ولید بن عتبة بن ابی‌سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها

خلیفه اموی ولید را به [[شام]] فراخواند و پس از مدتی از مشاوران دربار شد؛ اما در سال [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]]، پس از واقعه عاشورا، دوباره حاکم مدینه شد<ref>زرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج‌۸، ص۱۲۱.</ref> که مصادف با قیام [[عبدالله بن زبیر|عبداللَّه بن زبیر]] در [[مکه]] بود.<ref>ابن‌طاووس، لهوف، ۱۳۸۰ش، ص۸۵.</ref>

گفته شده ولید تمایل نداشت اقداماتی جدی علیه [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] انجام دهد و در ازای این تعلل، از منصب خود برکنار شد.<ref>تقی‌زاده داوری، تصویر امامان شیعة در دایرة المعارف اسلام، ۱۳۸۵ش، ص۱۵۰.</ref> در اثنای گزارش [[ابومخنف]] که دیگران نیز به آن اشاره کرده‌اند<ref>طبری، تاریخ‌ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج‌۵، ص۳۴۰؛ ابن‌جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج‌۵، ص۳۲۲.</ref> ولید فردی عافیت‌طلب قلمداد شده است.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۱.</ref> گفته شده او از فتنه دوری می‌کرد به همین دلیل نمی‌خواست با امام حسین(ع) درگیر شود و هنگامی که امام(ع) از بیعت با یزید خودداری نمود وی را مجبور به [[بیعت]] نکرد و حتی مسیر حرکت امام به سوی مکه را بازگذاشت.<ref>مجلسی، زندگانی حضرت امام حسین(ع)، ۱۳۶۴ش، ج‌۲، ص۴۰۳.</ref>