Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۱٬۶۹۳
ویرایش
ولید بن عتبة بن ابی‌سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(بارگزاری مدخل ولید بن عتبه بن ابی‌سفیان) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
|مرتبط = | |مرتبط = | ||
}} | }} | ||
'''ولید بن عتبه بن ابی سفیان''' از کارگران [[خلافت بنی‌امیه|حکومت بنی‌امیه]] و برادرزاده [[معاویة بن ابی‌سفیان]] بود. او پس از [[مروان بن حکم]] حاکم [[مدینه]] شد و تا پایان حکومت معاویه در این سِمَت باقی ماند. ولید گزینه [[خلافت]] پس از معاویة بن یزید بود؛ اما او نپذیرفت. مهمترین اتفاق زندگی | '''ولید بن عتبه بن ابی سفیان''' از کارگران [[خلافت بنی‌امیه|حکومت بنی‌امیه]] و برادرزاده [[معاویة بن ابی‌سفیان]] بود. او پس از [[مروان بن حکم]] حاکم [[مدینه]] شد و تا پایان حکومت معاویه در این سِمَت باقی ماند. ولید گزینه [[خلافت]] پس از [[معاویة بن یزید]] بود؛ اما او نپذیرفت. مهمترین اتفاق زندگی ولید که منابع به صورت گسترده بازتاب داده‌اند، مأموریت وی در گرفتن [[بیعت]] از [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] برای [[یزید بن معاویه|یزید]] بود. | ||
ولید پس از مشورت با مروان امام را به دارالاماره فراخواند و از وی خواست تا با یزید بیعت کند. امام درخواست او را نپذیرفت و این کار را به روزهای آینده و در ملأعام موکول کرد. ولید علی‌رغم فشار مروان مبنی بر زندانی کردن امام و گرفتن بیعت اجباری، نظر امام را پذیرفت و امام به خانه بازگشت و پس از مدتی به [[مکه]] رفت. یزید پس از خبردار شدن از ماجرا، ولید را از امارت مدینه برکنار و به [[شام]] احضار کرد. گفته شده او پس از [[واقعه کربلا|واقعه عاشورا]] دوباره به حکومت مدینه منصوب شد | ولید پس از مشورت با مروان امام را به دارالاماره فراخواند و از وی خواست تا با یزید بیعت کند. امام درخواست او را نپذیرفت و این کار را به روزهای آینده و در ملأعام موکول کرد. ولید علی‌رغم فشار مروان مبنی بر زندانی کردن امام و گرفتن بیعت اجباری، نظر امام را پذیرفت و امام به خانه بازگشت و پس از مدتی به [[مکه]] رفت. یزید پس از خبردار شدن از ماجرا، ولید را از امارت مدینه برکنار و به [[شام]] احضار کرد. گفته شده او پس از [[واقعه کربلا|واقعه عاشورا]] دوباره به حکومت مدینه منصوب شد. | ||
برخی منابع دلیل موضع‌گیری نرم ولید نسبت به امام را عافیت‌طلبی و دوری از فتنه عنوان کرده‌اند؛ هرچند عده‌ای آگاهی او نسبت به جایگاه امام را از دلایل مهم رویکردش عنوان کرده‌اند که این موضوع در گفتار ولید با [[مروان بن حکم|مروان]] پس رها کردن امام، نیز قابل برداشت است. | برخی منابع دلیل موضع‌گیری نرم ولید نسبت به امام را عافیت‌طلبی و دوری از فتنه عنوان کرده‌اند؛ هرچند عده‌ای آگاهی او نسبت به جایگاه امام را از دلایل مهم رویکردش عنوان کرده‌اند که این موضوع در گفتار ولید با [[مروان بن حکم|مروان]] پس رها کردن امام، نیز قابل برداشت است. | ||