غازان‌خان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
===مرگ=== | ===مرگ=== | ||
[[پرونده:شنب غازان.jpg|بندانگشتی|شنب‌غازان محل دفن سلطان محمودغازان‌خان]] | [[پرونده:شنب غازان.jpg|بندانگشتی|[[شنب‌غازان]] محل دفن سلطان محمودغازان‌خان]] | ||
غازان‌خان پس از شکست مرج‌الصفر، در حالی که برای تدارک سپاه و حمله مجدد به لشکر [[مصر]] به [[تبریز]] بازمی‌گشت، دچار درد چشم شد و پس از چند بار بهبودی و بازگشت بیماری،<ref>بدلیسی، شرفنامه، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱-۲۲؛ شاردن، سفرنامه شاردن، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۴۷۷.</ref> [[۱۵ شوال]] ۷۰۳ق در حوالی [[قزوین]]، و در ۳۳ سالگی درگذشت و در مناره‌ای که به نام او شناخته می‌شد، دفن شد.<ref>بدلیسی، شرفنامه، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱-۲۲؛ شاردن، سفرنامه شاردن، ۱۳۷۲، ج۲، ص۴۷۷.</ref> برخی وفات وی را ۱۱ شوال، و در نزدیکی تبریز دانسته‌اند.<ref>ملکم، تاریخ کامل ایران، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۲۹۱؛ پیرنیا و اقبال آشتیانی، تاریخ ایران از آغاز تا انقراض سلسله قاجاریه، ۱۳۸۰ش، ص۵۱۲.</ref> | غازان‌خان پس از شکست مرج‌الصفر، در حالی که برای تدارک سپاه و حمله مجدد به لشکر [[مصر]] به [[تبریز]] بازمی‌گشت، دچار درد چشم شد و پس از چند بار بهبودی و بازگشت بیماری،<ref>بدلیسی، شرفنامه، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱-۲۲؛ شاردن، سفرنامه شاردن، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۴۷۷.</ref> [[۱۵ شوال]] ۷۰۳ق در حوالی [[قزوین]]، و در ۳۳ سالگی درگذشت و در مناره‌ای که به نام او شناخته می‌شد، دفن شد.<ref>بدلیسی، شرفنامه، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱-۲۲؛ شاردن، سفرنامه شاردن، ۱۳۷۲، ج۲، ص۴۷۷.</ref> برخی وفات وی را ۱۱ شوال، و در نزدیکی تبریز دانسته‌اند.<ref>ملکم، تاریخ کامل ایران، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۲۹۱؛ پیرنیا و اقبال آشتیانی، تاریخ ایران از آغاز تا انقراض سلسله قاجاریه، ۱۳۸۰ش، ص۵۱۲.</ref> | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
او بناهای متعددی برای امور خیریه ساخت که معروف به '''ابواب البر''' شدند. بزرگترین این ابواب بر در شنب [[تبریز]] در هسته مرکزی شهر و در اطراف '''مقبره غازان''' ساخته شد. <ref>بن عمادالدوله ابوالخیر، تاریخ مبارک غازانی، ص۲۰۸</ref> | او بناهای متعددی برای امور خیریه ساخت که معروف به '''ابواب البر''' شدند. بزرگترین این ابواب بر در شنب [[تبریز]] در هسته مرکزی شهر و در اطراف '''مقبره غازان''' ساخته شد. <ref>بن عمادالدوله ابوالخیر، تاریخ مبارک غازانی، ص۲۰۸</ref> | ||
این منطقه امروزه با نام '''[[شنب غازان]]''' یکی از محلات تبریز است. '''مسجد اعظم المهدی''' که امروزه به نام بویوک مسجد (مسجد بزرگ) شناخته می‌شود٬ تنها بنایی است که با همان هویت خود از آن دوران به یادگار مانده است.<ref>میراشرفی٬ چمران تبریز، (دوماهنامه امان شماره ۲۰)</ref> | این منطقه امروزه با نام '''[[شنب‌غازان|شنب غازان]]''' یکی از محلات تبریز است. '''مسجد اعظم المهدی''' که امروزه به نام بویوک مسجد (مسجد بزرگ) شناخته می‌شود٬ تنها بنایی است که با همان هویت خود از آن دوران به یادگار مانده است.<ref>میراشرفی٬ چمران تبریز، (دوماهنامه امان شماره ۲۰)</ref> | ||
وی برخلاف رسم سلاطین مغول که [[مقبره]] خود را مخفی می‌کرده‌اند، به دلیل مسلمان شدن و تمایل به داشتن مقبره‌ای مانند بزرگان مسلمان، در زمان حیات خویش مقبره‌ای برای خود فراهم کرد.<ref>اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ۱۳۸۴ش، ص۳۰۵.</ref> بنای قبه در سال سوم سلطنت غازان شروع و در ۷۰۲ق به پایان رسید.<ref>اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ۱۳۸۴ش، ص۳۰۵.</ref> بعد از پایان بنای قبه، غازان‌خان املاکی را در ایران و [[عراق]] برای [[قبه]] وقف کرد و خواجه سعدالدین ساوجی و خواجه رشید‌الدین فضل الله را [[تولیت|متولی]] آن قرار داد.{{مدرک}} | وی برخلاف رسم سلاطین مغول که [[مقبره]] خود را مخفی می‌کرده‌اند، به دلیل مسلمان شدن و تمایل به داشتن مقبره‌ای مانند بزرگان مسلمان، در زمان حیات خویش مقبره‌ای برای خود فراهم کرد.<ref>اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ۱۳۸۴ش، ص۳۰۵.</ref> بنای قبه در سال سوم سلطنت غازان شروع و در ۷۰۲ق به پایان رسید.<ref>اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ۱۳۸۴ش، ص۳۰۵.</ref> بعد از پایان بنای قبه، غازان‌خان املاکی را در ایران و [[عراق]] برای [[قبه]] وقف کرد و خواجه سعدالدین ساوجی و خواجه رشید‌الدین فضل الله را [[تولیت|متولی]] آن قرار داد.{{مدرک}} | ||
غازان همچنین دستور ساخت بناهای مختلفی را در اطراف قبه صادر نمود؛ از جمله [[مسجد جامع]]، مدرسه [[شافعیه]]، مدرسه [[حنفیه]]، [[خانقاه]] برای [[دراویش]] که هر صبح و شام به [[فقرا]] و [[مساکین]] غذا داده می‌شد و دو مرتبه در ماه برای [[رقص | غازان همچنین دستور ساخت بناهای مختلفی را در اطراف قبه صادر نمود؛ از جمله [[مسجد جامع]]، مدرسه [[شافعیه]]، مدرسه [[حنفیه]]، [[خانقاه]] برای [[دراویش]] که هر صبح و شام به [[فقرا]] و [[مساکین]] غذا داده می‌شد و دو مرتبه در ماه برای [[سماع|رقص سماع]] به [[صوفیان]] تعلق داشت. دارالسیاده برای اقامت [[سادات]]، [[رصدخانه]]، [[دار‌الشفاء]]، [[بیت الکتب]] به همراه چند نفر کتابدار، [[بیت القانون]]، جهت اجرای قوانین غازانی، بیت المتولی جهت اسکان و اداره و رسیدگی به امور زندگی مردم، [[حکمتیه]] جهت اقامت [[حکما]] و تعلیم [[حکمت]]، بستان و قصر عادلیه، و همچنین حوض‌خانه و حمام به همراه چندین خادم، از دیگر بناهایی است که در اطراف قبه وی ساخته شد.<ref>اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ۱۳۸۴ش، ص۳۰۶.</ref> | ||
پس از او بود که علاوه بر ساختن شهرهای ییلاقی و قشلاقی و همچنین کشیدن حصار به دور شهرها، ساخت بناهای مذهبی، مدارس، و نیز مقبره‌ها و گنبدها رواج یافت.<ref>پیرنیا و اقبال آشتیانی، تاریخ ایران از آغاز تا انقراض سلسله قاجاریه، ۱۳۸۰، ص۵۲۲؛ اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ۱۳۸۴ش، ص۵۶۴.</ref> | پس از او بود که علاوه بر ساختن شهرهای ییلاقی و قشلاقی و همچنین کشیدن حصار به دور شهرها، ساخت بناهای مذهبی، مدارس، و نیز مقبره‌ها و گنبدها رواج یافت.<ref>پیرنیا و اقبال آشتیانی، تاریخ ایران از آغاز تا انقراض سلسله قاجاریه، ۱۳۸۰، ص۵۲۲؛ اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ۱۳۸۴ش، ص۵۶۴.</ref> | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
با این حال، غازان خان با خاقان چین و پادشاهان مسیحی دیگر کشورها ارتباط داشت و بین دربار وی و پادشاهان دیگر، سفیرانی در رفت و آمد بوده‌اند. در سال ۶۹۹ق، دو سفیر از دربار او به دربار تیمور، خاقان چین فرستاده شدند که مورد احترام و تکریم خاقان قرار گرفتند. غازان خان همچنین پس از فتح شام، مورد توجه ویژه پادشاهان مسیحی اروپا و ارامنه قرار گرفت.<ref>اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ۱۳۸۴، ص۲۸۳.</ref> حکومت ایران در زمان غازان خان، تا روم امتداد داشت.<ref>خواند میر، تاریخ حبیب السیر، ۱۳۸۰ش، ج۳، ص۹۳.</ref> | با این حال، غازان خان با خاقان چین و پادشاهان مسیحی دیگر کشورها ارتباط داشت و بین دربار وی و پادشاهان دیگر، سفیرانی در رفت و آمد بوده‌اند. در سال ۶۹۹ق، دو سفیر از دربار او به دربار تیمور، خاقان چین فرستاده شدند که مورد احترام و تکریم خاقان قرار گرفتند. غازان خان همچنین پس از فتح شام، مورد توجه ویژه پادشاهان مسیحی اروپا و ارامنه قرار گرفت.<ref>اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ۱۳۸۴، ص۲۸۳.</ref> حکومت ایران در زمان غازان خان، تا روم امتداد داشت.<ref>خواند میر، تاریخ حبیب السیر، ۱۳۸۰ش، ج۳، ص۹۳.</ref> | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
{{پانوشت}} | {{پانوشت}} | ||
==منابع== | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
*اقبال آشتیانی، عباس، تاریخ مغول، تهران، نشر امیرکبیر، چاپ هشتم، ۱۳۸۴ش. | *اقبال آشتیانی، عباس، تاریخ مغول، تهران، نشر امیرکبیر، چاپ هشتم، ۱۳۸۴ش. | ||