Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۱٬۶۲۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
ولید پس از مشورت با مروان امام را به دارالاماره فراخواند و از وی خواست تا با یزید بیعت کند. امام درخواست او را نپذیرفت و این کار را به روزهای آینده و در ملأعام موکول کرد. ولید علیرغم فشار مروان مبنی بر زندانی کردن امام و گرفتن بیعت اجباری، نظر امام را پذیرفت و امام به خانه بازگشت و پس از مدتی به [[مکه]] رفت. یزید پس از خبردار شدن از ماجرا، ولید را از امارت مدینه برکنار و به [[شام]] احضار کرد. گفته شده او پس از [[واقعه کربلا|واقعه عاشورا]] دوباره به حکومت مدینه منصوب شد. | ولید پس از مشورت با مروان امام را به دارالاماره فراخواند و از وی خواست تا با یزید بیعت کند. امام درخواست او را نپذیرفت و این کار را به روزهای آینده و در ملأعام موکول کرد. ولید علیرغم فشار مروان مبنی بر زندانی کردن امام و گرفتن بیعت اجباری، نظر امام را پذیرفت و امام به خانه بازگشت و پس از مدتی به [[مکه]] رفت. یزید پس از خبردار شدن از ماجرا، ولید را از امارت مدینه برکنار و به [[شام]] احضار کرد. گفته شده او پس از [[واقعه کربلا|واقعه عاشورا]] دوباره به حکومت مدینه منصوب شد. | ||
برخی منابع دلیل موضعگیری نرم ولید نسبت به امام را عافیتطلبی و دوری از فتنه عنوان کردهاند؛ هرچند عدهای آگاهی او نسبت به جایگاه امام را از دلایل مهم رویکردش عنوان کردهاند که این موضوع در گفتار ولید با [[مروان بن حکم|مروان]] پس رها کردن امام، نیز قابل برداشت است. | برخی منابع دلیل موضعگیری نرم ولید نسبت به امام را عافیتطلبی و دوری از فتنه عنوان کردهاند؛ هرچند عدهای آگاهی او نسبت به جایگاه امام را از دلایل مهم رویکردش عنوان کردهاند که این موضوع در گفتار ولید با [[مروان بن حکم|مروان]] پس از رها کردن امام، نیز قابل برداشت است. | ||
==معرفی== | ==معرفی== |