آیه سیف: تفاوت میان نسخه‌ها
←شناخت آیه
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) |
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
آیه سیف یا قتال پنجمین آیه [[سوره توبه]] است. دلیل نام‌گذاری این آیه به شمشیر و جنگ را از این جهت دانسته‌اند که در [[سال ۹ هجری قمری|سال نهم هجری]] به مسلمانان فرمان داد پس از مهلتی چهارماهه برخوردی سخت با [[شرک|مشرکان]] از کشتن، اسارت و محاصره کردن تا نابودی کامل آنان داشته باشند.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۲.</ref> | آیه سیف یا قتال پنجمین آیه [[سوره توبه]] است. دلیل نام‌گذاری این آیه به شمشیر و جنگ را از این جهت دانسته‌اند که در [[سال ۹ هجری قمری|سال نهم هجری]] به مسلمانان فرمان داد پس از مهلتی چهارماهه برخوردی سخت با [[شرک|مشرکان]] از کشتن، اسارت و محاصره کردن تا نابودی کامل آنان داشته باشند.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۲.</ref> | ||
ظاهر این است که چهار موضوع «بستن راه‌ها، محاصره کردن، اسیر ساختن، و بالآخره کشتن» و به صورت یک امر تخییری نیست، بلکه با در نظر گرفتن شرایط محیط و زمان و مکان و اشخاص مورد نظر، باید هر یک از این امور که مناسب تشخیص داده شود، عملی گردد. اگر تنها با اسارت و محاصره کردن و بستن راه بر آنها در فشار کافی قرار گیرند از این راه باید وارد شد. و اگر چاره‌ای جز قتل نبود کشتن آنها مجاز است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج7، ص۲۹۲.</ref> | مکارم شیرازی مفسر قرآن درباره این آیه گفته که ظاهر این است که چهار موضوع «بستن راه‌ها، محاصره کردن، اسیر ساختن، و بالآخره کشتن» و به صورت یک امر تخییری نیست، بلکه با در نظر گرفتن شرایط محیط و زمان و مکان و اشخاص مورد نظر، باید هر یک از این امور که مناسب تشخیص داده شود، عملی گردد. اگر تنها با اسارت و محاصره کردن و بستن راه بر آنها در فشار کافی قرار گیرند از این راه باید وارد شد. و اگر چاره‌ای جز قتل نبود کشتن آنها مجاز است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج7، ص۲۹۲.</ref> | ||
اگر مشرکان پیش از سپری شدن مدّت تعیین شده، اسلام بیاورند و شعایر اسلامی را، که مهم‌ترین آنها نماز و زکاتند، برپا کنند، در این صورت در امن و امان خواهند بود و بدون تفاوت، از تمام آنچه مسلمانان برخوردارند، برخوردار خواهند شد.<ref>مغنیه، محمدجواد، التفسیر الکاشف، قم، دار الکتاب الإسلامی، ۱۴۲۴ق، ج4، ص: 12.</ref> | اگر مشرکان پیش از سپری شدن مدّت تعیین شده، اسلام بیاورند و شعایر اسلامی را، که مهم‌ترین آنها نماز و زکاتند، برپا کنند، در این صورت در امن و امان خواهند بود و بدون تفاوت، از تمام آنچه مسلمانان برخوردارند، برخوردار خواهند شد.<ref>مغنیه، محمدجواد، التفسیر الکاشف، قم، دار الکتاب الإسلامی، ۱۴۲۴ق، ج4، ص: 12.</ref> | ||