حسنین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
در احادیث نقل شده از پیامبر و [[امامان شیعه]] این تعبیر به کار نرفته است. امام علی(ع) در خطبه [[خطبه شقشقیه|شِقشِقیه]] از عبارت حسنان در جمله «حَتّی لَقَدْ وُطِئَ الْحَسَنانِ» (=به‌طوری‌که حسنان کوبیده شدند)،<ref>مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۸۹.</ref> استفاده کرده است و برخی آن را به معنای امام حسن(ع) و امام حسین(ع) دانسته‌اند و گاه نیز گفته شده که به‌معنای دو انگشت ابهام است.<ref>ابن شهر‌آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۳۹۸؛ نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق٬ ج٬۸ ص۴۰۲.</ref> به گفته [[سید جعفر شهیدی]] تاریخ‌پژوه و مترجم [[نهج البلاغه]]، [[ابن ابی‌الحدید|ابن ابی الحدید]] شارح معروف نهج البلاغه این معنا را از [[قطب‌الدین راوندی|قطب راوندی]] نقل کرده است ولی نپذیرفته است.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ناشر: مکتبة آیة الله العظمی المرعشي النجفي (ره)، ج۱، ص۲۰۰.</ref> به گفته شهیدی در کتاب‌های لغوی چنین معنایی به کار نرفته است. اما برخی از اهل لغت( قانون الادب، تاج العروس، مهذب الاسما، فاکهة البستان) آن را به معنای استخوان کنار بازو ثبت کرده‌اند.وی این معنا را با عِطْفای در جمله(حَتَّی لَقَدْ وُطِئَ الْحَسَنَانِ وَ شُقَّ عِطْفَایَ )به معنای دو پهلو مناسب‌تر دانسته است.<ref>شهیدی، ترجمه نهج البلاغه، ناشر شرکت انتشارات علمی وفرهنگی، ص۴۵۰.</ref> [[شیخ مفید]]<small>(درگذشته ۴۱۳ق)</small> در کتاب [[الافصاح فی الامامة (کتاب)|الافصاح]] عبارت «حسنان» را درباره امام حسن و امام حسین به کار برده است.<ref>مفید، الافصاح فی الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۲۴۱.</ref> | در احادیث نقل شده از پیامبر و [[امامان شیعه]] این تعبیر به کار نرفته است. امام علی(ع) در خطبه [[خطبه شقشقیه|شِقشِقیه]] از عبارت حسنان در جمله «حَتّی لَقَدْ وُطِئَ الْحَسَنانِ» (=به‌طوری‌که حسنان کوبیده شدند)،<ref>مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۸۹.</ref> استفاده کرده است و برخی آن را به معنای امام حسن(ع) و امام حسین(ع) دانسته‌اند و گاه نیز گفته شده که به‌معنای دو انگشت ابهام است.<ref>ابن شهر‌آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۳۹۸؛ نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق٬ ج٬۸ ص۴۰۲.</ref> به گفته [[سید جعفر شهیدی]] تاریخ‌پژوه و مترجم [[نهج البلاغه]]، [[ابن ابی‌الحدید|ابن ابی الحدید]] شارح معروف نهج البلاغه این معنا را از [[قطب‌الدین راوندی|قطب راوندی]] نقل کرده است ولی نپذیرفته است.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ناشر: مکتبة آیة الله العظمی المرعشي النجفي (ره)، ج۱، ص۲۰۰.</ref> به گفته شهیدی در کتاب‌های لغوی چنین معنایی به کار نرفته است. اما برخی از اهل لغت( قانون الادب، تاج العروس، مهذب الاسما، فاکهة البستان) آن را به معنای استخوان کنار بازو ثبت کرده‌اند.وی این معنا را با عِطْفای در جمله(حَتَّی لَقَدْ وُطِئَ الْحَسَنَانِ وَ شُقَّ عِطْفَایَ )به معنای دو پهلو مناسب‌تر دانسته است.<ref>شهیدی، ترجمه نهج البلاغه، ناشر شرکت انتشارات علمی وفرهنگی، ص۴۵۰.</ref> [[شیخ مفید]]<small>(درگذشته ۴۱۳ق)</small> در کتاب [[الافصاح فی الامامة (کتاب)|الافصاح]] عبارت «حسنان» را درباره امام حسن و امام حسین به کار برده است.<ref>مفید، الافصاح فی الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۲۴۱.</ref> | ||
بر اساس برخی گزارش‌ها شخصی بنام قس بن ساعده ایادی (درگذشت:۲۳ سال قبل از هجرت) که از حنفا بوده است در فرازی از یکی از مناجات‌ها و دعاهایش که نام چهارده معصوم را ذکر کرده تعبیری بنام الحسنان داشته است.( « اللهم رب السماوات الارفعة والارضين الممرعة بحق محمد و الثالثة المحاميد معه والعليين الاربعة وفاطم والحسنان الابرعة وجعفر وموسى التبعة سمي الكليم الضرعة اولئك النقباء الشفعة والطريق المهيعة داسة الاناجيل ومحاة الاضاليل ونفاة الاباطيل الصادقو القيل عدد نقباء بني إسرائيل ، فهم أول البداية وعليهم تقوم الساعة وبهم تنال الشفاعة ولهم من الله فرض الطاعة اسقنا غيثا مغيثا ») پیامبر(ص) پس از شنیدن این دعا از زبان جارود بن منذر عبدی به درخواست او این نام‌ها را تفسیر و منطبق بر [[چهارده معصوم]] ساخت. <ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۸، ص۴۳.</ref> | بر اساس برخی گزارش‌ها شخصی بنام قس بن ساعده ایادی (درگذشت:۲۳ سال قبل از هجرت) که از حنفا بوده است در فرازی از یکی از مناجات‌ها و دعاهایش که نام چهارده معصوم را ذکر کرده تعبیری بنام الحسنان داشته است.( « اللهم رب السماوات الارفعة والارضين الممرعة بحق محمد و الثالثة المحاميد معه والعليين الاربعة وفاطم والحسنان الابرعة وجعفر وموسى التبعة سمي الكليم الضرعة اولئك النقباء الشفعة والطريق المهيعة داسة الاناجيل ومحاة الاضاليل ونفاة الاباطيل الصادقو القيل عدد نقباء بني إسرائيل ، فهم أول البداية وعليهم تقوم الساعة وبهم تنال الشفاعة ولهم من الله فرض الطاعة اسقنا غيثا مغيثا ») پیامبر(ص) پس از شنیدن این دعا از زبان جارود بن منذر عبدی به درخواست او این نام‌ها را تفسیر و منطبق بر [[چهارده معصوم]] ساخت. <ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۸، ص۴۳.</ref> | ||
کلمه حسنین هم‌چنین نام یک داستان منظوم عوامانه و تخیلی درباره امام حسن و امام حسین از شاعری ناشناس است که موضوع آن به مکتب رفتن این دو امام است و نسخه خطی آن در [[کتابخانه آستان قدس رضوی|کتابخانه آستان قدس]] نگهداری می‌شود.<ref>ذوالفقاری، «حسنین».</ref> | کلمه حسنین هم‌چنین نام یک داستان منظوم عوامانه و تخیلی درباره امام حسن و امام حسین از شاعری ناشناس است که موضوع آن به مکتب رفتن این دو امام است و نسخه خطی آن در [[کتابخانه آستان قدس رضوی|کتابخانه آستان قدس]] نگهداری می‌شود.<ref>ذوالفقاری، «حسنین».</ref> | ||