بهره: تفاوت میان نسخه‌ها
←داعی‌های مطلق طیبیه تا پیش از انشقاق
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
پیش از جدایی طیبیه به دو گروه داودی و سلیمانی، این داعیان رهبری فرقه را بر عهده داشتند: | پیش از جدایی طیبیه به دو گروه داودی و سلیمانی، این داعیان رهبری فرقه را بر عهده داشتند: | ||
*'''یوسف بن سلیمان''': وی یکی از بهره‌هایی بود که از جانب «والی دعوت» در گجرات برای تکمیل آموزش‌های مذهبی به یمن فرستاده شد. معلومات او به زودی نظر بیست و سومین داعی مطلق را به خود جلب کرد، به طوری که وی را به جانشینی خود برگزید. یوسف بن سلیمان اولین فرد از بهره‌ها بود که به عنوان بیست و چهارمین داعی مطلق رهبری دعوت طیبیه را در ۹۴۶ عهده‌دار شد.<ref>محمدعلی رامپوری، موسم بهار فی أخبار الطاهرین الاخیار، ج۳، ص۱۵۳۱۶۱. </ref> | *'''یوسف بن سلیمان''': وی یکی از بهره‌هایی بود که از جانب «والی دعوت» در گجرات برای تکمیل آموزش‌های مذهبی به یمن فرستاده شد. معلومات او به زودی نظر بیست و سومین داعی مطلق را به خود جلب کرد، به طوری که وی را به جانشینی خود برگزید. یوسف بن سلیمان اولین فرد از بهره‌ها بود که به عنوان بیست و چهارمین داعی مطلق رهبری دعوت طیبیه را در ۹۴۶ عهده‌دار شد.<ref>محمدعلی رامپوری، موسم بهار فی أخبار الطاهرین الاخیار، ج۳، ص۱۵۳۱۶۱. </ref> | ||
*'''جلال بن حسن''': جانشین یوسف بن سلیمان (متوفی | *'''جلال بن حسن''': جانشین یوسف بن سلیمان (متوفی ۹۷۴ق.) یک بهره دیگر به نام جلال بن حسن بود که پایگاه دعوت طیبی اسماعیلیه را از یمن به گجرات منتقل کرد. وی در [[احمدآباد]] مستقر شد و در آن‌جا از سیاست مذهبی آزاد مغولان هند برخوردار بود. تا آن زمان، بهره‌های اسماعیلی، به رغم تمام مشکلات، به اندازه‌ای افزایش یافته بودند که جامعه اصلی طیبی در یمن را تحت الشعاع قرار داده بودند. بدین سان، سهم عمده عایدات مذهبی داعی مطلق را بهره‌های اسماعیلی در هند تأمین می‌کردند. در هر صورت، انتقال دستگاه مرکزی دعوت طیبیه به هندوستان، نشانه پایان یافتن قطعی مرحله یمنی دعوت طیبی بود.<ref>فرهاد دفتری، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ج۱، ص۳۴۴.</ref> جلال بن حسن، اندکی پس از آن‌که به عنوان بیست و پنجمین داعی مطلق به رهبری اسماعیلیان طیبی رسید، در ۹۷۵ق. درگذشت. پسر او، امین جی بن جلال (متوفی ۱۰۱۰ق.) از فقهای مشهور بهره‌های اسماعیلی بود و بهره‌ها هنوز او را بعد از [[قاضی نعمان]] (متوفی ۳۶۳ق.) مرجعی بسیار مهم در امور فقهی می‌شمارند. کتاب [[دعائم الاسلام (کتاب)|دعائم الاسلام]] قاضی نعمان، از آغاز مستندترین مرجع فقهی اسماعیلیان مستعلوی و بهره‌های طیبی بوده است. | ||
*'''داود بن | *'''داود بن عَجَب شاه''': پس از جلال بن حسن، منصب داعی مطلق به داود بن عجب شاه (متوفی۹۹۹ ق.) رسید. در زمان او، اکبرشاه گجرات را به قلمرو مغول ضمیمه کرد. داود بن عجب شاه شخصاً به [[آگره]] رفت تا شکایات جامعه بهره‌های اسماعیلی را به گوش اکبر، که به نرمش مذهبی نامبردار شده بود، برساند. اکبر داعی را به حضور پذیرفت و به عمال خود در گجرات دستور داد که آزادی مذهب را درباره بهره‌های اسماعیلی رعایت کنند. داود بن عجب شاه برای تجدید حیات مذهبی بهره‌های اسماعیلی و از سرگیری مراسم عبادی آنان، که مدتها در گجرات متروک مانده بود، اقدامات جامعی کرد. | ||
*'''داود برهان الدین بن قطب شاه''': با مرگ داود، بیست و ششمین داعی مطلق، در | *'''داود برهان الدین بن قطب شاه''': با مرگ داود، بیست و ششمین داعی مطلق، در ۹۹۷ق، مسئله جانشینی او مجادلات و جدایی مهمی در جامعه اسماعیلیان طیبی پدید آورد. در هند، داود برهان الدین بن قطب شاه، به عنوان بیست و هفتمین داعی مطلق، جانشین داود بن عجب شاه شد؛ و‌این امر به طیبی‌های یمن اطلاع داده شد.<ref>فرهاد دفتری، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ج۱، ص۳۴۵. </ref> | ||
==جدایی سلسله داعیان داودی و سلیمانی== | ==جدایی سلسله داعیان داودی و سلیمانی== | ||