Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۳۵
ویرایش
الجار ثم الدار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:نقاشی الجار ثم الدار.jpg|بندانگشتی|نقاشی رنگ | [[پرونده:نقاشی الجار ثم الدار.jpg|بندانگشتی|200px|نقاشی رنگ روغن روی بوم با نام «الجار ثم الدار» اثر [[علی بحرینی]]]] | ||
'''اَلْجارَ ثُمَّ | '''حدیث اَلْجارَ ثُمَّ الدّار''' به‌معنای مقدم‌کردن [[دعا]] برای همسایه بر دعا برای خود، برگرفته از متن حدیثی معروف<ref>جمشیدی، «قواعد فهم حدیث»، ص۶۰.</ref> از [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت فاطمه(س)]] است.<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۵ش/۱۹۶۶م، ج۱، ص۱۸۲.</ref> از [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] روایت شده که مادرم در شب جمعه‌ای تا صبح در محرابش به [[عبادت]] مشغول بود. او برای مرد و زن مؤمن با ذکر نامشان زیاد [[دعا]] کرد، اما برای خودش دعا نکرد. گفتم: مادرم! چرا آن‌گونه که به دیگران دعا می‌کنی به خودت دعا نمی‌کنی؟ گفت: پسرم! اول همسایه بعد خانه.<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۵ش/۱۹۶۶م، ج۱، ص۱۸۲.</ref> | ||
[[شیخ صدوق]] در باب ۱۴۵ از [[علل الشرائع (کتاب)|کتاب علل الشرائع]] دو حدیث با دو سند متفاوت نقل کرده که عبارت اَلجارَ ثُمَّ الدّارَ را در بر دارد. روایت اول از امام حسن(ع) و دومی به نقل [[امام موسی کاظم علیه‌السلام|امام کاظم(ع)]] از پدرانش است که اختلاف مضمونی چندانی ندارند.<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۵ش/۱۹۶۶م، ج۱، ص۱۸۲.</ref> [[شیخ حر عاملی]] دعا برای مومنان دیگر پیش از دعا برای خود را [[مستحب]] دانسته و در [[وسائل الشیعة (کتاب)|کتاب وسائل الشیعه]] برایش بابی قرار داده است. وی این دو حدیث را در شمار دلایل نظر خود می‌آورد.<ref>شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۱۱۳.</ref> | [[شیخ صدوق]] در باب ۱۴۵ از [[علل الشرائع (کتاب)|کتاب علل الشرائع]] دو حدیث با دو سند متفاوت نقل کرده که عبارت اَلجارَ ثُمَّ الدّارَ را در بر دارد. روایت اول از امام حسن(ع) و دومی به نقل [[امام موسی کاظم علیه‌السلام|امام کاظم(ع)]] از پدرانش است که اختلاف مضمونی چندانی ندارند.<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۵ش/۱۹۶۶م، ج۱، ص۱۸۲.</ref> [[شیخ حر عاملی]] دعا برای مومنان دیگر پیش از دعا برای خود را [[مستحب]] دانسته و در [[وسائل الشیعة (کتاب)|کتاب وسائل الشیعه]] برایش بابی قرار داده است. وی این دو حدیث را در شمار دلایل نظر خود می‌آورد.<ref>شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۱۱۳.</ref> | ||