زین العابدین: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[کشف الغمة|کشف الغمّه]] آمده که سبب ملقب شدن امام چهارم به «زین العابدین» آن است که شبی در [[محراب]] عبادت به [[تهجد]] ایستاده بود؛ پس [[شیطان]] به صورت مار بزرگی ظاهر شد که آن حضرت را از عبادت خود منصرف گرداند، اما حضرت متوجه آن نشد. سپس مار انگشت بزرگ پای آن حضرت را گزید، اما باز متوجه نشد. چون از نماز فارغ گشت، دانست که شیطان است، او را سب کرد و لطمه زد و فرمود: دور شو ای ملعون، و دوباره متوجه عبادت خود شد. پس از آن، صدای هاتفی را شنید  که سه مرتبه او را ندا کرد:

أنْتَ زَینُ الْعابدین، «تویی زینت عبادت‌کنندگان»، پس از این در میان مردم به این لقب مشهور گشت.<ref>اربلی، کشف الغمة، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۶۱۹.</ref>