حدیث العلماء ورثة الانبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها

حدیث العلماء ورثة الانبیاء (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۱

۷۳ بایت حذف‌شده ، ۶ مه

←‏جایگاه و سند حدیث

دیداریویکی‌متن

Rezai.mosavi

confirmed، protected، templateeditor

۴٬۰۶۲

ویرایش

@@ خط ۲۱: / خط ۲۱: @@
 ==جایگاه و سند حدیث==
 حدیث العُلماء وَرَثةُ الأنبِیاء روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] به نقل از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] است که در آن، عالمان، وارثانِ [[پیامبران]] معرفی شده‌اند.<ref>منتظری، مبانی فقهی حکومت اسلامی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۲۵۷-۲۵۸.</ref>
-برخی فقیهان همچون [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]]، [[حسینعلی منتظری|حسین‌علی منتظری]] و [[ناصر مکارم شیرازی| ناصر مکارم شیرازی]] از این حدیث برای اثبات [[ولایت فقیه]] استفاده کرده‌<ref>خمینی، ولایت فقیه، ۱۴۲۳ق، ص۹۶ و ۹۸؛ منتظری، نظام الحکم فی الإسلام ، ۱۴۱۷ق، ص۱۵۷؛ مکارم شیرازی، أنوار الفقاهه، ۱۴۲۵ق، ص۴۶۶.</ref> و رهبری جامعه را نیز از شئون پیامبران دانسته‌اند که از آنها به عالمان منتقل می‌گردد.<ref>خمینی، ولایت فقیه، ۱۴۲۳ق، ص۱۰۱ و ۱۰۲.</ref>
+برخی فقیهان همچون [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] و [[حسینعلی منتظری|حسین‌علی منتظری]] از این حدیث برای اثبات [[ولایت فقیه]] استفاده کرده‌<ref>خمینی، ولایت فقیه، ۱۴۲۳ق، ص۹۶ و ۹۸؛ منتظری، نظام الحکم فی الإسلام ، ۱۴۱۷ق، ص۱۵۷؛ مکارم شیرازی، أنوار الفقاهه، ۱۴۲۵ق، ص۴۶۶.</ref> و رهبری جامعه را نیز از شئون پیامبران دانسته‌اند که از آنها به عالمان منتقل می‌گردد.<ref>خمینی، ولایت فقیه، ۱۴۲۳ق، ص۱۰۱ و ۱۰۲.</ref>
 این حدیث در منابع کهن [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] نقل شده است.<ref>برای نمونه رجوع کنید: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۲ و ۳۴؛ ابن‌ماجه، سنن ابن‌ماجه، دار إحیاء الکتب العربیة، ج۱، ص۸۱.</ref> از محدّثان شیعه، [[محمد بن حسن صفار قمی|صفار قمی]] (درگذشت: [[سال ۲۹۰ هجری قمری|۲۹۰ق]]) در [[بصائر الدرجات (کتاب)|بصائر الدرجات]]،<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۰ و ۱۱.</ref> [[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]] (درگذشت: [[سال ۳۲۹ هجری قمری|۳۲۹ق]]) در [[الکافی (کتاب)|کافی]]<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۲ و ۳۴.</ref> و [[شیخ صدوق|صدوق]] (درگذشت: [[سال ۳۸۱ هجری قمری|۳۸۱ق]]) در [[الامالی (شیخ صدوق)|اَمالی]]<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۶۰.</ref> ناقل این حدیث بوده‌اند.