آیه ۱۰۸ سوره انعام: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس بخش دوم آیه ۱۰۸ سوره انعام، خداوند اعمال انسان‌ها را در چشم آنان زیبا جلوه می‌دهد، و [[سید محمدحسین طباطبائی|طباطبایی]] و شاگردش [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] تصریح می‌کنند که این بخش در واقع علتی است برای بخش اول آیه.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۷، ص۳۱۴؛ جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۴ش، ج۲۶، ص۵۳۳.<</ref> به‌گفتهٔ جوادی آملی، بخش دوم آیه گویای این مطلب است که مقدسات هر گروه و ملتی نزد آنها محبوب است<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۴ش، ج۲۶، ص۵۲۹.</ref> و از این مقدمه نتیجه می‌گیرد که حرمت توهین به مقدسات دیگران، اختصاصی به موحدان و مشرکان ندارد و شامل مقدسات سایر ادیان و ملل نیز می‌شود.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۴ش، ج۲۶، ص۵۳۳.</ref> پیش از او طباطبائی نیز در المیزان همین استدلال را مطرح کرده است.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۷، ص۳۱۴-۳۱۵.</ref>

بر اساس متن آیه ۱۰۸ انعام، خدا تزئین عمل را به خود نسبت داده است.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۴ش، ج۲۶، ص۵۲۹.</ref> به‌گفته جوادی آملی تزیین اعمال، هم می‌تواند کار خدا باشد هم کار شیطان؛ با این توضیح که شیطان در پی رفتارهای ناپسند افراد بر نفس آنها مسلط شده و کارهای زشت را برای آنها زیبا جلوه می‌دهد.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۴ش، ج۲۶، ص۵۳۱.</ref> در این موارد تزیین اعمال به نوعی کیفر اعمال شخص است.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۴ش، ج۲۶، ص۵۳۲.</ref>  

[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] نیز زینت‌دادن اعمال را اشاره به خاصیت و اثر عمل تفسیر کرده است، ولی گفته است که چون همه تأثیرات به خدا نسبت داده می‌شود، اینگونه آثار نیز به خدا نسبت داده می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۳۹۳.</ref> وی از همین جا نتیجه گرفته که نسبت‌دادن اعمال به خدا با نسبت‌دادن آنها به شیطان منافاتی ندارد؛ زیرا شیطان انسان را به این قبیل کارهای زشت وسوسه می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۳۹۳.</ref> طباطبائی نیز در تفسیر المیزان با توضیحاتی مفصل تشریح می‌کند که زینت‌دادن اعمال انسان در نظر او، هم نسبتی با خدا دارد هم با نفس انسان، ولی این نسبت دادن به خدا گاه با واسطه است و گاهی بدون واسطه.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۷، ص۳۱۷.</ref>