حق والدین: تفاوت میان نسخه‌ها

این موضوع در برخی کتب ادیان دیگر همچون [[عهد عتیق]] نیز مورد تاکید واقع شده است.<ref>رجوع کنید به سفر لاویان، ۱۹: ۲ـ۴؛ نیز رجوع کنید به سفر خروج، ۱۲: ۲۰؛ سفر تثنیه، ۵: ۱۶.</ref>

[[ابن مسکویه|مسکویه]] <ref> مسکویه، ص۱۳۱ـ ۱۳۲ </ref> در تحلیل اینکه چرا در قرآن به فرزندان توصیه شده است به والدین احسان و حقوق‌شان را رعایت کنند و به والدین در خصوص فرزندان‌شان چنین توصیه‌ای نشده، بر آن است که والدین در واقع فرزندشان را چیزی جدای از خودشان نمی‌دانند و وی را عین خود قلمداد می‌کنند، ازاین‌رو آن چنان که خود را دوست می‌دارند وی را نیز دوست می‌دارند و رشد و ترقی فرزندشان را رشد و ترقی خود می‌دانند، و چون به وجودآورنده فرزند هستند، درواقع او را ادامه خود می‌شمارند که با فنای آن‌ها باقی می‌ماند. اما فرزندان چنین ادراک و احساسی به والدین خود ندارند و به تدریج آن را به دست می‌آورند. <ref> نیز رجوع کنید به نصیرالدین طوسی، ص ۲۳۹ </ref>