وحدت وجود: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''وَحْدَت وجود''' نظریه‌ای عرفانی درباره [[توحید]] و رابطه خدا و جهان هستی به‌معنای یگانه‌‌دیدن هستی همهٔ موجودات یا اعتقاد به نیستی حقیقی غیر خدا. این عقیده اساسی‌ترین و فراگیرترین عقیده [[تصوف|صوفیه]] و محور جهان‌بینی عرفانی دانسته شده است. | '''وَحْدَت وجود''' نظریه‌ای عرفانی درباره [[توحید]] و رابطه خدا و جهان هستی به‌معنای یگانه‌‌دیدن هستی همهٔ موجودات یا اعتقاد به نیستی حقیقی غیر خدا. این عقیده اساسی‌ترین و فراگیرترین عقیده [[تصوف|صوفیه]] و محور جهان‌بینی عرفانی دانسته شده است. | ||
برای وحدت وجود سه معنای متفاوت ارائه شده است: اول، هر موجودی غیر از خدا، هر قدر هم که عظمت داشته باشد، موجود محدودی است و در برابر عظمت بی‌نهایت الهی هیچ انگاشته می‌شود؛ دوم، همه موجودات، موجود هستند به یک حقیقت که آن، حقیقت وجود است و مراتبی از نظر شدت و ضعف دارد؛ سوم، هستی از همه نظر یگانه و در حقیقت چیزی جز خداوند و [[اسما و صفات|اسماء و صفات]] او نیست و مخلوقات عالم چیزی جز امور اعتباری و هستی‌های مجازی نیستند. | |||
[[ابن‌عربی]] را ابداع‌کننده و اصلی‌ترین نظریه‌پرداز وحدت وجود در [[عرفان اسلامی]] دانسته‌اند. برخی محققان معتقدند که وحدت وجود از طریق شارحان شیعیِ ابن‌عربی وارد تعالیم معنوی [[شیعه]] شد و برخی روایات ائمه(ع) به‌عنوان دلیل برای اثبات آن به‌کار گرفته شده است. [[ملاصدرا]]، بنیان‌گذار [[حکمت متعالیه]]، را اولین کسی دانسته‌اند که وحدت وجود را به‌شکل فلسفی مطرح کرده است. گفته شده که عقیده وحدت وجود مخالفانی از میان [[مجتهد|فقیهان]]، [[متکلم|متکلمان]] و حتی صوفیان داشته است؛ از میان فقیهان شیعه کسانی چون [[مقدس اردبیلی]] و [[آقا محمدعلی بهبهانی]] معتقدان به وحدت وجود را [[تکفیر اهل قبله|تکفیر]] کرده‌اند. | [[ابن‌عربی]] را ابداع‌کننده و اصلی‌ترین نظریه‌پرداز وحدت وجود در [[عرفان اسلامی]] دانسته‌اند. برخی محققان معتقدند که وحدت وجود از طریق شارحان شیعیِ ابن‌عربی وارد تعالیم معنوی [[شیعه]] شد و برخی روایات ائمه(ع) به‌عنوان دلیل برای اثبات آن به‌کار گرفته شده است. [[ملاصدرا]]، بنیان‌گذار [[حکمت متعالیه]]، را اولین کسی دانسته‌اند که وحدت وجود را به‌شکل فلسفی مطرح کرده است. گفته شده که عقیده وحدت وجود مخالفانی از میان [[مجتهد|فقیهان]]، [[متکلم|متکلمان]] و حتی صوفیان داشته است؛ از میان فقیهان شیعه کسانی چون [[مقدس اردبیلی]] و [[آقا محمدعلی بهبهانی]] معتقدان به وحدت وجود را [[تکفیر اهل قبله|تکفیر]] کرده‌اند. | ||
از نظر محققان، هرچند شارحان ابن‌عربی از صوفیه و فیلسوفان صدرایی تلاش کرده‌اند که وحدت وجود را از طریق [[دلیل عقلی|استدلال عقلی]] اثبات کنند، ولی بزرگان صوفیه راه دریافت حقیقت آن را [[کشف و شهود]] دانسته‌اند و نه استدلال عقلی. به نقل از منابع، معتقدان به وحدت وجود برای اثبات نظر خود به آیاتی از [[قرآن]] و روایاتی از [[چهارده معصوم|ائمه]] استناد کرده‌اند. | از نظر محققان، هرچند شارحان ابن‌عربی از صوفیه و فیلسوفان صدرایی تلاش کرده‌اند که وحدت وجود را از طریق [[دلیل عقلی|استدلال عقلی]] اثبات کنند، ولی بزرگان صوفیه راه دریافت حقیقت آن را [[کشف و شهود]] دانسته‌اند و نه استدلال عقلی. به نقل از منابع، معتقدان به وحدت وجود برای اثبات نظر خود به آیاتی از [[قرآن]] و روایاتی از [[چهارده معصوم|ائمه]] استناد کرده‌اند. | ||