ادیان ابراهیمی: تفاوت میان نسخه‌ها
←کتاب‌های آسمانی
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
==کتاب‌های آسمانی== | ==کتاب‌های آسمانی== | ||
{{نوشتار اصلی|تورات|انجیل|قرآن}} | {{نوشتار اصلی|تورات|انجیل|قرآن}} | ||
[[یهودیت]]، [[مسیحیت]] و [[اسلام]] سه دین الهی هستند که تعالیم خود را به کلام الهی -که در کتاب‌های مقدس‌شان تجلی یافته- مستند می‌سازند. کتاب آسمانی یهودیان تورات (به معنای شریعت یا قانون) نام دارد. یهودیان معتقدند این کتاب در کوه سینا، بر [[موسی (پیامبر)|حضرت موسی(ع)]] نازل شده است.<ref>البستانی، دائرةالمعارف، بیروت، ج ۷، ص۲۶۴.</ref> کتاب مقدس مسیحیان به دو بحش عهد عتیق و عهد جدید تقسیم می‌شود. عهد عتیق کتاب‌های مقدس پیامبران پیش از حضرت عیسی(ع) از جمله تورات است. مسیحیان علاوه بر عهد عتیق، ۲۷ کتابِ دیگر (شامل اناجیل، اعمال رسولان، نامه‌های رسولان) را نیز محترم می‌شمارند و از آنها با نام عهد جدید یاد می‌کنند.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۶۸-۱۷۰.</ref> انجیل، نام چهار کتاب نخست عهد جدید (مَتّی، مَرْقُس، لوقا و یوحَنّا) است.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۳.</ref> مسلمانان نیز قرآن را کتاب آسمانی خود می‌دانند. به باور [[مسلمان|مسلمانان]]، الفاظ و معنای قرآن عیناً کلام خداوند است حضرت محمد(ص) وحی شده است.<ref>میرمحمدی زرندی، تاریخ و علوم قرآن، ۱۳۶۳ش، ص۴۴؛ مصباح یزدی، قرآن‌شناسی، ۱۳۸۹، ج۱، ص۱۱۵-۱۲3.</ref> | [[یهودیت]]، [[مسیحیت]] و [[اسلام]] سه دین الهی هستند که تعالیم خود را به کلام الهی -که در کتاب‌های مقدس‌شان تجلی یافته- مستند می‌سازند. کتاب آسمانی یهودیان تورات (به معنای شریعت یا قانون) نام دارد. یهودیان معتقدند این کتاب در کوه سینا، بر [[موسی (پیامبر)|حضرت موسی(ع)]] نازل شده است.<ref>البستانی، دائرةالمعارف، بیروت، ج ۷، ص۲۶۴.</ref> کتاب مقدس مسیحیان به دو بحش عهد عتیق و عهد جدید تقسیم می‌شود. عهد عتیق کتاب‌های مقدس پیامبران پیش از حضرت عیسی(ع) از جمله تورات است. مسیحیان علاوه بر عهد عتیق، ۲۷ کتابِ دیگر (شامل اناجیل، اعمال رسولان، نامه‌های رسولان) را نیز محترم می‌شمارند و از آنها با نام عهد جدید یاد می‌کنند.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۶۸-۱۷۰.</ref> انجیل، نام چهار کتاب نخست عهد جدید (مَتّی، مَرْقُس، لوقا و یوحَنّا) است.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۳.</ref> مسلمانان نیز قرآن را کتاب آسمانی خود می‌دانند. به باور [[مسلمان|مسلمانان]]، الفاظ و معنای قرآن عیناً کلام خداوند است که بر حضرت محمد(ص) وحی شده است.<ref>میرمحمدی زرندی، تاریخ و علوم قرآن، ۱۳۶۳ش، ص۴۴؛ مصباح یزدی، قرآن‌شناسی، ۱۳۸۹، ج۱، ص۱۱۵-۱۲3.</ref> | ||
اعتبار کتاب‌های آسمانی ادیان ابراهیمی از دیدگاه درون‌دینی برابر نیست. [[یهودیت|یهودیان]] آسمانی بودن [[انجیل]] و [[قرآن]] را منکرند و [[مسیحیت|مسیحیان]] آسمانی بودن قرآن را. از سوی دیگر، [[اسلام|مسلمانان]] نیز نمی‌توانند [[تورات]] و انجیل موجود را همان تورات و انجیلی بدانند که مورد تصدیق قرآن کریم قرار گرفته است.<ref>توفیقی، «تأویل کتاب آسمانی در ادیان ابراهیمی»، ۱۳۸۲ش، ص۱۳۶.</ref> | اعتبار کتاب‌های آسمانی ادیان ابراهیمی از دیدگاه درون‌دینی برابر نیست. [[یهودیت|یهودیان]] آسمانی بودن [[انجیل]] و [[قرآن]] را منکرند و [[مسیحیت|مسیحیان]] آسمانی بودن قرآن را. از سوی دیگر، [[اسلام|مسلمانان]] نیز نمی‌توانند [[تورات]] و انجیل موجود را همان تورات و انجیلی بدانند که مورد تصدیق قرآن کریم قرار گرفته است.<ref>توفیقی، «تأویل کتاب آسمانی در ادیان ابراهیمی»، ۱۳۸۲ش، ص۱۳۶.</ref> | ||