حق والدین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقل‌قول = {{حدیث|وَقَضَیٰ رَ‌بُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِندَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ کِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْ‌هُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلًا کَرِ‌یمًا وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّ‌حْمَةِ وَقُل رَّ‌بِّ ارْ‌حَمْهُمَا کَمَا رَ‌بَّیَانِی صَغِیرً‌ا |ترجمه=و پروردگار تو مقرر کرد که جز او را مپرستید و به پدر و مادر [خود] احسان کنید. اگر یکی از آن دو یا هر دو، در کنار تو به سالخوردگی رسیدند به آن‌ها [حتی] «اوف» مگو و به آنان پَرخاش مکن و با آن‌ها سخنی شایسته بگوی. و از سر مهربانی، بالِ فروتنی بر آنان بگس‌تر و بگو: «پروردگارا، آن دو را رحمت کن چنانکه مرا در خردی پروردند.}} |تاریخ بایگانی | منبع = <small> اسراء، ۲۴ـ۲۳، ترجمه [[محمدمهدی فولادوند|فولادوند]]. </small> | تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px | اندازه خط = ۱۲px|رنگ پس‌زمینه =#ecfcf4| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}

در احادیث معصومان  فرمانبرداری از پدر و مادر از نشانه‌های [[ایمان]] قلمداد شده است.<ref> کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۵۸.</ref> همانطور که [[مجتهد|فقیهان]] نیز رعایت حقوق والدین را بر فرزندان [[واجب]] شمرده‌اند.<ref>گلپایگانی، مجمع المسائل، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۱۸۵؛ مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، موسوعة الفقه الإسلامی، ج۳، ص۸۵.</ref><br>

البته اگر والدین فرزندشان را به [[شرک]] و [[گناه]] فرا خوانند،<ref>سوره عنکبوت، آیه ۸؛ سوره لقمان، آیه ۱۳-۱۴.</ref> اطاعت از آنها، به‌دلیل تعارض با نافرمانیِ خدا، ملغا می‌شود. ولی فرزند همچنان موظف است با پدر و مادرش مدارا و خوش‌رفتاری کند.<ref>سوره احقاف، آیه ۱۵.</ref>