| |
| [[عرفا]] و [[تصوف|اهل تصوف]]، چه در مذهب شیعه و چه در میان اهل سنت، زیارت قبور را بخشی از سلوک الی الله دانسته و مبانی و دلایل مشروعیت زیارت قبور را در آثار خود تبیین کرده‌اند.<ref>صداقت، شایستگی زیارت اهل قبور، عقیده مشترک عارفان و صوفیان تشیع و تسنن، ۱۳۹۱ش، ص۹۴.</ref> زیارت مقبره شیخ و بیتوته کردن در آن، بخشی از آداب مریدان و معتقدان به اوست.<ref>صداقت، شایستگی زیارت اهل قبور، عقیده مشترک عارفان و صوفیان تشیع و تسنن، ۱۳۹۱ش، ص۹۴.</ref> عبدالرحمان جامی(شاعر، ادیب و صوفی. درگذشت:۸۹۸ق) در کتاب نفحات الانس، قبور صوفیانی از اهل سنت را برمی‌شمرد که قبرشان زیارتگاه است و مردم برای [[تبرک]] به آنجا می‌روند؛ از جمله، [[معروف کرخی]] (درگذشته ۲۰۰ق) در بغداد، ابراهیم سِتَنْبَه(سِتُنْبَه) هروی (زنده در قرن دوم هجری قمری) در قزوین، و شیخ بهاءالدین عمر (درگذشته ۸۵۷ق) در عیدگاه دارالسلطنه هرات.<ref>جامی، نفحات الانس، چاپ کلکته، ص۴۳، ۵۰،۶۰۱؛صداقت، شایستگی زیارت اهل قبور، عقیده مشترک عارفان و صوفیان تشیع و تسنن، ۱۳۹۱ش، ص۹۴.</ref>
| |
|
| |
| آرامگاه هجویری در [[لاهور]]، نظام الدین اولیا در دهلی و مزار گیسودراز در گلبرگه [[حیدرآباد دکن]]، برخی از مزارهای صوفیه است که علاوه بر مسلمانان، هندوها هم به زیارت آنها می‌رفته‌اند.<ref>صداقت، شایستگی زیارت اهل قبور، عقیده مشترک عارفان و صوفیان تشیع و تسنن، ۱۳۹۱ش، ص۹۷.</ref> بقعه‌هایی در افریقا، مدفن مشایخ صوفیه بوده و محرابی برای عبادت و محلی برای [[تلاوت قرآن]] و [[اعتکاف]] زائران دارد و به آن زاویه می‌گویند.<ref>صداقت، شایستگی زیارت اهل قبور، عقیده مشترک عارفان و صوفیان تشیع و تسنن، ۱۳۹۱ش، ص۹۷.</ref> برخی از این مزارها در [[آفریقا]]، حتی مزار زنانی بوده است که در این زاویه‌ها تعلیم یافته و به مراتب بالایی رسیده‌اند.<ref>صداقت، شایستگی زیارت اهل قبور، عقیده مشترک عارفان و صوفیان تشیع و تسنن، ۱۳۹۱ش، ص۹۸.</ref> مزار وابستگان به [[اهل البیت علیهم السلام|اهل بیت]] و بزرگان شیعه، در [[مصر]] هم وجود دارد که مرکز برپایی آیین‌های تصوف بوده است. از اواخر سده ۱۳ و در تمام قرن ۱۴ قمری، مهمترین نشانه تصوف در مصر، برپایی [[جشن میلاد پیامبر]]، اهل بیت و اولیا در مزارها و مساجد بود.<ref>صداقت، شایستگی زیارت اهل قبور، عقیده مشترک عارفان و صوفیان تشیع و تسنن، ۱۳۹۱ش، ص۹۷.</ref>
| |
|
| |
|
| ==ابن‌تیمیه و زیارت قبور== | | ==ابن‌تیمیه و زیارت قبور== |
