بابا رکن‌الدین شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

بابارکن الدین اصالتاً اهل بیضای  [[استان فارس‌]] بود، ولی تاریخ ولادت او معلوم نیست‌. مؤلفِ تاریخ اصفهان و ری، او را از خاندان جابری انصاری شمرده است.<ref>جابری انصاری‌، تاریخ اصفهان و ری‌، ص۳۲۶-۳۲۵.</ref>

بابارکن‌الدین ابتدا نزد [[عبدالرزاق کاشانی‌]] (د۷۳۶ق‌/۱۳۳۶م‌) ، به تعلیم [[عرفان نظری]] و سلوک عملی پرداخت و پس از او از داوود قیصری (د ۷۵۱ق‌/۱۳۵۰م‌) بهره برد و نزد آن دو [[فصوص الحکم‌]] ''[[ابن عربی‌]]'' را خواند و نیز در حل مشکلات فصوص‌، از [[نعمان خوارزمی]] کمک گرفت.<ref>بابارکن الدین شیرازی‌، نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص‌، ص۵و۲۳۳و۲۴۹.</ref> او همچنین در [[شیراز]] به محضر امین بلیانی شتافته و از وی به بزرگی یاد کرده بود و او را «شیخ المشایخ‌» می‌خواند.<ref>بابارکن الدین شیرازی‌، نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص‌، ص۲۲۳-۲۲۲.</ref>

درباره [[مذهب]] بابارکن‌الدین اختلاف است. برخی او را [[شیعه]] دانسته‌<ref>جابری انصاری‌، تاریخ اصفهان و ری‌، ص۳۲۶-۳۲۵؛ گزی اصفهانی‌، تذکرةالقبور، ص۴۴-۴۳؛ همایی‌، بابارکن‌الدین شیرازی‌: نصوص‌الخصوص فی ترجمة الفصوص‌،ص۴-۳.</ref> و عده‌ای دیگر او را از [[اهل سنت]] شمرده‌اند.<ref>گزی اصفهانی‌، تذکرةالقبور، ص۴۴-۴۳؛ همایی‌، بابارکن‌الدین شیرازی‌: نصوص‌الخصوص فی ترجمة الفصوص‌، ص۱۰ و۱۳و ۱۴.</ref>اما سنگ نوشته قبرش حاکی از شیعه بودن اوست‌.

از جهت مسلک عرفانی‌، از جمله در باور به [[وحدت وجود]]، او را از پیروان [[ابن‌عربی]] دانسته‌اند.

آثار و تألیفات علمی وی, عبارتند از:

#[[نصوص الخصوص فی‌ترجمة الفصوص]]‌، که شرحی است بر [[فصوص‌الحکم‌]] ابن عربی و ظاهراً مهم‌ترین اثر اوست‌. این کتاب در ۱۳۵۹ش در [[تهران‌]] به چاپ رسیده است‌.

#کشف الضرفی‌نظم‌الدر، یا شرح التائیة الکبری اثر ابن‌فارض‌، که نسخه‌ای از آن در [[کتابخانه مجلس شورای اسلامی‌]] موجود است.<ref>منزوی‌، خطی، ج‌۲، ص۱۳۱۹؛ دانش پژوه‌، محمدتقی و ایرج‌افشار، نسخه‌های خطی نشریه کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران‌، تهران‌، ج۶، ص۵۱۶؛ حاجی خلیفه‌، کشف‌، ج۱، ص۲۶۶؛ بغدادی‌، ایضاح، ج۲، ص۳۶۱.</ref>

#مقدمه نصوص الخصوص‌: این مقدمه نیز به دلیل مفصل بودنش خود به گونه‌ای تألیف مستقلی است.<ref>نک: بابارکن الدین شیرازی‌، مسعود، نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص‌، ص۷.</ref>

بابارکن الدین در اصفهان درگذشت و در [[تخت فولاد اصفهان]] دفن شد. وفات او بر پایه سنگ نوشته سردر آرامگاهش، در ۷۶۹ق‌/۱۳۶۸م روی داده است.<ref>جابری انصاری‌، تاریخ اصفهان و ری‌، ص۳۲۵؛ قمی‌، هدیةالاحباب‌، ص۱۰۲؛ همایی‌، جلال‌الدین‌، بابارکن‌الدین شیرازی‌: نصوص‌الخصوص فی ترجمة الفصوص‌، ص۱۰؛ اقبال آشتیانی‌، بابارکن الدین و مقبره او، ص۴۲؛ آقابزرگ‌، الذریعه، ج۲۴، ص۱۸۰.</ref>

مقبره و آرامگاه این [[عارف]] نامدار که از آثار [[دوره ایلخانی]] است، در [[تکیه]]‌ای در تخت فولاد اصفهان قرار دارد‌.<ref>نک: جابری انصاری‌، تاریخ اصفهان و ری‌، ص۳۲۶.</ref> آرامگاه او در ساحل جنوبی زاینده‌رود، در گورستان «تخت فولاد» واقع شده که با توجه به دیگر قبرهای تاریخ‌دار آن‌، مزار وی از قدمت بیشتری برخوردار است‌. در گذشته، حتی پس از دوره [[صفویه]] با توجه به شهرت بابا رکن‌الدین این گورستان را «بابا رکن‌الدین‌» می‌نامیدند. دامنه این شهرت تا آنجاست که [[پل خواجو]] را نیز که در معبر آن مقبره واقع شده‌، با همین نام می‌خواندند.<ref>شاردن‌، سفرنامه‌: بخش اصفهان‌، ص۱۸۰؛ مهدوی‌، تذکرة القبور، ص۱۵۳.</ref>

{{پانوشت}}

{{یادداشت‌ها}}

{{ستون-شروع|۲}}

*[[آقابزرگ‌]]، [[الذریعه]]

*همایی‌، جلال‌الدین‌، بابارکن‌الدین شیرازی‌: نصوص‌الخصوص فی ترجمة الفصوص‌، تهران‌، ۱۳۵۹ش‌

{{پایان}}

==پیوند به بیرون==

{{عارفان شیعه}}