بقا بر تقلید از میت: تفاوت میان نسخه‌ها

==دلایل بقاء بر تقلید از میت==

به باور فقها اصل بر ممنوعیت بقای بر تقلید از میت است.<ref>نگاه کنید به: آخوند خراسانی، کفایة الاصول، ۱۴۰۹ق، ص۴۷۷.</ref> و هنگامی‌که دلیل قطعی بر حجیت رأی مجتهد فوت شده نباشد (اگر چه مدت‌ها به فتوای او عمل شده باشد) اصل، بر ممنوعیت عمل به فتوای اوست.<ref>سبحانی تبریزی، الرسائل الأربع، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۱۸۳.</ref> بنابر این اصل، یکی از دلایل قائلین به جواز بقای بر تقلید، اطلاقات ادله لفظیه است اعم از [[آیه|آیات]]، نظیر [[آیه نفر|آیه نَفْر]]، [[آیه اهل الذکر|آیه اَهلُ‌الذّکر]]، [[آیه کتمان|آیه کِتْمان]] و [[حدیث|روایات]] همچون [[توقیع]] رجوع به فقها در [[غیبت امام مهدی(عج)|عصر غیبت]]؛<ref>شیخ صدوق، کمال الدين و تمام النعمة، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۸۴.</ref> که بر حجیت فتوای مجتهد دلالت دارند و هیچ یک بر زنده بودن مجتهد دلالتی ندارند.<ref>فاضل لنکرانی، ایضاح الکفایة، ۱۳۸۵ش، ج۶، ص۴۲۸</ref> از دیگر دلایل بقای بر تقلید از میت، [[سیره عقلاء|سیره عقلا]]، [[اصل استصحاب|استصحاب احکام]] و [[سیره متشرعه]] در زمان حضور [[امامان شیعه|امامان معصوم(ع)]] ذکر شده است.<ref>فاضل لنکرانی، ایضاح الکفایة، ۱۳۸۵ش، ج۶، ص۴۲۸.</ref>