خاتم النبیین (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''خاتَم‌ُ النَّبیین''' و '''خاتَم الاَنبیاء''' عبارتی قرآنی و از [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های پیامبر(ص)|لقب‌های حضرت محمد بن عبدالله]] است که بیان‌گر [[خاتمیت]] آن حضرت و به‌پایان رسیدن [[نبوت]] است.<ref>نگاه کنید به طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۸، ص۱۶۶.</ref> تعبیر خاتم النبیین در آیه ۴۰ سوره احزاب مشهور به [[آیه خاتمیت]] آمده است.<ref>سوره احزاب، آیه ۴۰.</ref>  

[[بهائیت|بهائیان]] که در قرن ۱۲ قمری مدعی ظهور دین جدیدی شده‌اند، گاه گفته‌اند تعبیر خاتم به معنای نگین [[انگشتر]] است<ref>میرزا حسین علی بها، ابقان، ص۱۳۶؛ به‌نقل از عارفی، خاتمیت، ۱۳۸۶ش، ص۶۵.</ref> که نشان‌دهنده جایگاه ویژه پیامبر اکرم(ص) است و ایشان را زینت پیامبران توصیف کرده است، نه به معنای تمام‌کننده.<ref>حسینی طباطبایی، ماجرای باب و بها، ص۱۶۳: به نقل از عارفی، خاتمیت، ۱۳۸۶ش، ص۶۲.</ref> برخی نیز گفته‌اند [[قرآن]] تعبیر خاتم النبیین را به کار برده است نه خاتم المرسلین. از این‌رو، پیامبر آخرین [[نبوت|نبیّ]] است، نه آخرین [[رسول]]، و ممکن است بعد از او رسول دیگری مبعوث شود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۳۳۸.</ref>