حق والدین: تفاوت میان نسخه‌ها

==علت تأکید بر رعایت حق والدین==

[[ابن مسکویه|مسکویه]] <ref> مسکویه، ص۱۳۱ـ ۱۳۲ </ref> در تحلیل اینکه چرا در قرآن به فرزندان توصیه شده است به والدین احسان و حقوق‌شان را رعایت کنند و به والدین در خصوص فرزندان‌شان چنین توصیه‌ای نشده، بر آن است که والدین در واقع فرزندشان را چیزی جدای از خودشان نمی‌دانند و وی را عین خود قلمداد می‌کنند، ازاین‌رو آن چنان که خود را دوست می‌دارند وی را نیز دوست می‌دارند و رشد و ترقی فرزندشان را رشد و ترقی خود می‌دانند، و چون به وجودآورنده فرزند هستند، درواقع او را ادامه خود می‌شمارند که با فنای آن‌ها باقی می‌ماند. اما فرزندان چنین ادراک و احساسی به والدین خود ندارند و به تدریج آن را به دست می‌آورند. <ref> نیز رجوع کنید به نصیرالدین طوسی، ص ۲۳۹ </ref>

==از دیدگاه نصیرالدین طوسی==

[[نصیرالدین طوسی]] <ref> طوسی، ص ۲۳۷ </ref> حقوق والدین را از لوازم [[عدالت]]، که برترین فضیلت اخلاقی است، می‌داند. او <ref> طوسی، ص ۲۳۷ـ۲۳۸ </ref> با ذکر تلاش‌ها و زحمات والدین در به دنیا آوردن و تربیت فرزند، چنین نتیجه می‌گیرد که همان‌طور که [[وجوب]] [[شکر]] نعمات خدا و عبادت او به قدر استطاعت، مقتضای [[عدالت]] است، عدالت همچنین اقتضا می‌کند که پس از ادای حقوق خدا هیچ فضیلتی بالاتر از ادای حقوق پدر و مادر و شکرگزاری از ایشان و تحصیل رضایت آنان نباشد و از این‌روست که احسان به والدین با اعتراف به وحدانیت خدا و التزام به عبادت وی مقارن آمده است. حتی به اعتقاد وی <ref> طوسی، ص ۲۳۸ </ref> رعایت این حقوق بر رعایت حقوق الهی اولویت دارد، زیرا خدای سبحان به بازستاندن حقوق خود نیازی ندارد، اما والدین همیشه چشم‌انتظار روزی هستند که فرزندان، با خدمت به آنان، پاسخ زحماتشان را بدهند.