آیه سیف: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی مفسران، آیه بیست و نهم سوره توبه<ref>خوئی، البیان، ۱۴۳۰ق، ص۲۸۶.</ref>{{یاد| قَاتِلُوا الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَلَا یُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا یَدِینُونَ دِینَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ حَتَّیٰ یُعْطُوا الْجِزْیَةَ عَنْ یَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ ترجمه: «با کسانی از اهل کتاب که به خدا و روز بازپسین ایمان نمی‌آورند، و آنچه را خدا و فرستاده‌اش حرام گردانیده‌اند حرام نمی‌دارند و متدین به دین حق نمی‌گردند، کارزار کنید، تا با [کمال] خواری به دست خود جزیه دهند.»}}و آیه ۳۹ [[سوره حج]] را نیز آیه سیف و قتال دانسته‌اند.<ref>مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۱۳۹۴ش، ج۱، ص۴۱۵.</ref>

{{یاد|أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ عَلَیٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ. ترجمه: «به کسانی که جنگ بر آنان تحمیل شده، رخصت [جهاد] داده شده است، چرا که مورد ظلم قرار گرفته‌اند، و البته خدا بر پیروزی آنان سخت تواناست.»}}

رشیدرضا در تفسیر آیات مربوط به قتال و این آیه، مشرکان را منحصر به مشرکان مکه می‌داند که خداوند در آیات قتال بر پیمان‌شکنی‌های مکرر ایشان تأکید کرده است. ص۱۴۰.<ref>آرمین، محسن، جریان‌های تفسیری معاصر، تهران، نی، ۱۳۹۶ش،</ref>

برخی گفته‌اند منظور از «مشرکین» در آیه، عهدشکنان و مشرکانِ در حال توطئه و [[کافر حربی]] بوده است.<ref>قرشی بنابی، تفسیر احسن الحدیث، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص ۱۸۸.</ref>

فَاقْتُلُوا الْمُشْرِکِینَ الناکثین. . وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ تصدیقا لتوبتهم و إیمانهم.<ref>بیضاوی، عبدالله بن عمر، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، بیروت، دار إحیاء التراث العربی‏، ۱۴۱۸ق، ج‏3، ص: 71</ref>