سوره یونس: تفاوت میان نسخه‌ها

==معرفی==

این [[سوره]] به مناسبت نقل ماجرای نجات یافتن قوم [[حضرت یونس(ع)]] از عذاب به نام سوره یونس خوانده شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۸، ص۲۱۲.</ref>  

سوره یونس از جمله [[سوره‌های مکی]] است و تنها آیات ۹۴ تا ۹۶ آن در [[مدینه]] نازل شده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۳۱.</ref> این سوره پنجاه و یکمین سوره‌ای است که بر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] نازل شده است. سوره یونس در [[مصحف]] کنونی دهمین سوره<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۶۶.</ref> و در جزء یازدهم [[قرآن]] جای گرفته است.

سوره یونس ۱۰۹ [[آیه]]، ۱۸۴۴ کلمه و ۷۵۹۳ حرف دارد. این سوره به لحاظ حجم، جزو [[سوره‌های مئون]] و به‌اندازه دوسوم یک جزء است. سوره یونس چهارمین سوره‌‌ایی است که با [[حروف مقطعه]] آغاز می‌شوند.<ref>خرمشاهی، «سوره یونس»، ج۲، ص۱۲۳۹.</ref>

==شأن نزول برخی آیات==

آیه دوم و آیه پانزدهم سوره یونس دارای [[شأن نزول]] است.

درباره شان نزول آیه دوم از [[ابن عباس]] نقل است: هنگامی که [[محمد(ص)]] به پیامبری برگزیده شد، [[کفار]] انکار کردند و گفتند که خدا بزرگ‌تر از آن است که بشری مثل محمد را به عنوان [[پیامبر]] بفرستد و خدا در جواب آنان این آیه را نازل کرد.<ref>واحدی، اسباب نزول القرآن،۱۴۱۲ق، ص۲۶۴.</ref>{{یاد|أَكَانَ لِلنَّاسِ عَجَبًا أَنْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ رَجُلٍ مِنْهُمْ أَنْ أَنْذِرِ النَّاسَ وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۗ قَالَ الْكَافِرُونَ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ مُبِينٌ آيا براى مردم شگفت‌آور است كه به مردى از خودشان وحى كرديم كه: مردم را بيم ده و به كسانى كه ايمان آورده‌اند مژده ده كه براى آنان نزد پروردگارشان سابقه نيك است؟ كافران گفتند: «اين [مرد] قطعاً افسونگرى آشكار است.»}} [[فضل بن حسن طبرسی]] انکار کنندگان را مردمان  [[مکه]] و علت تعجبشان را یتیم بودن پیامبر دانسته است. <ref>طبرسی، تفسیر مجمع البیان،۱۴۱۵ق، ج۵، ص۱۵۳.</ref> کلبی(محمد بن سائب کلبی. د [[سال ۱۴۶ هجری قمری|۱۴۶ق]].) گفته‌ است این آیه درباره کسانی است که پیامبر و آیینش را استهزا می‌کردند و از پیامبر می‌خواستند قرآنی بیاورد که در آن بت پرستی و راه و رسم آنها باشد. <ref>طبرسی، تفسیر مجمع البیان،۱۴۱۵ق، ج۵، ص۱۶۶.</ref>

در [[آیه]] پانزدهم سوره یونس آمده است وقتی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] قرآن را برای مردم می‌خواند، آنان که به دیدار [[خدا|خداوند]] امید نداشتند، می‌گفتند [[قرآن|قرآنی]] غیر از این برایمان بیاور یا آن را تغییر بده. پیامبر(ص) در پاسخ آنان گفت در اختیار من نیست که قرآن را تغییر دهم و اگر پروردگارم را نافرمانی کنم به عذاب او گرفتار خواهم شد. در تفسیر [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن|مجمع البیان]] آمده است این آیه هنگامی نازل شد  پنج نفر به نام‌های [[عبدالله بن ابی امیه مخزومی]]، [[ولید بن مغیره]]، [[مکرز بن حفص]]،  [[عمرو بن عبدالله]] و [[عاص بن عامر بن هاشم]] به پیامبر گفتند قرآنی برایمان بیاور که تَرک عبادتِ [[لات]]، [[عزی|عُزیٰ]]، [[منات|مَنات]] و [[هبل|هُبَل]] (یعنی ترک [[بت‌پرستی]]) را از ما نخواهد و عیبجویی [[بت|بت‌ها]] در آن نباشد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۷؛ واحدی، اسباب نزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۲۷۰.</ref>

</ref>

{{نوشتار اصلی|آیات تحدی}}

<div style="text-align: center;"><noinclude>

منشورات اسماعيليان، ج۱۰، ص۱۳۳.</ref>

آیه ۳۶ سوره یونس درباره مشروعیت یا عدم مشروعیت عمل به ظن و گمان، مورد بحث و بررسی [[فقها]] قرار گرفته است.

<div style="text-align: center;"><noinclude>

در فضیلت [[تلاوت]] این سوره از [[پیامبر اکرم(ص)]] روایت است هر کس سوره یونس را بخواند، [[خداوند]] ده برابر کسانی که [[حضرت یونس(ع)]] را تصدیق یا تکذیب کرده‌اند و به تعداد کسانی که همراه [[فرعون]] غرق شدند، [[حسنه]] می‌دهد.<ref>کفعمی، المصباح، ۱۴۰۵ق، ص۴۴۰.</ref> از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نیز نقل شده هر که سوره یونس را در هر دو یا سه ماه (یک بار) بخواند، ترس اینکه از جاهلان باشد برای او نیست، و در [[روز قیامت]] از [[مقرب|مقربان]] خواهد بود.<ref>عیاشی، التفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۱۱۹؛ حویزی، نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۹۰.</ref>

{{سوره ۰۱۰ با ترجمه|شماره=۱۰}}

{{سوره‌های قرآن|10|[[سوره توبه]]|[[سوره هود]]}}

==تک‌نگاری==

{{پانوشت}}

{{یادداشت‌ها}}

==پیوند به بیرون==

{{قرآن کریم}}