پرش به محتوا

خطبه قاصعه: تفاوت میان نسخه‌ها

←‏نکات کلامی: اصلاح عنوان
(←‏نکات اجتماعی: اصلاح عنوان)
(←‏نکات کلامی: اصلاح عنوان)
خط ۶۷: خط ۶۷:
*عوامل اختلاف و تفرقه: بر اساس خطبه قاصعه، باید از اقوام گذشته عبرت گرفت که چگونه تفرقه مایهٔ زوال آنها شده. در همین راستا، عوامل ایجاد تفرقه چنین بیان شده است: کینهٔ هم در دل داشتن، تخم نفاق در سینه کاشتن، از هم بریدن و دست از یاری یکدیگر کشیدن.<ref>نهج‌البلاغه، ترجمه جعفر شهیدی، ۱۳۷۷ش، ص۲۱۸؛ مکارم شیرازی، پیام امام امیرالمؤمنین، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۴۵۶.</ref>
*عوامل اختلاف و تفرقه: بر اساس خطبه قاصعه، باید از اقوام گذشته عبرت گرفت که چگونه تفرقه مایهٔ زوال آنها شده. در همین راستا، عوامل ایجاد تفرقه چنین بیان شده است: کینهٔ هم در دل داشتن، تخم نفاق در سینه کاشتن، از هم بریدن و دست از یاری یکدیگر کشیدن.<ref>نهج‌البلاغه، ترجمه جعفر شهیدی، ۱۳۷۷ش، ص۲۱۸؛ مکارم شیرازی، پیام امام امیرالمؤمنین، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۴۵۶.</ref>


===نکات کلامی===
===آزمایش بندگان با عبادت===
پاره‌ای نکات کلامی خطبه قاصعه به این شرح‌اند: خداوند به‌دلیل [[کبر]] و خودبینی بندگان، آنها را با اموری می‌آزماید که از آن شناختی ندارند.<ref>نهج‌البلاغه، ترجمه جعفر شهیدی، ۱۳۷۷ش، ص۲۱۱.</ref> علاوه بر این، دلیل فقر انبیا آن است که اگر [[انبیای الهی]] انسان‌هایی ثروتمند و قدرتمند بودند و همه به‌ناچار سر تعظیم در مقابل آنها فرومی‌آوردند، آزمایش از میان می‌رفت و پاداش باطل می‌شد و شائبه عدم اخلاص داشت؛<ref>نهج‌البلاغه، ترجمه جعفر شهیدی، ۱۳۷۷ش، ص۲۱۵.</ref> چنان‌که به همین ترتیب، اگر [[کعبه]] به‌جای بیابان بی‌آب و علف، در میان باغ‌ها و میوه‌ها بود، پاداش زیارت آن کم، و آزمایش آن ناچیز بود.<ref>نهج‌البلاغه، ترجمه جعفر شهیدی، ۱۳۷۷ش، ص۲۱۶.</ref>
پاره‌ای نکات کلامی خطبه قاصعه به این شرح‌اند: خداوند به‌دلیل [[کبر]] و خودبینی بندگان، آنها را با اموری می‌آزماید که از آن شناختی ندارند.<ref>نهج‌البلاغه، ترجمه جعفر شهیدی، ۱۳۷۷ش، ص۲۱۱.</ref> علاوه بر این، دلیل فقر انبیا آن است که اگر [[انبیای الهی]] انسان‌هایی ثروتمند و قدرتمند بودند و همه به‌ناچار سر تعظیم در مقابل آنها فرومی‌آوردند، آزمایش از میان می‌رفت و پاداش باطل می‌شد و شائبه عدم اخلاص داشت؛<ref>نهج‌البلاغه، ترجمه جعفر شهیدی، ۱۳۷۷ش، ص۲۱۵.</ref> چنان‌که به همین ترتیب، اگر [[کعبه]] به‌جای بیابان بی‌آب و علف، در میان باغ‌ها و میوه‌ها بود، پاداش زیارت آن کم، و آزمایش آن ناچیز بود.<ref>نهج‌البلاغه، ترجمه جعفر شهیدی، ۱۳۷۷ش، ص۲۱۶.</ref>


۴۴۱

ویرایش