بارداری حضرت مریم: تفاوت میان نسخه‌ها

بنا بر آیات قرآن، مریم(س)، که از مواجه با مردم هراسان بود، مأمور به [[روزه سکوت]] شد و به همراه نوزادش به‌سوی قوم خود بازگشت. به‌گزارش [[آیه ۱۵۶ سوره نساء]]، به مریم(س) به‌خاطر بارداری و تولد نوزاد تهمت بزرگی زدند. مریم(س) برای پاسخ‌گویی به کودک خود اشاره کرد و نوزاد به [[معجزه|اعجاز الهی]]، زبان به سخن گشود و گفت: «من بنده خدا هستم. او کتاب (آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است.» به نظر برخی مفسران، با این معجزه، [[عیسی (پیامبر)|عیسی(ع)]] پاکی مادر خود را ثابت کرد.

==معجزه بارداری مریم(س)==

{{جعبه نقل قول|چگونه مرا پسرى تواند بود كه بشرى به من دست نزده است و بدكاره هم نبوده‏‌ام

{{جعبه نقل قول|اما چگونه چنین چیزی امکان دارد؟ دست هیچ مردی هرگز به من نرسیده است.

|رنگ پس‌زمینه=#d3f2f2|منبع=|عنوان= انجیل لوقا، باب۱، آیه ۳۴|عرض=30%}}

مفسران بارداری حضرت مریم(س) را، که بدون دخالت هیچ مردی بوده، معجزه‌ای بزرگ،‌ عملی خارق‌العاده<ref>‏جعفری، تفسیر کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۲، ص۱۲۵.</ref> و داستانی عجیب<ref>زحیلی، تفسیر الوسیط، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۴۶۸.</ref> توصیف کرده‌اند. [[سید محمدحسین فضل‌الله]] (درگذشت ۱۳۸۹ش)، مفسر شیعه، وجه [[معجزه|اعجاز]] در این رویداد را این دانسته که، برخلاف قانون طبیعی در تولد انسان‌ها، فرزندی از مادری متولد شده که با جنس مذکر ارتباطی نداشته است.<ref>فضل‌الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۵، ص۳۰.</ref> خدا در [[قرآن]]، [[حضرت مریم(س)]] و فرزندش عیسی(ع) را نشانه‌‏ای (آیه) برای جهانیان توصیف کرده است.<ref>سوره انبیاء، آیه ۹۱.</ref> علت این توصیف این دانسته شده که زن باکره‌ای بدون اینکه [[ازدواج]] کند یا بشری او را لمس کند، فرزندی به‌دنیا آورده و این رخداد معجزه‌ای بزرگ و نشانه‌ای برای مردم در همه دوران‌ها خوانده شده است.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۷، ص۳۷۰.</ref>