خسران: تفاوت میان نسخه‌ها

==در لغت و اصطلاح==

در [[قرآن کریم]]، خسران و کلمات هم‌ریشه آن ۶۵ مرتبه و در شصت آیه، به اشکال صرفی گوناگون، به کار رفته است.<ref> رجوع کنید به محمدفؤاد عبدالباقی، ذیل «خسر» </ref>

از این گذشته، خداوند قرآن را نیز موجب فزونی خسران ظالمان (کافران به قرآن) دانسته است،<ref> رجوع کنید به إسراء: ۸۲ </ref> زیرا کافران با سرتافتن از دستورات کتاب خداوند، خود را مشمول عذاب الهی می‌سازند و عملا به خسرانی که به دلیل بی‌ایمانی، پیش از [[نزول قرآن]] در آن بودند، می‌افزایند. در عین حال، همین قرآن مایه رحمت و شفای [[مؤمن|مؤمنان]] است، زیرا آن‌ها با عمل به آن از جهل خارج و مشمول نعمت‌های الهی خواهند شد.<ref> طبری؛ طوسی، ذیل آیه </ref> به‌علاوه در قرآن کسانی که به‌سبب بدگمانی به خداوند در ایمانشان پایدار نیستند و با گرفتارشدن به کمترین سختی و نقصی در زندگی از دین خود برمی‌گردند نیز در خسران مبین‌اند،<ref> رجوع کنید به حج: ۱۱ </ref> زیرا هم در دنیا دچار نقص و کمبود شده‌اند و هم به‌سبب دست برداشتن از ایمان خود، ثواب صبر بر سختی‌ها را از دست می‌دهند به عذاب خداوند گرفتار می‌شوند.<ref> رجوع کنید به طبری؛ زمخشری، ۱۳۶۶، ذیل آیه </ref>برخی از مفسران براین باورند که انسان تا در مدار تربیت [[پیامبران|انبیا]] نباشد از هر سو در خسارت است و تنها راه جلوگيرى از خسارت، ايمان و عمل است و نجات از خسارت زمانى است كه انسان در صدد انجام تمام کارهاى نیک باشد گرچه موفق به انجام آنها نشود. <ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱۰، ص۵۹۰.</ref>