میرزا جواد تبریزی: تفاوت میان نسخه‌ها

<ref>جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، گلشن ابرار، ۱۳۸۳ش، ج ۷.</ref> و دروس ادبیات، معانی و بیان و قسمتی از [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] را فرا گرفت.<ref>گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج ۷، ص۱۳۶.</ref> وی در این دوران با [[محمدتقی جعفری]] هم‌بحث بود.<ref>تبریزی، سیره استاد الفقهاء آیة‌الله العظمی تبریزی، ۱۳۹۱ش، ص۴۳.</ref>

تبریزی در بیست و هفت‌سالگی(سال ۱۳۷۱ق) خود را به شهر [[نجف]] رساند و با کمک [[میرزا علی غروی]] که سالیانی در نجف بود، در [[مدرسه علمیه قوام (نجف)|مدرسه قوام]] ساکن شد.<ref>تبریزی، سیره استاد الفقهاء آیة‌الله العظمی تبریزی، ۱۳۹۱ش، ص۴۹.</ref> آیت‌الله تبریزی در نجف در دروس اساتید بزرگی، چون [[سید عبدالهادی شیرازی]] و [[سید محسن طباطبائی حکیم|سید محسن حکیم]] و [[سید ابوالقاسم خویی]] شرکت کرد و در همان سال‌های نخست مورد توجه اساتید قرار گرفت.با استعداد و همتی که از خود نشان داد مورد توجه استادش خوئی قرار گرفته و رفته‌رفته به استاد نزدیک‌تر و از خواص شاگردان وی شد.<ref>یادداشت‌های حجت‌الاسلام وحیدپور دربارهٔ زندگی آیت‌الله تبریزی.</ref>‌ آیت الله خوئی سؤالات علمی دیگر شاگردان خود را به میرزا جواد تبریزی ارجاع می‌داد.<ref>واسعی، «مجتهد مسلم (بزرگداشت آیت‌الله العظمی حاج میرزا جواد تبریزی)، خردنامه همشهری، شماره۱۲، ۱۳۸۵ش.</ref>‌

===تدریس و عضویت در هیئت استفتا===

آیت‌الله تبریزی علاوه بر اینکه در دروس فقه و اصول به درجه [[اجتهاد]] رسید، در دروس [[تفسیر قرآن|تفسیر]] و [[علم رجال|رجال]] تلاش زیادی کرد و به تبحر دست یافت.<ref>تبریزی، سیره استاد الفقهاء آیة‌الله العظمی تبریزی، ۱۳۹۱ش، ص۲۵.</ref> از هم بحث‌ها و هم درس‌های او می‌توان از [[سید محمدباقر صدر]]، [[مجتبی لنکرانی|شیخ مجتبی لنکرانی]]، [[صدر بادکوبه‌ای]]، [[حسین وحید خراسانی|وحید خراسانی]]، [[سید علی حسینی سیستانی|سید علی سیستانی]]، و [[علی‌اصغر احمدی شاهرودی]] را نام برد.<ref>تبریزی، سیره استاد الفقهاء آیة‌الله العظمی تبریزی، ۱۳۹۱ش، ص۵۴.</ref>