غزوه بدر: تفاوت میان نسخه‌ها
←دلایل شکل‌گیری جنگ بدر
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
بنابر نقل مشهور، رخداد بدر در صبح‌گاه [[جمعه (روز)|جمعه]]، [[۱۷ رمضان]]<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۹۶۸م، ج۲، ص۱۴-۱۵؛ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۴۵.</ref> و بنا بر نقلی [[دوشنبه]] [[۱۷ رمضان]] یا [[۱۹ رمضان]]<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۹۶۸م، ج۲، ص۱۴ـ۱۵.</ref> [[سال ۲ هجری قمری | سال دوم هجری]] اتفاق افتاد. | بنابر نقل مشهور، رخداد بدر در صبح‌گاه [[جمعه (روز)|جمعه]]، [[۱۷ رمضان]]<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۹۶۸م، ج۲، ص۱۴-۱۵؛ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۴۵.</ref> و بنا بر نقلی [[دوشنبه]] [[۱۷ رمضان]] یا [[۱۹ رمضان]]<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۹۶۸م، ج۲، ص۱۴ـ۱۵.</ref> [[سال ۲ هجری قمری | سال دوم هجری]] اتفاق افتاد. | ||
مسلمانان پیش از [[هجرت به مدینه|هجرت]]، در [[مکه]] مورد اذیت و آزار، شکنجه و [[تبعید]] توسط [[کفر|کافران]] بودند<ref>سوره بقره، آیه ۲۱۷.</ref> و از [[مناسک حج]] بازداشته شدند<ref>سوره انفال، آیه ۳۴.</ref> همچنین پس از هجرت ، اموال باقی‌مانده مهاجران، توسط مشرکان [[ قبیله قریش |قریش]] مصادره شد و آنان بر حصر اقتصادی مسلمانان تلاش می‌کردند.<ref>سبحانی، فروغ ابدیت، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۴۷۳؛میرشریفی، پیام‌آور رحمت، ۱۳۹۰ش، ص۸۰.</ref> با این وجود مسلمانان از سوی [[خدا|خداوند]] اجازه جنگ با مشرکان قریش را نداشتند و به صبر فرا خوانده می‌شدند. تا اینکه خداوند ضمن برشمردن ستم‌هایی که بر مسلمانان رفته بود به آنان اجازه مبارزه با مشرکان را داد<ref>سبحانی، فروغ ابدیت، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۴۷۳ سوره حج، آیات ۳۹ـ۴۰.</ref> {{یاد|أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ*الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ...به كسانى كه جنگ بر آنان تحميل شده، رخصت [جهاد] داده شده است، چرا كه مورد ظلم قرار گرفته‌اند، و البته خدا بر پيروزى آنان سخت تواناست.*همان كسانى كه بناحق از خانه‌هايشان بيرون رانده شدند. [آنها گناهى نداشتند] جز اينكه مى‌گفتند: «پروردگار ما خداست»...[[سوره حج]]، آیات ۳۹و ۴۰ }} از این رو پیش از جنگ بدر، [[مسلمان|مسلمانان]] چند [[سریه]] و [[غزوه]] با [[شرک|مشرکان]] داشتند، یکی از آنها [[سریه عبدالله بن جحش|سریه نخله]] بود. در این سریه که به فرماندهی [[عبدالله بن جحش]] و حدود یک ماه و نیم پیش از غزوه بدر رخ داد، عمرو بن حضرمی از مشرکان کشته شد و دو تن از آنان [[اسیر]] و کاروان تجاریشان به [[غنیمت]] گرفته شد.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، داراحیاء التراث العربی، ج۲، ص۲۵۲ـ۲۵۴.</ref> [[قریش]] این شکست را مایه سرافکندگی خود در میان قبایل عرب می‌دانست و طالب خون‌بهای عمرو بن حضرمی بود. <ref>واقدی، مغازی، ج۱، ص۱۶. | مسلمانان پیش از [[هجرت به مدینه|هجرت]]، در [[مکه]] مورد اذیت و آزار، شکنجه و [[تبعید]] توسط [[کفر|کافران]] بودند<ref>سوره بقره، آیه ۲۱۷.</ref> و از [[مناسک حج]] بازداشته شدند<ref>سوره انفال، آیه ۳۴.</ref> همچنین پس از هجرت ، اموال باقی‌مانده مهاجران، توسط مشرکان [[ قبیله قریش |قریش]] مصادره شد و آنان بر حصر اقتصادی مسلمانان تلاش می‌کردند.<ref>سبحانی، فروغ ابدیت، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۴۷۳؛میرشریفی، پیام‌آور رحمت، ۱۳۹۰ش، ص۸۰.</ref> با این وجود مسلمانان از سوی [[خدا|خداوند]] اجازه جنگ با مشرکان قریش را نداشتند و به [[صبر]] فرا خوانده می‌شدند. تا اینکه خداوند ضمن برشمردن ستم‌هایی که بر مسلمانان رفته بود به آنان اجازه مبارزه با مشرکان را داد<ref>سبحانی، فروغ ابدیت، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۴۷۳ سوره حج، آیات ۳۹ـ۴۰.</ref> {{یاد|أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ*الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ...به كسانى كه جنگ بر آنان تحميل شده، رخصت [جهاد] داده شده است، چرا كه مورد ظلم قرار گرفته‌اند، و البته خدا بر پيروزى آنان سخت تواناست.*همان كسانى كه بناحق از خانه‌هايشان بيرون رانده شدند. [آنها گناهى نداشتند] جز اينكه مى‌گفتند: «پروردگار ما خداست»...[[سوره حج]]، آیات ۳۹و ۴۰ }} از این رو پیش از جنگ بدر، [[مسلمان|مسلمانان]] چند [[سریه]] و [[غزوه]] با [[شرک|مشرکان]] داشتند، یکی از آنها [[سریه عبدالله بن جحش|سریه نخله]] بود. در این سریه که به فرماندهی [[عبدالله بن جحش]] و حدود یک ماه و نیم پیش از غزوه بدر رخ داد، عمرو بن حضرمی از مشرکان کشته شد و دو تن از آنان [[اسیر]] و کاروان تجاریشان به [[غنیمت]] گرفته شد.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، داراحیاء التراث العربی، ج۲، ص۲۵۲ـ۲۵۴.</ref> [[قریش]] این شکست را مایه سرافکندگی خود در میان قبایل عرب می‌دانست و طالب خون‌بهای عمرو بن حضرمی بود. <ref>واقدی، مغازی، ج۱، ص۱۶. | ||
</ref> | </ref> | ||
همچنین از آنجا که اموال مسلمانان مهاجر در [[مکه]] از طرف قریش مصادره شده بود، کاروان تجاری قریش که به سرپرستی [[ابوسفیان]] از مکه به [[شام]] می‌رفت تحت تعقیب مسلمانان قرار گرفت،<ref>واقدی، محمد بن عمر،المغازی، ج۱، ص۲۸. </ref> هر چند مسلمانان به آن دست نیافتند؛<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، داراحیاء التراث العربی، ج۲، ص۲۴۸ـ۲۴۹.</ref> اما نقش این واقعه را در شکل‌گیری جنگ بدر مهم دانسته‌اند.{{مدرک}} | همچنین از آنجا که اموال مسلمانان مهاجر در [[مکه]] از طرف قریش مصادره شده بود، کاروان تجاری قریش که به سرپرستی [[ابوسفیان]] از مکه به [[شام]] می‌رفت تحت تعقیب مسلمانان قرار گرفت،<ref>واقدی، محمد بن عمر،المغازی، ج۱، ص۲۸. </ref> هر چند مسلمانان به آن دست نیافتند؛<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، داراحیاء التراث العربی، ج۲، ص۲۴۸ـ۲۴۹.</ref> اما نقش این واقعه را در شکل‌گیری جنگ بدر مهم دانسته‌اند.{{مدرک}} | ||