بیان السعادة فی مقامات العبادة (کتاب): تفاوت میان نسخهها
←معرفی اجمالی
(منابع/ اصلاح/ تکمیل) |
|||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
بیان السعادة فی مقامات العبادة، تفسیر عرفانی و شیعی قرآن به عربی، تألیف حاج ملا سلطان محمد گنابادی ( | بیان السعادة فی مقامات العبادة، تفسیر عرفانی و شیعی قرآن به عربی، تألیف حاج ملا سلطان محمد گنابادی (۱۲۵۱ـ۱۳۲۷ق)، ملقّب به سلطان علیشاه و مشهور به سلطانعلی گنابادی، از [[قطب|اقطاب]] متأخر [[سلسله نعمت اللهی|سلسلۀ نعمت اللهی]] است. مؤلف آن را به نام مرشد خود، حاج محمدکاظم اصفهانی ملقب به سعادت علیشاه، نوشته است.<ref>تابنده، ص۱۹۵؛ معصوم علیشاه، ج۳، ص۵۴۰</ref> اهمیت این تفسیر از آن روست که یگانه تفسیر کامل قرآن به مذاق عرفانی [[شیعه]] است که برجای مانده است. | ||
سلطان علیشاه، در مقدمه تفسیر، هدف نگارش را بیان لطایف و نکات نغزی ذکر کرده که در اشارات قرآن و تلویحاتِ اخبار یافته و پیش از آن نه در کتابی دیده و نه از کسی شنیده بوده است.<ref>سلطان علی شاه، بیان السعاده فی مقامات العباده، موسسه اعلمی بیروت، ۱۴۰۸ق،ج ۱، ص۲</ref> وی این تفسیر را با مقدمهای در حقیقت علم و علائم آن و جهل مرکب و ملازمت علم و عمل آغاز کرده؛ سپس مؤلف مطالب جامعی دربارۀ قرآن و فضیلت آن، تفسیر، تنزیل و تأویل قرآن و دیگر مقدمات لازم برای [[تفسیر قرآن]] بیان کرده<ref>سلطان علی شاه، بیان السعاده فی مقامات العباده، موسسه اعلمی بیروت، ۱۴۰۸ق، ج ۱، مقدمه، ص۳ـ۲۱</ref> و آن گاه به تفسیر تمامی آیات پرداخته است. البته گاه نیز، در ضمن تفسیر، به تناسب موضوع، مقالات مستقلی (غالباً عرفانی) تحت عنوان «تحقیق» نوشته است. | سلطان علیشاه، در مقدمه تفسیر، هدف نگارش را بیان لطایف و نکات نغزی ذکر کرده که در اشارات قرآن و تلویحاتِ اخبار یافته و پیش از آن نه در کتابی دیده و نه از کسی شنیده بوده است.<ref>سلطان علی شاه، بیان السعاده فی مقامات العباده، موسسه اعلمی بیروت، ۱۴۰۸ق،ج ۱، ص۲</ref> وی این تفسیر را با مقدمهای در حقیقت علم و علائم آن و جهل مرکب و ملازمت علم و عمل آغاز کرده؛ سپس مؤلف مطالب جامعی دربارۀ قرآن و فضیلت آن، تفسیر، تنزیل و تأویل قرآن و دیگر مقدمات لازم برای [[تفسیر قرآن]] بیان کرده<ref>سلطان علی شاه، بیان السعاده فی مقامات العباده، موسسه اعلمی بیروت، ۱۴۰۸ق، ج ۱، مقدمه، ص۳ـ۲۱</ref> و آن گاه به تفسیر تمامی آیات پرداخته است. البته گاه نیز، در ضمن تفسیر، به تناسب موضوع، مقالات مستقلی (غالباً عرفانی) تحت عنوان «تحقیق» نوشته است. |