یتیم‌نوازی: تفاوت میان نسخه‌ها

دوستی و مهربانی با یتیم و گرامی‌داشتن وی، از موضوعاتی است که در متون دینی به آن پرداخته شده<ref>مدرسی، تفسیر هدایت، ۱۳۷۷ش، ج۱۸، ص۱۶۸؛ سبحانی، منشور جاوید، قم. ج۱۳، ص۱۵۶.</ref> و از کارهایی دانسته شده که ثواب زیادی دارد.<ref>محسنی، نقش اسلام در عصر حاضر، ۱۳۸۷ش، ص۸۹.</ref> سفارش شده به ایتام کمک مالی و اطعام کرد و با آنان بر سر یک سفره غذا خورد.<ref>سبحانی، منشور جاوید، قم، ج۱۳، ص۱۵۷.</ref> خوردن مال یتیم را از بزرگ‌ترین [[گناهان کبیره]] می‌دانند.<ref>محسنی، نقش اسلام در عصر حاضر، ۱۳۸۷ش، ص۸۹.</ref> یکی از نمونه‌های اخلاق عملی را سرپرستی ایتام دانسته‌اند.<ref>مؤدب، «یتیم و مسائل آن از منظر قرآن و روایات»، ص۴۹۵.</ref>  مفسران گفته‌اند در تکریم یتیم تنها مسائل مالی مطرح نیست بلکه باید به آنان محبت شود و از کمبودهای عاطفی آنان کاست و از همه جهات حمایت شوند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۴۶۳؛ مکارم شیرازی، انوار هدایت، ۱۳۹۰ش، ص۳۸۷؛ قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۷.</ref> گفته شده یتیم نباید احساس کند که چون پدرش را از دست داده خوار و ذلیل است، بلکه باید چنان مورد توجه و اکرام قرار گیرد که احساس کمبود نکند.<ref>مکارم شیرازی، انوار هدایت، ۱۳۹۰ش، ص۳۸۸.</ref>

'''یتیم کیست؟'''{{اصلی|یتیم}}یتیم در اصطلاح [[فقه|فقهی]] کسی است که پدرش را قبل از [[بلوغ]] از دست داده است.<ref>شیخ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۲۸۱؛ راوندی، فقه القرآن‌، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۲۴۵.</ref> در [[قرآن]] و [[حدیث]]، یتیم در معنای غیرشرعی و لغوی (کسی یکی از والدینش را از دست داده است) نیز استعمال شده است.<ref>جصاص، احکام القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۱۲؛ مشکینی، ‌مصطلحات الفقه‌، [بی‌تا]، ص۵۷۶.</ref> در ابواب مختلف [[فقه|فقهی]]، مانند [[محجور|حجر]]، [[خمس]]، [[زکات]]، [[بیع]]، [[قرض]]، [[وصیت]]، [[ازدواج|نکاح]] و [[ولایت فقیه]] از احکام یتیم بحث می‌شود.

|تاریخ بایگانی| منبع = | تراز = چپ| عرض = 250px| اندازه خط = ۱۴px|رنگ پس‌زمینه =#90EE90| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = وسط}}

'''عذاب متجاوزان به اموال یتیم'''