پرش به محتوا

آیه سیف: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴: خط ۲۴:


==شناخت آیه==
==شناخت آیه==
آیه سیف یا قتال پنجمین آیه [[سوره توبه]] است. دلیل نام‌گذاری این آیه را از این جهت دانسته‌اند که در [[سال ۹ هجری قمری|سال نهم هجری]] به مسلمانان فرمان داد پس از مهلتی چهارماهه برخوردی سخت با [[شرک|مشرکان]] از کشتن، اسارت و محاصره کردن داشته باشند.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۲.</ref> در این آیه آمده که اگر مشرکان پیش از سپری شدن مدّت تعیین شده، اسلام بیاورند و شعایر اسلامی را، که مهم‌ترین آنها نماز و زکاتند، برپا کنند، در این صورت در امن و امان خواهند بود و بدون تفاوت، از تمام آنچه مسلمانان برخوردارند، برخوردار خواهند شد.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۱۲.</ref> بیان اقامه نماز و دادن زکات را برای این دانسته‌اند که تصدیقی باشد برای توبه و ایمان آنها.<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۷۱.</ref>
آیه سیف یا قتال پنجمین آیه [[سوره توبه]] است. دلیل نام‌گذاری این آیه را از این جهت دانسته‌اند که در [[سال ۹ هجری قمری|سال نهم هجری]] به مسلمانان فرمان داد پس از مهلتی چهارماهه برخوردی سخت با [[شرک|مشرکان]] از کشتن، اسارت و محاصره‌کردن داشته باشند.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۲.</ref> در این آیه آمده که اگر مشرکان پیش از سپری شدن مدت تعیین شده، اسلام بیاورند و شعائر اسلامی را، که مهم‌ترین آنها نماز و زکاتند، برپا کنند، در این صورت در امان خواهند بود و بدون تفاوت، از تمام آنچه مسلمانان برخوردارند، برخوردار خواهند شد.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۱۲.</ref> بیان اقامه نماز و دادن زکات را برای این دانسته‌اند که تصدیقی باشد برای توبه و ایمان آنها.<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۷۱.</ref>


مکارم شیرازی مفسر قرآن دربارهٔ این آیه گفته که ظاهر این است که چهار موضوع «بستن راه‌ها، محاصره کردن، اسیر ساختن، و بالآخره کشتن» به صورت یک امر تخییری نیست، بلکه با در نظر گرفتن شرایط محیط و زمان و مکان و اشخاص مورد نظر، باید هر یک از این امور که مناسب تشخیص داده شود، عملی گردد‏.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۹۲.</ref>
مکارم شیرازی مفسر قرآن دربارهٔ این آیه گفته که ظاهر این است که چهار موضوع «بستن راه‌ها، محاصره کردن، اسیر ساختن، و بالآخره کشتن» به صورت یک امر تخییری نیست، بلکه با در نظر گرفتن شرایط محیط و زمان و مکان و اشخاص مورد نظر، باید هر یک از این امور که مناسب تشخیص داده شود، عملی گردد‏.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۹۲.</ref>
confirmed، templateeditor
۵٬۸۴۷

ویرایش