احمد بن فهد حلی: تفاوت میان نسخه‌ها
اصلاح پانویس مجالس المومنین
(←منابع) |
(اصلاح پانویس مجالس المومنین) |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
* [[مقداد بن عبدالله حلی]] | * [[مقداد بن عبدالله حلی]] | ||
* جمال الدین ابن اعرج عمیدی | * جمال الدین ابن اعرج عمیدی | ||
* علی بن عبدالحمید نسابه حسینی<ref>ابن فهد حلی، المهذب البارع، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۹۴؛ مجالس المؤمنین، ج۱، ص۵۷۹؛ عوالی اللئالی العزیزیه، ج۱، ص۸؛ خوانساری، روضات الجنات، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۷۱-۷۲</ref> | * علی بن عبدالحمید نسابه حسینی<ref>ابن فهد حلی، المهذب البارع، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۹۴؛ شوشتری، مجالس المؤمنین، ۱۳۶۵ش، ج۱، ص۵۷۹؛ عوالی اللئالی العزیزیه، ج۱، ص۸؛ خوانساری، روضات الجنات، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۷۱-۷۲</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
===شاگردان=== | ===شاگردان=== | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
* مفلح بن حسن صیمری | * مفلح بن حسن صیمری | ||
* محمد بن محمد بن حسن حولانی | * محمد بن محمد بن حسن حولانی | ||
* سید محمد بن فلاح مشعشعی.<ref> مجالس المؤمنین، ج۱، ص۵۸۰؛ عوالی اللئالی العزیزیه ج۱، ص۸؛ حرعاملی، امل الامل، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۷۵؛ بحارالانوار، ج۱۰۵، ص۲۶-۲۷؛ افندی، ریاض العلماء، ۱۴۳۱ق، ج۳، ص۱۲۱؛ خوانساری، روضات الجنات، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۷۳ و ج۷، ص۱۶۹</ref> | * سید محمد بن فلاح مشعشعی.<ref>شوشتری، مجالس المؤمنین، ۱۳۶۵ش، ج۱، ص۵۸۰؛ عوالی اللئالی العزیزیه ج۱، ص۸؛ حرعاملی، امل الامل، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۷۵؛ بحارالانوار، ج۱۰۵، ص۲۶-۲۷؛ افندی، ریاض العلماء، ۱۴۳۱ق، ج۳، ص۱۲۱؛ خوانساری، روضات الجنات، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۷۳ و ج۷، ص۱۶۹</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
== مناظره با اهل سنت == | == مناظره با اهل سنت == | ||
در سال ۸۴۰ق اسپند میرزا، از حاکمان محلی سلسله [[قراقویونلوها|قراقویونلو]] که بر [[بغداد]] و نواحی اطراف آن حکم می‌راند، ابن فهد و سایر [[:رده:علمای شیعه|علمای شیعه]] را از حله و دیگر مناطق طلبید و از آنان خواست با عالمان [[سنی]] بغداد مناظره کنند. با پیروزی عالمان شیعه در این مناظره، اسپند میرزا به ترویج مذهب [[تشیع]] امر کرد و به نام [[امامان شیعه|دوازده امام(ع)]] [[خطبه]] خواند و سکه زد.<ref> مجالس المؤمنین، | در سال ۸۴۰ق اسپند میرزا، از حاکمان محلی سلسله [[قراقویونلوها|قراقویونلو]] که بر [[بغداد]] و نواحی اطراف آن حکم می‌راند، ابن فهد و سایر [[:رده:علمای شیعه|علمای شیعه]] را از حله و دیگر مناطق طلبید و از آنان خواست با عالمان [[سنی]] بغداد مناظره کنند. با پیروزی عالمان شیعه در این مناظره، اسپند میرزا به ترویج مذهب [[تشیع]] امر کرد و به نام [[امامان شیعه|دوازده امام(ع)]] [[خطبه]] خواند و سکه زد.<ref> شوشتری، مجالس المؤمنین، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۳۶۸-۳۷۰.</ref> | ||
==شهرت در عرفان و تصوف== | ==شهرت در عرفان و تصوف== | ||
از آن رو که ابن فهد به [[زهد]] و [[تقوا]] شهره بوده و آثاری نیز در [[علم اخلاق|اخلاق]] و [[عرفان]] نوشته، [[قاضی نورالله شوشتری]]<ref>مجالس المؤمنین، ج۱، ص۵۷۹</ref> وی را [[صوفیه|صوفی]] و [[مرتاض]] خوانده است. | از آن رو که ابن فهد به [[زهد]] و [[تقوا]] شهره بوده و آثاری نیز در [[علم اخلاق|اخلاق]] و [[عرفان]] نوشته، [[قاضی نورالله شوشتری]]<ref>شوشتری، مجالس المؤمنین، ۱۳۶۵ش، ج۱، ص۵۷۹</ref> وی را [[صوفیه|صوفی]] و [[مرتاض]] خوانده است. | ||
[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] نیز او را از جمله کسانی می‌داند که مقامات معنوی بسیار والایی داشته است.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ذیل بقره ۱</ref>گفتهاند ابن فهد حلی و سید بن طاووس و سید بحرالعلوم از کاملان هستند. [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] از استادش [[سید علی قاضی طباطبایی]] عارف بزرگ نقل کرده که سه نفر در طول تاریخ عرفان به مقام «تمکّن در توحید» رسیده‌اند که عبارتند از: [[سید ابن طاووس|سید بن طاووس]]، احمد بن فهد حلی و [[سید محمدمهدی بحرالعلوم]] .<ref>پژوهشکده علمی-کاربردی باقرالعلوم قم، گلشن ابرار، ۱۳۸۶ش، ج۱، ذیل شرح حال ابن فهد حلی.</ref> | [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] نیز او را از جمله کسانی می‌داند که مقامات معنوی بسیار والایی داشته است.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ذیل بقره ۱</ref>گفتهاند ابن فهد حلی و سید بن طاووس و سید بحرالعلوم از کاملان هستند. [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] از استادش [[سید علی قاضی طباطبایی]] عارف بزرگ نقل کرده که سه نفر در طول تاریخ عرفان به مقام «تمکّن در توحید» رسیده‌اند که عبارتند از: [[سید ابن طاووس|سید بن طاووس]]، احمد بن فهد حلی و [[سید محمدمهدی بحرالعلوم]] .<ref>پژوهشکده علمی-کاربردی باقرالعلوم قم، گلشن ابرار، ۱۳۸۶ش، ج۱، ذیل شرح حال ابن فهد حلی.</ref> | ||
| خط ۹۸: | خط ۹۸: | ||
علاوه بر این موارد، چند کتاب دیگر از جمله [[استخراج الحوادث]] که متضمن پیشگویی‌هایی براساس سخنان [[امام علی (ع)]] بوده، به وی منسوب است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۲۱، ج۸، ص۶۸، ج۱۳، ص۱۰۸، ج۲۰، ص۳۹، ج۲۴، ص۷۴</ref> | علاوه بر این موارد، چند کتاب دیگر از جمله [[استخراج الحوادث]] که متضمن پیشگویی‌هایی براساس سخنان [[امام علی (ع)]] بوده، به وی منسوب است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۲۱، ج۸، ص۶۸، ج۱۳، ص۱۰۸، ج۲۰، ص۳۹، ج۲۴، ص۷۴</ref> | ||
[[قاضی نورالله شوشتری]]<ref>مجالس المؤمنین، ج۲، ص۳۹۵-۳۹۶</ref> مدعی شده، کتابی در زمینه [[علوم غریبه]] نزد ابن فهد بوده که هنگام [[مرگ]]، آن را به فردی سپرده و از وی خواسته بود کتاب را در [[رود فرات]] اندازد. براساس همین روایت [[سید محمد بن فلاح مشعشعی]] که در آغاز، از شاگردان ابن فهد بوده است، آن کتاب را با حیله به چنگ آورد و با استفاده از مطالب آن، بر [[خوزستان]] استیلا یافت. [[آقا بزرگ]] این کتاب را همان استخراج الحوادث دانسته که به نظر درست نمی‌آید. | [[قاضی نورالله شوشتری]]<ref>شوشتری، مجالس المؤمنین، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۳۹۵-۳۹۶</ref> مدعی شده، کتابی در زمینه [[علوم غریبه]] نزد ابن فهد بوده که هنگام [[مرگ]]، آن را به فردی سپرده و از وی خواسته بود کتاب را در [[رود فرات]] اندازد. براساس همین روایت [[سید محمد بن فلاح مشعشعی]] که در آغاز، از شاگردان ابن فهد بوده است، آن کتاب را با حیله به چنگ آورد و با استفاده از مطالب آن، بر [[خوزستان]] استیلا یافت. [[آقا بزرگ]] این کتاب را همان استخراج الحوادث دانسته که به نظر درست نمی‌آید. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۱۱۴: | خط ۱۱۴: | ||
* حرعاملی، محمدبن حسن، أمل الآمل فی علماء جبل عامل، محقق: احمد حسینی اشکوری، بغداد، مکتبه الأندلس، ۱۳۸۵ق. | * حرعاملی، محمدبن حسن، أمل الآمل فی علماء جبل عامل، محقق: احمد حسینی اشکوری، بغداد، مکتبه الأندلس، ۱۳۸۵ق. | ||
* خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، محقق: محمدباقر ساعدی خراسانی، تهران، نشر اسلامیه، ۱۳۶۰ش. | * خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، محقق: محمدباقر ساعدی خراسانی، تهران، نشر اسلامیه، ۱۳۶۰ش. | ||
* | * شوشتری،سید نورالله، مجالس المؤمنین، مصحح: سید احمد عبدمنافی تهران، نشر اسلامیه، ۱۳۶۵ش. | ||
* مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار(ع)، بیروت، دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | * مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار(ع)، بیروت، دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||