آیه سیف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) |
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
فَاقْتُلُوا الْمُشْرِکِینَ الناکثین. . وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ تصدیقا لتوبتهم و إیمانهم.<ref>بیضاوی، عبدالله بن عمر، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۱۸ق، ج3، ص: 71</ref> | فَاقْتُلُوا الْمُشْرِکِینَ الناکثین. . وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ تصدیقا لتوبتهم و إیمانهم.<ref>بیضاوی، عبدالله بن عمر، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۱۸ق، ج3، ص: 71</ref> | ||
آنان که عهد شما را شکستهاند.<ref>کاشفی، حسین بن علی، تفسیر حسینی (مواهب علیه)، کتابفروشی نور، سراوان، ص: 398.</ref> | آنان که عهد شما را شکستهاند.<ref>کاشفی، حسین بن علی، تفسیر حسینی (مواهب علیه)، کتابفروشی نور، سراوان، ص: 398.</ref> | ||
خط ۶۵: | خط ۶۱: | ||
==کدام چهار ماه؟== | ==کدام چهار ماه؟== | ||
برخی گفتهاند: مقصود همان چهار ماه حرام معروف است یعنی: ذی قعده و ذی حجة، و محرم و رجب. و برخی گفتهاند مقصود: گذشتن چهار ماهی است که آغازش از روز ابلاغ آیات در مکه بوده در اینصورت چهار ماه عبارت از بیست روز از ذی حجة و ماه محرم و صفر و ربیع الاول و ده روز از ربیع الثانی است که در این مدت خداوند بمشرکان مهلت گردش در آن سرزمین و امان داده است.<ref>طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصرخسرو، ۱۳۷۲ش، ج5، ص: 12</ref> | |||
علامه طباطبایی نیز معتقد است ماههای حرام مشهور نیست.<ref>المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات | |||
، ۱۳۹۰ق، ج9، ص: 151</ref> | |||
بین [[مفسران]] و عالمان دربارهٔ اینکه چهار ماه مهلت داده شده، شامل چه ماههایی میشود، اختلافنظر وجود دارد. برخی این چهار ماه را همان [[ماههای حرام]] دانستند.<ref>هاشمی رفسنجانی، راهنما، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۱۶؛ نجفی جواهری، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۱، ص۳۳.</ref> در مقابل بیشتر مفسران، چهار ماه مهلت را ماههای دیگری دانستهاند که از ابتدای نهم [[ذی الحجه]] [[سال نهم هجری]] تا دهم [[ربیع الثانی]] [[سال دهم هجری]] بوده است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۱.</ref> | بین [[مفسران]] و عالمان دربارهٔ اینکه چهار ماه مهلت داده شده، شامل چه ماههایی میشود، اختلافنظر وجود دارد. برخی این چهار ماه را همان [[ماههای حرام]] دانستند.<ref>هاشمی رفسنجانی، راهنما، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۱۶؛ نجفی جواهری، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۱، ص۳۳.</ref> در مقابل بیشتر مفسران، چهار ماه مهلت را ماههای دیگری دانستهاند که از ابتدای نهم [[ذی الحجه]] [[سال نهم هجری]] تا دهم [[ربیع الثانی]] [[سال دهم هجری]] بوده است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۱.</ref> | ||