آیه ۶۹ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| آیات مرتبط= [[آیه ۲۴ سوره عنکبوت]] و [[آیه ۹۷ سوره صافات]] | | آیات مرتبط= [[آیه ۲۴ سوره عنکبوت]] و [[آیه ۹۷ سوره صافات]] | ||
}} | }} | ||
'''آیه ۶۹ سوره انبیاء''' درباره فرمان الهی بر سرد شدن آتشی است که [[نمرود]] برای سوزاندن [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم(ع)]] فراهم کرده بود. در [[حدیث|حدیثی]] نقل شده که طی این فرمان، آتش نمرود تبدیل به گلستان شد. برخی [[تفسیر قرآن|مفسران]] خطاب به آتش را در عبارت «قلنا یا نار..»، خطابی تکوینی | '''آیه ۶۹ سوره انبیاء''' درباره فرمان الهی بر [[سرد شدن آتش بر ابراهیم|سرد شدن آتشی]] است که [[نمرود]] به‌عنوان مجازات [[بت‌شکنی ابراهیم|بت‌شکنی]]، برای سوزاندن [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم(ع)]] فراهم کرده بود. در [[حدیث|حدیثی]] نقل شده که طی این فرمان، آتش نمرود تبدیل به گلستان شد. برخی [[تفسیر قرآن|مفسران]] خطاب به آتش را در عبارت «قلنا یا نار..»، [[اراده تکوینی|خطابی تکوینی]] دانسته‌اند.<br> | ||
طبق نقل حدیثی، هنگام به آتش انداختن ابراهیم، [[جبرئیل]] از او پرسید آیا نیاز به کمک داری؟ ابراهیم از او یاری نخواست و فرمود: همین‌که خدا از حالم آگاه است برایم کافی است. | طبق نقل حدیثی، هنگام به آتش انداختن ابراهیم، [[جبرئیل]] از او پرسید آیا نیاز به کمک داری؟ ابراهیم از او یاری نخواست و فرمود: همین‌که خدا از حالم آگاه است برایم کافی است. | ||
== معرفی == | |||
آیه ۶۹ [[سوره انبیاء|سوره انبیا]] از آیاتی است که بخشی از داستان نجات [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم(ع)]] از آتش [[نمرود]] در آن آمده است و به اعجاز الهی در این داستان اشاره دارد. عبارت آیه چنین است: {{عربی|اندازه=120%|«<big>قُلْنَا یَا نَارُ کُونِی بَرْدًا وَ سَلَامًا عَلَیٰ إِبْرَاهِیمَ</big>»}}؛ ما گفتیم: «ای آتش! بر ابراهیم سرد و سالم باش!».<ref>مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ۱۳۷۳ش، ص۳۲۷.</ref> | |||
در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] آمده است، پس از اینکه بت‌پرستان در مقابل استدلال منطقی ابراهیم درباره پرستش بت‌ها محکوم شدند، لجاجت و تعصب آنها مانع از پذیرش حق شد و به عنوان مجازاتِ [[بت‌شکنی ابراهیم|شکستن بت‌ها]]، تصمیم به سوزاندن ابراهیم گرفتند. آنان آتش بزرگی فراهم کردند و ابراهیم را با منجنیق در آن افکندند. اما خدا اراده کرد که بنده‌اش سالم بماند؛ پس به آتش گفت: [[سرد شدن آتش بر ابراهیم|برای ابراهیم سرد و سلامت باش]].<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۲ش، ج۱۳، ص۴۴۳-۴۴۶.</ref> به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] در پی این فرمان، آتش چنان سرد شد که دندان‌های ابراهیم از شدت سرما به هم می‌خورد و اگر تعبیر به «سلاما» نبود، جان ابراهیم از سرما به خطر میافتاد<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۲ش، ج۱۳، ص۴۴۶.</ref> و در [[حدیث|حدیثی]] از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل است که آتش [[نمرود]] تبدیل به گلستان زیبایی شد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۸۸.</ref> | |||
در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] آمده است، پس از اینکه بت‌پرستان در مقابل استدلال منطقی ابراهیم درباره پرستش بت‌ها محکوم شدند، لجاجت و تعصب آنها مانع از پذیرش حق شد و تصمیم به سوزاندن ابراهیم گرفتند. آنان آتش بزرگی فراهم کردند و ابراهیم را با منجنیق در آن افکندند. اما | |||
==چگونگی خطاب به آتش== | ==چگونگی خطاب به آتش== | ||
به گفته [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]]، در عبارت «قلنا یا | به گفته [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]]، در عبارت «قلنا یا نار»، مخاطب آتشی است که جامد است و صلاحیت خطاب را ندارد؛ پس این خطاب بمعنی «جعل» است؛ یعنی «جعلنا النار بردا و سلاما» (ما آتش را سرد و سالم گردانیدیم)؛ مثل فرمان «کُونُوا قِرَدَةً» دربارهٔ [[اصحاب سبت|أصحاب سبت]]، یعنی «جعلناهم قردة» (آنها را میمون گردانیدیم).<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۸۷.</ref> اما [[سید عبدالحسین طیب]] نویسنده [[اطیب البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر اطیب البیان]] معتقد است، اصل خطاب به جوامد ایرادی ندارد؛ زیرا طبق [[آیه ۴۶ سوره اسراء]] که می‌گوید «هیچ موجودی نیست مگر این که خداوند را تسبیح می‌گوید» تمام موجودات دارای عقل و شعورند، همانطور که در قرآن، زنبور<ref>سوره نحل، آیه۷۰.</ref> و هدهد<ref>سوره نمل، آیه۷.</ref> نیز مورد خطاب واقع شده‌اند.<ref>طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۹، ص۲۰۷.</ref> | ||
==یاری فرشتگان به ابراهیم== | ==یاری فرشتگان به ابراهیم== | ||