مذاهب چهارگانه اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

علاوه بر فرقه‌های تثبیت شده، فرقه‌های دیگری نیز وجود داشتند که با گذشت زمان و به دلیل محدودیت‌هایی که حکومت برای آنان به وجود آورد از بین رفتند. برخی از فقیهانی که پیروانی در مناطق مختلف داشتند عبارتند از: [[اوزاعی]] (۸۸-۱۵۷هجری قمری) که مکتب فقهی‌اش در [[شام]] طرفداران بسیاری داشت،<ref>مدیرشانه‌چی، تاریخ فقه مذاهب اسلامی، ۱۳۸۹ش، ص۲۰۲-۲۰۳.</ref> [[سفیان ثوری|سفیان بن سعید ثوری]] معروف به سفیان ثوری (۹۷- ۱۶۱هجری قمری) از سران مکتب فقه بر پایه حدیث که پیروانش در بسیاری مناطق پخش شده بودند،<ref>مدیرشانه‌چی، تاریخ فقه مذاهب اسلامی، ۱۳۸۹ش، ص۲۰۹.</ref> و [[داوود ظاهری]] (۲۰۱-۲۷۱هجری قمری) که با [[قیاس]] و رأی مخالف بود و بیشتر به ظواهر حدیث نظر داشت.<ref>مدیرشانه‌چی، تاریخ فقه مذاهب اسلامی، ۱۳۸۹ش، ص۲۰۴.</ref> مذهب داوودیه طرفداران بسیاری داشت؛ به گونه‌ای که نویسنده‌ای در [[قرن چهارم|قرن چهارم هجری]] مذهب داوودیه را چهارمین مذهب اصلی اهل سنت می‌دانست.<ref>مقدسی، احسن‏ التقاسیم، ۱۹۹۱م، ص۳۷.</ref>

برخی محققان معتقدند از بین رفتن این مذاهب نشان از ضعف آنان در مقابل چهار مذهب رسمی نیست، بلکه حذف آنان ناشی از حمایت نشدن توسط حکومت و طرد آنان از سوی حاکمان بوده است.<ref name=":2" />