سوره نصر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(تمیزکاری) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{سوره||نام = '''نصر'''|کتابت = ۱۱۰|جزء = ۳۰|آیه = ۳|مکی/مدنی = مدنی|شماره نزول = ۱۰۲|بعدی = مسد|قبلی = کافرون |کلمه = ۱۹|حرف = ۸۰|تصویر=سوره نصر.jpg}} | {{سوره||نام = '''نصر'''|کتابت = ۱۱۰|جزء = ۳۰|آیه = ۳|مکی/مدنی = مدنی|شماره نزول = ۱۰۲|بعدی = مسد|قبلی = کافرون |کلمه = ۱۹|حرف = ۸۰|تصویر=سوره نصر.jpg}} | ||
'''سوره نَصر''' صد و دهمین [[سوره]] و از [[ | '''سوره نَصر''' صد و دهمین [[سوره]] و از [[سوره‌های مکی و مدنی|سوره‌های مدنی قرآن]] است که در جزء سی‌ام جای دارد. نام سوره از [[آیه]] اول آن گرفته شده و به معنای پیروزی است. از دیگر نام‌های آن '''اذا جاء''' است. در این سوره سه پیشگویی و خبر غیبی مهم وجود دارد: «[[فتح مکه]] با پیروزی بزرگ و غلبه نهایی اسلام»، «[[ایمان]] آوردن مردم [[مکه]] و اطراف آن به [[اسلام]] و بیعت با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]]» و «[[رحلت پیامبر(ص)]]». [[استجابت دعا]] و پیروزی در برابر دشمنان را از خواص [[تلاوت قرآن|تلاوت]] این سوره برشمرده‌اند. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
[[پرونده:تابلوی معرق سوره نصر.jpg|400px|بندانگشتی|تابلو معرق سوره نصر]] | [[پرونده:تابلوی معرق سوره نصر.jpg|400px|بندانگشتی|تابلو معرق سوره نصر]] | ||
* '''نامگذاری''' | *'''نامگذاری''' | ||
نام مشهور [[سوره]]، '''نصر''' است. سبب این نامگذاری آن است که کلمه نصر در اولین [[آیه]] این سوره به کار رفته و از پیروزی [[الله|الهی]] سخن گفته است. نام دیگر این سوره '''«اذا جاء»''' است؛ زیرا این سوره با همین کلمه آغاز می‌شود. سومین نام این سوره، '''تودیع''' است. نزول این سوره در اواخر عمر رسول خدا(ص) و وداع خداوند و [[جبرئیل]] با ایشان، دلیل این نامگذاری است.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.</ref> | نام مشهور [[سوره]]، '''نصر''' است. سبب این نامگذاری آن است که کلمه نصر در اولین [[آیه]] این سوره به کار رفته و از پیروزی [[الله|الهی]] سخن گفته است. نام دیگر این سوره '''«اذا جاء»''' است؛ زیرا این سوره با همین کلمه آغاز می‌شود. سومین نام این سوره، '''تودیع''' است. نزول این سوره در اواخر عمر رسول خدا(ص) و وداع خداوند و [[جبرئیل]] با ایشان، دلیل این نامگذاری است.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.</ref> | ||
* '''ترتیب و محل نزول''' | *'''ترتیب و محل نزول''' | ||
[[سوره]] نصر جزو [[سوره‌های مدنی]] و در [[ترتیب نزول]] صد و دومین سوره‌ای است که بر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] [[نزول قرآن|نازل]] شده است. این سوره در [[چینش کنونی قرآن|چینش کنونی]] [[مصحف|مُصحَف]] صد و دهمین سوره [[قرآن]] است.<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ج۲، ص۱۶۸.</ref> بعضی از [[تفسیر قرآن|مفسران]] این سوره را صدو دهمین<ref>معرفت، تاریخ قرآن، ۱۳۸۴ش، ص۵۸.</ref> یا صد و یازدهمین یا صد و دوازدهمین سورهٔ نازل‌شده می‌دانند. سوره نصر، یکی از ۱۴ تا ۱۶ سوره‌ای است که تمام آیات آن یکجا نازل شده است و به نام [[سوره‌های جَمعیُ‌النزول]] شناخته می‌شود.<ref>سیوطی، الاتقان فی علوم القرآن، بیروت، ج۱، ص۱۴۵.</ref>در روایتی [[امام رضا(ع)]] از پدرش و او از امام صادق(ع) نقل کرده که سوره اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ نخستین سوره و سوره إِذا جاءَ نَصْرُ اللهِ آخرین سوره‌ای است که بر پیامبر نازل شد.[[سید محمدحسین طباطبایی]] نویسنده [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] احتمال داده که شاید منظور آخرین سوره‌ای باشد که تمام آیاتش یکجا و کامل بر پیامبر نازل شده است. <ref>طباطبایی،المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۲۰، ص۳۷۸. | [[سوره]] نصر جزو [[سوره‌های مکی و مدنی|سوره‌های مدنی]] و در [[فهرست ترتیبی سوره‌های قرآن|ترتیب نزول]] صد و دومین سوره‌ای است که بر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] [[نزول قرآن|نازل]] شده است. این سوره در [[چینش کنونی قرآن|چینش کنونی]] [[مصحف|مُصحَف]] صد و دهمین سوره [[قرآن]] است.<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ج۲، ص۱۶۸.</ref> بعضی از [[تفسیر قرآن|مفسران]] این سوره را صدو دهمین<ref>معرفت، تاریخ قرآن، ۱۳۸۴ش، ص۵۸.</ref> یا صد و یازدهمین یا صد و دوازدهمین سورهٔ نازل‌شده می‌دانند. سوره نصر، یکی از ۱۴ تا ۱۶ سوره‌ای است که تمام آیات آن یکجا نازل شده است و به نام [[سوره‌های جَمعیُ‌النزول]] شناخته می‌شود.<ref>سیوطی، الاتقان فی علوم القرآن، بیروت، ج۱، ص۱۴۵.</ref>در روایتی [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] از پدرش و او از امام صادق(ع) نقل کرده که سوره اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ نخستین سوره و سوره إِذا جاءَ نَصْرُ اللهِ آخرین سوره‌ای است که بر پیامبر نازل شد.[[سید محمدحسین طباطبائی|سید محمدحسین طباطبایی]] نویسنده [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] احتمال داده که شاید منظور آخرین سوره‌ای باشد که تمام آیاتش یکجا و کامل بر پیامبر نازل شده است. <ref>طباطبایی،المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۲۰، ص۳۷۸. | ||
</ref> | </ref> | ||
* '''تعداد آیات و کلمات''' | *'''تعداد آیات و کلمات''' | ||
سوره نصر ۳ [[آیه]]، ۱۹ کلمه و ۸۰ حرف دارد و جزو [[مفصلات|سوره‌های مُفصّلات]] (دارای آیات کوتاه) است.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.</ref> | سوره نصر ۳ [[آیه]]، ۱۹ کلمه و ۸۰ حرف دارد و جزو [[مفصلات|سوره‌های مُفصّلات]] (دارای آیات کوتاه) است.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.</ref> | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
==زمان نزول سوره و پیشگویی‌های آن== | ==زمان نزول سوره و پیشگویی‌های آن== | ||
نظرها درباره زمان [[نزول قرآن|نزول]] [[سوره]] نصر مختلف است؛ برای مثال [[علی بن ابراهیم قمی]] می‌گوید این سوره در [[سرزمین منا|منا]] و در [[حجة الوداع]] نازل شد<ref>قمی، تفسیر القمی، ج۲، صص۴۴۶-۴۴۷.</ref> یا واحدی نیشابوری می‌گوید این سوره در بازگشت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] از [[غزوه حنین|جنگ حنین]] نازل شد و پیغمبر(ص) پس از آن بیش از دو سال نزیست؛<ref>واحدی نیشابوری، اسباب النزول، ج۱، ص۲۴۸.</ref> اما برخی از [[تفسیر|مفسران]] همچون [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] و [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] بر این باورند که این سوره پس از [[صلح حدیبیه]] و قبل از [[فتح مکه]] نازل شد؛<ref>طباطبایی،المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۲۰، ص۳۷۶؛ نیز ر.ک: طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۴۴.</ref> بنابراین منظور از فتح و پیروزی و پیوستن بسیاری از مردم به [[اسلام]] که خداوند در [[آیه]] اول و دوم از آن سخن گفته، [[فتح مکه]] است؛ چراکه پس از این پیروزی بود که مردم دسته‌دسته به اسلام پیوستند.<ref>طباطبایی،المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۶۵۱.</ref> | نظرها درباره زمان [[نزول قرآن|نزول]] [[سوره]] نصر مختلف است؛ برای مثال [[علی بن ابراهیم قمی]] می‌گوید این سوره در [[سرزمین منا|منا]] و در [[حجة الوداع]] نازل شد<ref>قمی، تفسیر القمی، ج۲، صص۴۴۶-۴۴۷.</ref> یا واحدی نیشابوری می‌گوید این سوره در بازگشت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] از [[غزوه حنین|جنگ حنین]] نازل شد و پیغمبر(ص) پس از آن بیش از دو سال نزیست؛<ref>واحدی نیشابوری، اسباب النزول، ج۱، ص۲۴۸.</ref> اما برخی از [[تفسیر قرآن|مفسران]] همچون [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] و [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] بر این باورند که این سوره پس از [[صلح حدیبیه]] و قبل از [[فتح مکه]] نازل شد؛<ref>طباطبایی،المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۲۰، ص۳۷۶؛ نیز ر.ک: طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۴۴.</ref> بنابراین منظور از فتح و پیروزی و پیوستن بسیاری از مردم به [[اسلام]] که خداوند در [[آیه]] اول و دوم از آن سخن گفته، [[فتح مکه]] است؛ چراکه پس از این پیروزی بود که مردم دسته‌دسته به اسلام پیوستند.<ref>طباطبایی،المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۶۵۱.</ref> | ||
این سوره، حامل سه پیشگویی و خبر غیبی است: | این سوره، حامل سه پیشگویی و خبر غیبی است: | ||
*[[فتح مکه]] با پیروزی بزرگ و غلبه نهایی اسلام؛ | *[[فتح مکه]] با پیروزی بزرگ و غلبه نهایی اسلام؛ | ||
*ایمان آوردن مردم [[مکه]] و اطراف آن به [[اسلام]] و بیعت با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]]؛ | *ایمان آوردن مردم [[مکه]] و اطراف آن به [[اسلام]] و بیعت با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]]؛ | ||
*رحلت پیامبر(ص).<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.</ref>در [[مجمع البیان]] که وقتى این سوره نازل شد، رسول خدا (ص)آن را بر اصحابش قرائت کرد، اصحاب همه خوشحال گشته به یکدیگر مژده مى دادند، ولى وقتى عباس آن را شنید گریه کرد، رسول خدا(ص) پرسید: چرا مى گریى عمو؟ عباس گفت: یا رسول الله من خیال مى کنم این سوره خبر مرگ تو را به تو مى دهد. حضرت فرمود: بله این سوره همان را مى گوید که تو فهمیدى ، و رسول خدا (ص) بعد از نزول این سوره بیش از دو سال زندگى نکرد، و از آن به بعد هم دیگر کسى او را خندان و خوشحال ندید.این مضمون در تعدادى از روایات با عبارات مختلف آمده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۲۰، ص۳۷۸.</ref> | *رحلت پیامبر(ص).<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.</ref>در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان]] که وقتى این سوره نازل شد، رسول خدا (ص)آن را بر اصحابش قرائت کرد، اصحاب همه خوشحال گشته به یکدیگر مژده مى دادند، ولى وقتى عباس آن را شنید گریه کرد، رسول خدا(ص) پرسید: چرا مى گریى عمو؟ عباس گفت: یا رسول الله من خیال مى کنم این سوره خبر مرگ تو را به تو مى دهد. حضرت فرمود: بله این سوره همان را مى گوید که تو فهمیدى ، و رسول خدا (ص) بعد از نزول این سوره بیش از دو سال زندگى نکرد، و از آن به بعد هم دیگر کسى او را خندان و خوشحال ندید.این مضمون در تعدادى از روایات با عبارات مختلف آمده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۲۰، ص۳۷۸.</ref> | ||
بعضى در وجه دلالت سوره بر خبر مرگ پیامبر(ص) (با این که در ظاهر سوره خبری از مرگ نیست) گفته اند که این سوره دلالت دارد بر اینکه رسول خدا (ص ) از انجام رسالات خود فارغ شده ، آنچه بنا بود انجام دهد انجام داده ، و دوران تلاش و مجاهدتش به سر رسیده ، و معلوم است که طبق مثل معروف «عند الکمال یُرقَّب الزوال» ، هر چیزى که به حد کمالش رسید باید منتظر زوالش بود. <ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۱۰، ص۴۶۷. | بعضى در وجه دلالت سوره بر خبر مرگ پیامبر(ص) (با این که در ظاهر سوره خبری از مرگ نیست) گفته اند که این سوره دلالت دارد بر اینکه رسول خدا (ص ) از انجام رسالات خود فارغ شده ، آنچه بنا بود انجام دهد انجام داده ، و دوران تلاش و مجاهدتش به سر رسیده ، و معلوم است که طبق مثل معروف «عند الکمال یُرقَّب الزوال» ، هر چیزى که به حد کمالش رسید باید منتظر زوالش بود. <ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۱۰، ص۴۶۷. | ||
</ref> | </ref> | ||
===تفسیر عرفانی ابن عربی از سوره=== | ===تفسیر عرفانی ابن عربی از سوره=== | ||
ابن عربی در دلالت سوره بر پیشگویی مرگ پیامبر | [[ابن‌عربی|ابن عربی]] در دلالت سوره بر پیشگویی مرگ پیامبر(ص) در توجیهی عرفانی می‌گوید: منظور از امر پیامبر به تسبیح (فَسَبِّحْ) این است که حضرت با قطع علاقه از بدنش و ارتقا به مقام [[حق الیقین]]( که معدن هر ولایتی است) ذاتش را از هر حجابی منزه سازد و با اظهار کمالات و صفات خداوند به [[تحمید|حمد]] فعلی خداوند بپردازد و با [[استغفار]] از خداوند بخواهد که بهره‌مند از حالات فنای پیش از بعثت و قبل | ||
از بازگشت به میان خلق شود چرا که خداوند همواره توّاب است(إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا )و پذیرای هر کسی است که به او باز گردد و چون پیامبر [[بعثت| مبعوث]] شده بود که [[اسلام|دین]] کامل گردد و دعوتش استقرار یابد اینک فرمان یافته که به مقام حق الیقین بازگردد و این مقام تنها پس از [[مرگ]] استمرار خواهد یافت و [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] هم ( که در زمان نزول سوره نوجوانی بیش نبود) پس از این که پیامبر این سوره را خواند گریست و به پیامبر گفت که این سوره خبر مرگ شما را می‌دهد. در روایت است که چون این سوره نازل شد پیامبر خطبه خواند و فرمود خداوند بنده‌اش را میان دنیا و آخرت مخیر ساخت و او [[آخرت]]( لقاء الله) را برگزید. <ref>ابن العربی، تفسیر ابن عربی، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۴۳۶.</ref> | از بازگشت به میان خلق شود چرا که خداوند همواره توّاب است(إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا )و پذیرای هر کسی است که به او باز گردد و چون پیامبر [[بعثت| مبعوث]] شده بود که [[اسلام|دین]] کامل گردد و دعوتش استقرار یابد اینک فرمان یافته که به مقام حق الیقین بازگردد و این مقام تنها پس از [[مرگ]] استمرار خواهد یافت و [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] هم ( که در زمان نزول سوره نوجوانی بیش نبود) پس از این که پیامبر این سوره را خواند گریست و به پیامبر گفت که این سوره خبر مرگ شما را می‌دهد. در روایت است که چون این سوره نازل شد پیامبر خطبه خواند و فرمود خداوند بنده‌اش را میان دنیا و آخرت مخیر ساخت و او [[آخرت]]( لقاء الله) را برگزید. <ref>ابن العربی، تفسیر ابن عربی، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۴۳۶.</ref> | ||
== جایگاه تسبیح و استفغار درسوره نصر== | ==جایگاه تسبیح و استفغار درسوره نصر== | ||
از آنجا که [[فتح مکه]] خواری شرک و عزت و سربلندی توحید و نابودی باطل و حاکمیت حق است به جهت نابودی باطل پیامبر مأمور تنزیه و[[تسبیح]] خداوند است و به جهت حاکمیت حق که نعمتی الهی است مأمور است که خداوند را حمد و ستایش کند. توجیه دیگر برای تسبیح و حمد استغفار پس از فتح مکه این است که چون با فتح مکه پیامبر از عمده وظایفش در راه نابودی باطل و فساد فارغ شده به پیامبر فرمان داده شده که با تسبیح صفات جلالی پروردگارش را و با حمد صفات جمالی او را یاد کند و با [[استغفار]] نقص و نیازش را به پیشگاه پروردگارش عرضه کند و با این کار شکر از خداوند را کامل کند. البته طلب آمرزش و مغفرت پیامبر به معنای آمرزیده نبودن او نیست بلکه به معنای تداوم غفران و آمرزش الهی است زیرا انسان همانگونه که به اصل مغفرت الهی نیازمند است در تداومش نیز نیازمند است. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۲۰، ص۳۷۷. | از آنجا که [[فتح مکه]] خواری شرک و عزت و سربلندی توحید و نابودی باطل و حاکمیت حق است به جهت نابودی باطل پیامبر مأمور تنزیه و[[تسبیح]] خداوند است و به جهت حاکمیت حق که نعمتی الهی است مأمور است که خداوند را حمد و ستایش کند. توجیه دیگر برای تسبیح و حمد استغفار پس از فتح مکه این است که چون با فتح مکه پیامبر از عمده وظایفش در راه نابودی باطل و فساد فارغ شده به پیامبر فرمان داده شده که با تسبیح صفات جلالی پروردگارش را و با حمد صفات جمالی او را یاد کند و با [[استغفار]] نقص و نیازش را به پیشگاه پروردگارش عرضه کند و با این کار شکر از خداوند را کامل کند. البته طلب آمرزش و مغفرت پیامبر به معنای آمرزیده نبودن او نیست بلکه به معنای تداوم غفران و آمرزش الهی است زیرا انسان همانگونه که به اصل مغفرت الهی نیازمند است در تداومش نیز نیازمند است. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۲۰، ص۳۷۷. | ||
</ref>[[ام‌سلمه (همسر پیامبر)|ام سلمه]] نقل کرده که [[رسول الله]] در اواخر عمرش نمى ایستاد و نمى نشست و نمى آمد و نمى رفت ، مگر اینکه مى گفت : «سبحان الله و بحمده و استغفر الله و اتوب الیه» ما علت این کار را پرسیدیم ، فرمود: من بدین عمل مامور شده ام ، آنگاه سوره نصر را مى خواند. اما [[عایشه]] در همین زمینه این ذکر را از پیامبر(ص) نقل کرده است «سبحانك اللهم و بحمدك أستغفرك و أتوب إليك».<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۱۰، ص۴۶۷. | </ref>[[ام‌سلمه (همسر پیامبر)|ام سلمه]] نقل کرده که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول الله]] در اواخر عمرش نمى ایستاد و نمى نشست و نمى آمد و نمى رفت ، مگر اینکه مى گفت: «سبحان الله و بحمده و استغفر الله و اتوب الیه» ما علت این کار را پرسیدیم ، فرمود: من بدین عمل مامور شده ام ، آنگاه سوره نصر را مى خواند. اما [[عایشه]] در همین زمینه این ذکر را از پیامبر(ص) نقل کرده است «سبحانك اللهم و بحمدك أستغفرك و أتوب إليك».<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۱۰، ص۴۶۷. | ||
</ref> | </ref> | ||
==فضایل و خواص== | ==فضایل و خواص== | ||
{{اصلی|فضائل سور}} | {{اصلی|فضائل سور}} | ||
بر اساس [[حدیث|روایتی]] که به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] منسوب است، کسی که این [[سوره]] را قرائت کند ثواب کسی که در [[فتح مکه]] همراه با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] جنگیده و به [[شهادت]] رسیده است به او داده می‌شود.<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیرالقرآن، واحد تحقیقات اسلامی بنیاد بعثت، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۷۸۳.</ref> همچنین بنابر روایتی دیگر هر کس در شب نهم [[ | بر اساس [[حدیث|روایتی]] که به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] منسوب است، کسی که این [[سوره]] را قرائت کند ثواب کسی که در [[فتح مکه]] همراه با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] جنگیده و به [[شهادت]] رسیده است به او داده می‌شود.<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیرالقرآن، واحد تحقیقات اسلامی بنیاد بعثت، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۷۸۳.</ref> همچنین بنابر روایتی دیگر هر کس در شب نهم [[شعبان]] چهار [[رکعت]] [[نماز]] و در هر رکعت بعد از [[سوره فاتحه|حمد]] ۱۰ مرتبه سوره نصر را بخواند، خداوند بدنش را بر آتش [[حرام]] می‌گرداند (یعنی در آتش جهنم عذاب نمی‌شود) و به واسطه هر [[آیه]] [[ثواب و عقاب|ثواب]] ده [[شهادت|شهید]] از شهدای [[غزوه بدر|بدر]] و ثواب عالمان دین را به او خواهد داد.<ref>سید بن طاووس، اقبال بالاعمال الحسنة، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۲۲۰.</ref>در رکعت سوم [[نماز جعفر طیار]] نیز سوره نصر خوانده می‌شود. <ref>قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، ۱۳۹۰ش، نماز جعفرطیار. | ||
</ref> | </ref> | ||
همچنین برای این سوره خواصی مانند استجابت [[دعا]] و پیروزی در برابر دشمنان برشمرده‌اند.<ref>نمازی شاهرودی، مستدرک سفینة البحار، ۱۳۷۸ش، ج۸، ص۴۸۰.</ref> | همچنین برای این سوره خواصی مانند استجابت [[دعا]] و پیروزی در برابر دشمنان برشمرده‌اند.<ref>نمازی شاهرودی، مستدرک سفینة البحار، ۱۳۷۸ش، ج۸، ص۴۸۰.</ref> | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
{{سوره‌های قرآن|110|[[سوره کافرون]]|[[سوره مسد]]}} | {{سوره‌های قرآن|110|[[سوره کافرون]]|[[سوره مسد]]}} | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
{{پانوشت}} | {{پانوشت}} | ||
== یادداشت == | ==یادداشت== | ||
{{یادداشت‌ها}} | {{یادداشت‌ها}} | ||