حزب‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[آیه ۲۲ سوره مجادله]] کسانی مصداق حزب‌الله معرفی شده‌اند که با دشمنان خدا و رسول او، هر چند از نزدیکانشان باشند، دوستی نمی‌ورزند. در این آیه بر این نکته تأکید شده است که خدا [[ایمان]] را بر قلب‌هایشان حک کرده و با روحی از جانب خود تأییدشان نموده و جزای آن‌ها را [[بهشت]] قرار داده است. به گفته طباطبائی، دلیل تکرار حزب‌الله، به جای به کار بردن ضمیر، در این آیه این است که سخن جنبه مَثَل پیدا کند.<ref> ذیل آیه </ref> [[شیخ طوسی|طوسی]] حزب‌الله را در این آیه لشکریان و اولیای خدا دانسته و از قول زجاج آن را به معنای برگزیدگان خدا آورده است.<ref> التبیان، ذیل آیه </ref> به نوشته طباطبائی، تعبیر از مؤمنان به حزب‌الله و وصف آن‌ها به فلاح، نوعی شرف بخشیدن به آنان از سوی خداوند است.<ref>همانجا</ref> مفسران شیعه در تفسیر [[آیه ۵۶ سوره مائده]] شرط حزب‌الله بودن را پذیرش ولایت (به معنای سرپرستی) خدا و پیامبر اسلام(ص) و مؤمنان بیان کرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۴۳۳؛ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۱۰؛ جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۱ش، ج۲۳، ص۱۵۲؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۸۳.</ref> جوادی آملی مؤمنان خاص را همان امامان معصوم دانسته است.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۱ش، ج۲۳، ص۱۵۲.</ref> مطابق آیه ۵۶ سوره مائده هر کس با این شرایط ولایت‌پذیر باشد از حزب‌الله است و حزب‌الله پیروز است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۴۳۳؛ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۱۰؛ جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۱ش، ج۲۳، ص۱۵۲؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۸۳.</ref>