بارداری حضرت مریم: تفاوت میان نسخه‌ها

{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[اسفند]]|روز=[[۲]]|سال=[[۱۴۰۲]]|کاربر=H.shamloo  }}

درد زایمان، مریم را به سوی تنه درختی کشاند. مریم [[آرزوی مرگ]] کرد: «کاش، پیش از این مرده بودم». علت این گفتار مریم را ترس از ملامت مردم دانسته‌اند. به مریم گفته شد که غمگین نباشد، خداوند نهر آبی در پایین پایش جاری کرد. از او خواسته شد تکانی به درخت نخل بدهد تا رطب تازه برای او بریزد. همچنین از او خواسته شد از فرزند متولد شده شادمان باشد. مریم که از مواجه با مردم هراسان بود، مأمور به روزه سکوت شد و به همراه فرزند نزد قومش رفت. مردم به او افترا و بهتان بزرگی زدند. مریم به کودک خود اشاره کرد که با او سخن بگویید. در نهایت [[عیسی(ع)]] که نوزاد بود با [[معجزه|اعجاز الهی]]، زبان به سخن گشود و گفت «من بنده خدا هستم. او کتاب (آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است.» با این معجزه، نوزاد، پاک بودن مادر خود را ثابت کرد.