آیه ۶۷ سوره زخرف: تفاوت میان نسخه‌ها

|توضیح تصویر=|اندازه تصویر=|نام آیه=|واقع در سوره=|شماره آیه=|جزء=۲۵|شأن نزول=|مکان نزول=|موضوع=|درباره=تبدیل شدن دوستی‌ها به دشمنی در قیامت مگر برای اهل تقوا |سایر=|آیات مرتبط= [[آیه ۲۸ سوره فرقان]] و [[آیه ۱۰ سوره معارج]]}}

[[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] پس از تلاوت آیه ۶۷ زخرف فرمود که وقتی دو مؤمن در دنیا دوست بودند و یکی فوت کرد، نزد خداوند می‌گوید فلانی دوست من بود و مرا به اطاعت از تو ترغیب می‌کرد. خداوندا نظر لطف خود را از او مگیر و سپس برای دوست خود دعا می‌کند. زمانی که دو [[کفر|کافر]] و [[فاسق]] با یکدیگر دوستی کنند و یکی از آنها بمیرد، می‌گوید فلان فرد مرا از عبادت و اطاعت تو منع می‏‌کرد و بر گناه تشویق می‌نمود. نظر لطف خود را از او بردار و به انواع عذاب گرفتارش کن.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۸۷.</ref>

==پانویس==

* مغنیه، محمدجواد، تفسیر الکاشف، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.

* قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق و مصحح: سیدطیب موسوی جزائری،‏ قم، دارالکتاب، چاپ سوم، ۱۴۰۴ق.

* مدرسی، سید محمدتقی، من هدی القرآن، تهران، دار محبی الحسین، تهران، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.

{{پایان}}