پرش به محتوا

آیه ۳ سوره صف: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه|عنوان=آیه ۳ سوره صف|تصویر=صف ۳.png|توضیح تصویر=|اندازه تصویر=|نام آیه=|واقع در سوره=صف|شماره آیه=۳|جزء=۲۸|شأن نزول=|مکان نزول=مدینه|موضوع=|درباره=خشم خداوند از اینکه چیزی بگویید ولی به آن عمل نکنید|سایر=|آیات مرتبط=آیه ۲ سوره صف، [[آیه ۴۴ سوره بقره]]}}
{{جعبه اطلاعات آیه|عنوان=آیه ۳ سوره صف|تصویر=صف ۳.png|توضیح تصویر=|اندازه تصویر=|نام آیه=|واقع در سوره=صف|شماره آیه=۳|جزء=۲۸|شأن نزول=|مکان نزول=مدینه|موضوع=|درباره=خشم خداوند از اینکه چیزی بگویید ولی به آن عمل نکنید|سایر=|آیات مرتبط=آیه ۲ سوره صف، [[آیه ۴۴ سوره بقره]]}}


'''آیه ۳ سوره صف''' شدید بودن خشم خداوند نسبت به کسانی را بیان می‌کند که چیزی می‌گویند، ولی بدان عمل نمی‌کنند.<ref>طیب، أطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۱۲، ص۵۱۰.</ref> «مَقْت» به بغض و ناراحتی شدید معنا شده<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۲۴۹.</ref> و درباره فردی به‌کار می‌رود که کار زشتی انجام داده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۴، ص۶۲.</ref> برخی «مَقْت» را خشم همراه با کوچک‌دانستن طرف مقابل گفته‌اند.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۵، ص۳۴۱.</ref> استفاده از تعبیر «کبُرَ؛ بزرگ است»<ref>مصطفوی، التحقیق، ۱۳۶۰ش، ج۱۰، ص۱۶.</ref> در کنار «مَقْت» را بیان‌گر بزرگی و شدت بیشتر [[خشم]] دانسته‌اند.<ref>«[https://sath3.eshia.ir/feqh/archive/text/ashrafi/tafsir/89/891007/ درس تفسیر استاد اشرفی]»، مدرسه فقاهت.</ref>
'''آیه ۳ سوره صف''' شدید بودن خشم خداوند نسبت به کسانی را بیان می‌کند که چیزی می‌گویند، ولی بدان عمل نمی‌کنند.<ref>طیب، أطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۱۲، ص۵۱۰.</ref> {{قرآن جدید|صف|۳}}|{{قرآن جدید|صف|۳|نوع=فولادوند|منبع=نه}}


تعبیر «کبُرَ مَقْتًا» دوبار در قرآن آمده است:
در این آیه برای بیان خشم خدا از تعبیر «مقت» استفاده شده است. «مَقْت» به بغض و ناراحتی شدید معنا شده<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۲۴۹.</ref> و درباره فردی به‌کار می‌رود که کار زشتی انجام داده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۴، ص۶۲.</ref> برخی «مَقْت» را خشم همراه با کوچک‌دانستن طرف مقابل گفته‌اند.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۵، ص۳۴۱.</ref> استفاده از تعبیر «کبُرَ؛ بزرگ است»<ref>مصطفوی، التحقیق، ۱۳۶۰ش، ج۱۰، ص۱۶.</ref> در کنار «مَقْت» را بیان‌گر بزرگی و شدت بیشتر [[خشم]] دانسته‌اند.<ref>«[https://sath3.eshia.ir/feqh/archive/text/ashrafi/tafsir/89/891007/ درس تفسیر استاد اشرفی]»، مدرسه فقاهت.</ref> تعبیر «کبُرَ مَقْتًا» در [[آیه ۳۵ سوره غافر]] نیز در مورد افرادی به کار رفته که بدون دلیل و برهان در مورد آیات خداوند مجادله می‌کنند.<ref>طیب، أطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۳۷۶.</ref>
*آیه ۳ سوره صف که خشم خداوند نسبت به کسانی که چیزی می‌گویند، ولی بدان عمل نمی‌کنند را بیان می‌کند.<ref>سوره صف، آیه ۳.</ref>
*[[آیه ۳۵ سوره غافر]] که غضب خداوند را در مورد افرادی می‌داند که بدون دلیل و برهان در مورد آیات خداوند به مجادله برمی‌خیزند.<ref>طیب، أطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۳۷۶.</ref>
 
[[شیخ طوسی]] عالم و مفسر شیعه، نکته‌ای را ذیل آیه آورده که [[خدا|خداوند]] ناراحتی خود بر گفتن چیزی و انجام ندادن آن را در حالی ذکر می‌کند که انجام همه حرف‌هایی که انسان می‌زند، [[واجب]] نیست. انسان در موارد متعددی حرف‌هایی می‌زند که انجام آن‌ها واجب نیست و می‌توان آن‌ها را ترک کرد.<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ص۵۹۱.</ref> [[فخر رازی]] (درگذشت: [[سال ۶۰۶ هجری قمری|۶۰۶ق]]) مفسر اهل‌سنت خشم خداوند را موجب عذاب الهی نیز می‌داند.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۹، ص۵۲۷.</ref>  


خداوند در [[آیه ۲ سوره صف]] مؤمنان را توبیخ می‌کند که چرا چیزی می‌گویند و بدان عمل نمی‌کنند. آیه ۳ صف را علتی برای آیهٔ قبل دانسته‌اند که خداوند از اینکه انسان چیزی بگوید و بدان عمل نکند خشمگین می‌شود.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۲۴۹.</ref>
خداوند در [[آیه ۲ سوره صف]] مؤمنان را توبیخ می‌کند که چرا چیزی می‌گویند و بدان عمل نمی‌کنند. آیه ۳ صف را علتی برای آیهٔ قبل دانسته‌اند که خداوند از اینکه انسان چیزی بگوید و بدان عمل نکند خشمگین می‌شود.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۲۴۹.</ref>
خط ۱۴: خط ۱۰:


مفسران به این نکته تأکید کرده‌اند که آیه شامل همه مردم می‌شود و در نکوهش همه افرادی است که به گفتار خود عمل نمی‌کنند.<ref>حسینی شاه‌عبدالعظیمی، تفسیر اثناعشری، ۱۳۶۳ش، ج۱۳، ص۱۴۴.</ref> از نگاه [[محمدتقی مدرسی]] عالم و مفسر شیعه، بعید نیست که تأویل این آیه را پیرامون [[واقعه غدیر|غدیرخم]] بدانیم؛ زیرا آن رویداد بزرگترین پیمانی بود که خدا و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر او(ص)]] از [[ایمان|مؤمنان]] تا [[قیامت|روز قیامت]] گرفتند.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۵، ص۳۴۲.</ref>
مفسران به این نکته تأکید کرده‌اند که آیه شامل همه مردم می‌شود و در نکوهش همه افرادی است که به گفتار خود عمل نمی‌کنند.<ref>حسینی شاه‌عبدالعظیمی، تفسیر اثناعشری، ۱۳۶۳ش، ج۱۳، ص۱۴۴.</ref> از نگاه [[محمدتقی مدرسی]] عالم و مفسر شیعه، بعید نیست که تأویل این آیه را پیرامون [[واقعه غدیر|غدیرخم]] بدانیم؛ زیرا آن رویداد بزرگترین پیمانی بود که خدا و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر او(ص)]] از [[ایمان|مؤمنان]] تا [[قیامت|روز قیامت]] گرفتند.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۵، ص۳۴۲.</ref>
{{گفت و گو|{{قرآن جدید|صف|۳}}|{{قرآن جدید|صف|۳|نوع=فولادوند|منبع=نه}}
| تراز = وسط
| عنوان =
| آدرس =
}}


==پانویس==
==پانویس==
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۷۰

ویرایش