Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۷۰
ویرایش
استعاذه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←اهمیت استعاذه
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←موارد استعاذه) |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←اهمیت استعاذه) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
==اهمیت استعاذه== | ==اهمیت استعاذه== | ||
استعاذه در فرهنگ اسلامی به ویژه در [[قرآن کریم]]، دعایی است که به وسیله آن، انسان برای | استعاذه در فرهنگ اسلامی به ویژه در [[قرآن کریم]]، دعایی است که به وسیله آن، انسان برای مقابله با آفات، خطرها، و دشمنان درونی و بیرونی از خداوند یاری می‌جوید.<ref>ری‌شهری، نهج الذکر، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۱۹۲.</ref> کلمه استعاذه از ریشه (ع و ذ) گرفته است. در قرآن مجید، ۱۷ بار مشتقات «عوذ» به کار رفته است<ref>ری‌شهری، نهج الذکر، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۱۹۲.</ref> که بیشتر از همه، به صورت عُذْت، اَعوذُ، یعوذون، مَعاذ به کار رفته است و ۴ بار در صیغه امری «اِسْتَعِذْ» و ۴ بار به صورت قل اعوذ آمده است.<ref>ری‌شهری، نهج الذکر، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۱۹۲.</ref> در این آیات جز یک بار که در بیان زشتی و نکوهش پناه جستن آدمیان از جن سخن گفته است، در دیگر موارد، پروردگار به عنوان تنها پشت و پناه شناسانیده شده است. | ||
دو سوره [[سوره ناس|ناس]] و [[سوره فلق|فلق]]، به استعاذه و پناه بردن به خداوند متعال اختصاص یافته است و این امر نشان دهنده اهمیت این موضوع در قرآن کریم است. این دو سوره که با خطاب به [[پیامبر(ص)]] و دستور به استعاذه آغاز می‌شود، از همان صدر اسلام به «[[معوذتین|مُعَوَّذَتَیْن]]» شهرت یافت و جانشین انواع [[تعویذ|تعویذهای]] نادرست [[جاهلیت|عصر جاهلی]] شد. [[رسول اکرم(ص)]] تلاوت معوذتین را بهترین روش جهت درپناه ماندن می‌دانستند<ref>ابن سعد، ج۲، ص۲۱۲؛ نسایی، ج۸، ص۲۵۱، ۲۵۲</ref> و در عمل بارها [[حسنین (ع)|امام حسن و امام حسین(علیهما السلام)]] را به این دو سوره تعویذ می‌نمودند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۶۶</ref> | دو سوره [[سوره ناس|ناس]] و [[سوره فلق|فلق]]، به استعاذه و پناه بردن به خداوند متعال اختصاص یافته است و این امر نشان دهنده اهمیت این موضوع در قرآن کریم است. این دو سوره که با خطاب به [[پیامبر(ص)]] و دستور به استعاذه آغاز می‌شود، از همان صدر اسلام به «[[معوذتین|مُعَوَّذَتَیْن]]» شهرت یافت و جانشین انواع [[تعویذ|تعویذهای]] نادرست [[جاهلیت|عصر جاهلی]] شد. [[رسول اکرم(ص)]] تلاوت معوذتین را بهترین روش جهت درپناه ماندن می‌دانستند<ref>ابن سعد، ج۲، ص۲۱۲؛ نسایی، ج۸، ص۲۵۱، ۲۵۲</ref> و در عمل بارها [[حسنین (ع)|امام حسن و امام حسین(علیهما السلام)]] را به این دو سوره تعویذ می‌نمودند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۶۶</ref> | ||